Zygmunt Wóycicki (architekt)
Zygmunt Wóycicki (ur. 9 sierpnia 1880 w Warszawie, zm. 12 stycznia 1967 tamże)[1] – polski inżynier architekt.
.jpg) Zygmunt Wóycicki (ok. 1905) | |
| Data i miejsce urodzenia |
9 sierpnia 1880 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
12 stycznia 1967 |
| Narodowość | |
| Alma mater | |
| Uczelnia |
Uniwersytet Stefana Batorego w Wilnie |
| Praca | |
| Styl | |
| Odznaczenia | |
 
| |
.jpg)
Życiorys
edytujBył synem Pawła (1842–1890) – architekta[1].
W 1909 ukończył Politechnikę Ryską na Wydziale Architektury. Po powrocie do Kongresówki rozpoczął pracę w wyuczonym zawodzie. M.in. przeprojektował i dokończył realizację stworzonych przez Tadeusza Zielińskiego planów budynki Instytutu Radowego[2]. Placówka powstała w Warszawie z inicjatywy Marii Skłodowskiej-Curie.
Oprócz działalności architektoniczno-budowlanej udzielał się w warszawskim Kole Architektów, w którym był w 1930 członkiem Komisji Rewizyjnej. Od 1934 należał do Stowarzyszenia Architektów Rzeczypospolitej Polskiej (SARP), nowego ugrupowania utworzonego z kilku organizacji. Był członkiem Oddziału Warszawskiego SARP, w którego zarządzie zasiadał w latach 1938–1939[1]. W 1939 został powołany do rady SARP.
Zajmował się również publicystką branżową. W 1922 wszedł w skład komitetu założycielskiego czasopisma „Architektura i Budownictwo”[3]. Pisał artykuły i redagował magazyn do wybuchu II wojny światowej, który położył kres jego istnieniu.
Po zakończeniu okupacji niemieckiej Polski kontynuował pracę architekta. Uczestniczył w odbudowie Warszawy. Pracował także w instytucjach państwowych. Był m.in. kierownikiem Zarządu Inwestycji Obiektów Zabytkowych w Warszawie[1]. Za swoje osiągnięcia został kilkakrotnie odznaczony[1].
Po śmierci spoczął na stołecznych Starych Powązkach, pochowany 16 stycznia 1967[1].
Dokonania
edytuj- Instytut Radowy im. Marii Skłodowskiej-Curie, gmach kliniczny i pawilon Roentgena w Warszawie przy ul. Wawelskiej 15 (1925–1931) – współautor: Tadeusz Zieliński
Konkursy
edytuj- Projekt odbudowy Kalisza (1916) – współautorzy: Tadeusz Zieliński, Maksymilian Bystydzieński (I nagroda)
Odznaczenia
edytuj- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Medal 10-lecia Polski Ludowej
- Złota odznaka „Odbudowa Warszawy”
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f Zygmunt Wóycicki. SARP. [dostęp 2024-06-02]. (pol.).
- ↑ Instytut Radowy im. Marii Skłodowskiej-Curie. warszawa1939.pl. [dostęp 2024-06-02]. (pol.).
- ↑ „Architektura i Budowniectwo”, z. 2, 1925. delibra.bg.polsl.pl. [dostęp 2024-06-02]. (pol.).
Bibliografia
edytuj- Zygmunt Wóycicki, SARP