Zygmunt Sadowski (generał)
Zygmunt Sadowski (ur. 20 kwietnia 1946 w Stawiskach, zm. 11 grudnia 2003) – generał broni Wojska Polskiego.
Życiorys edytuj
W latach 1964–1967 był podchorążym Oficerskiej Szkoły Wojsk Pancernych im. Stefana Czarnieckiego w Poznaniu. W latach 1967–1976 pełnił służbę w 13 pułku zmechanizowanym w Kożuchowie na stanowiskach dowódcy plutonu i kompanii oraz szefa sztabu batalionu czołgów. W latach 1976–1978 był słuchaczem Akademii Pancernej im. marszałka Rodiona Malinowskiego w Moskwie. W ciągu kariery wojskowej pełnił funkcje m.in. dowódcy 11 Drezdeńskiej Dywizji Pancernej w Żaganiu (1988-1990), zastępcy dowódcy i szefa sztabu Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu, kierownika pierwszych ćwiczeń Partnerstwa dla Pokoju w Biedrusku (1994), dowódcy Korpusu Powietrzno-Zmechanizowanego w Krakowie (1998–2001). Zmarł po krótkiej chorobie jako dowódca Wielonarodowego Korpusu Północ-Wschód w Szczecinie. Pełnił tę funkcję od kwietnia 2001, jako pierwszy Polak.
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2000)[1].
Pochowany na Cmentarzu Grabiszyńskim we Wrocławiu[2].
Upamiętnienie edytuj
W Szczecinie niedaleko dowództwa korpusu nazwano jego imieniem ulicę.
9 września 2004 roku Minister Obrony Narodowej dla upamiętnienia zasług generała broni Zygmunta Sadowskiego w służbie dla Ojczyzny nakazał przyjąć jego imię 11 batalionowi dowodzenia w Żaganiu.
Awanse edytuj
- generał brygady – 1991
- generał dywizji – 1999
- generał broni – 2001[3]
Przypisy edytuj
- ↑ M.P. z 2000 r. nr 43, poz. 843
- ↑ Zygmunt Sadowski - dane o grobie [online], groby.cui.wroclaw.pl [dostęp 2023-08-07].
- ↑ M.P. z 2001 r. nr 28, poz. 460
Bibliografia edytuj
- Wiesław Chłopek, 11 Lubuska Dywizja Kawalerii Pancernej im. Króla Jana III Sobieskiego. Zarys dziejów, Wydawnictwo "Chroma", Żary 2005, wyd. I, ISBN 83-922412-3-1