Zygmunt Bolesław Żywocki
Zygmunt Bolesław Żywocki ps. „Adam”, „Anioł”, „Dzięcioł”, „Kłos”, „Kostur”, „Wujek” (ur. 25 grudnia 1889 w Krakowie, zm. 12 października 1969 w Częstochowie) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
 podpułkownik piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne |
|
| Jednostki |
27 Pułk Piechoty |
| Stanowiska |
dowódca batalionu piechoty |
| Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-bolszewicka |
| Odznaczenia | |
   
| |
.png){kind=small}
Życiorys
edytujZygmunt Żywocki urodził się 25 grudnia 1889 roku w Krakowie, w rodzinie Józefa i Marii. W 1917 roku zdał maturę i w lutym tego samego roku został powołany do cesarskiej i królewskiej armii. Po ukończeniu szkolenia został skierowany na front włoski, na którym służył do zakończenia wojny jako chorąży.
Po powrocie do Krakowa zgłosił się do tworzącego się Wojska Polskiego i został skierowany do 11 pułku piechoty w Będzinie[1]. W 1920 roku brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, po jej zakończeniu pozostał w wojsku. W 1934 roku został dowódcą kompanii, a następnie batalionu w 27 pułku piechoty w Częstochowie. Pełnił funkcję komendanta Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty w 7 Dywizji Piechoty[2].
W czasie kampanii wrześniowej dowodził II batalionem 27 pułku piechoty[2][1]. Podczas okupacji działał od 1940 roku ZWZ, a potem w Armii Krajowej[1]. Pełnił funkcje:
- dowódcy Obwodu Sandomierz (15 stycznia 1940 – maj 1940)
- komendanta Obwodu Jędrzejów (maj 1940 – lipiec 1941)
- komendanta Obwodu Kielce (wrzesień 1941 – maj 1942)
- komendanta Inspektoratu Radom (październik 1942 – styczeń 1945)
W czasie służby w AK został awansowany do stopnia podpułkownika[1], a po jej rozwiązaniu wstąpił do WiN. Nocą z 8 na 9 września 1945 roku organizował rozbicie więzienia w Radomiu[2]. Już 13 października tego samego roku został aresztowany[1] i skazany na karę śmierci, zamienioną na 10 lat pozbawienia wolności, a następnie w 1947 roku na 5 lat[2]. Zwolniony z więzienia 8 listopada 1950 roku, ale nadal szykanowany. Na wolności pracował od 1956 roku w wodociągach miejskich w Częstochowie[2]. Zmarł w 1969 roku i został pochowany na cmentarzu komunalnym w Nowym Sączu[1]. Jego synem był Zygmunt Włodzimierz Żywocki, konstruktor silników i nauczyciel akademicki[2].
Ordery i odznaczenia
edytuj
podporucznik – 10 września 1919
porucznik – 3 maja 1922
kapitan – 3 grudnia 1930
major – 19 marca 1938
podpułkownik – ?
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g Przemysław Klimala: płk. Zygmunt Bolesław Żywocki - żołnierz WP, AK i WiN. [dostęp 2014-08-23]. (pol.).
- ↑ a b c d e f Juliusz Sętowski: Cmentarz ewangelicko-augsburski w Częstochowie. Przewodnik biograficzny. Częstochowa: Muzeum Częstochowskie, 2006, s. 131-132. ISBN 978-83-601285-5-8.
- ↑ a b na podstawie [1]
Bibliografia
edytuj- Wojciech Borzobohaty: „Jodła” Okręg Radomsko-Kielecki ZWZ-AK 1939-1945'. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1988. ISBN 83-211-0901-2.