Język cia-cia, także: buton (a. butung), buton południowy[1][2][3] (bahasa cia-cia) – język austronezyjski używany w południowej części wyspy Buton w pobliżu Sulawesi w Indonezji. Według danych z 2005 roku posługuje się nim blisko 80 tys. osób[1].

bahasa cia-cia
Obszar

Indonezja – wyspa Buton

Liczba mówiących

ok. 80 tys. (2005)[1]

Pismo/alfabet

łacińskie, hangul

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 6a żywy
Kody języka
ISO 639-3 cia
IETF cia
Glottolog ciac1237
Ethnologue cia
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Jest blisko spokrewniony z językiem muna[4]. Cia-cia ma dużo mniejszy prestiż niż wolio, drugi spośród znaczących języków wyspy[5].

Niektóre źródła informują, że nazwa „cia-cia” ma negatywne zabarwienie, niemniej termin ten pozostaje w powszechnym użyciu[2][3]. Określenie to pochodzi od formy przeczenia cia, która jest wspólnym elementem dialektów regionu. Według autorów publikacji z 1991 r. zostało ono spopularyzowane w latach 60. XX w.[6]

Nie jest silnie zagrożony wymarciem. Według doniesień z 2010 r. jest powszechnie używany w różnych grupach wiekowych, zwłaszcza na obszarach wiejskich[7]. W użyciu jest także język wolio[1][8].

Jest przede wszystkim językiem ustnym. Historycznie nie miał formy pisanej, a w roli języka literackiego wykorzystywano język wolio (zapisywany alfabetem arabskim)[9]. Cia-cia uzyskał międzynarodowy rozgłos w 2009 r., gdy media podały po wywiadzie udzielonym przez burmistrza miasta Bau-Bau, że dokonywane są przymiarki do wprowadzenia koreańskiego alfabetu hangul jako oficjalnego systemu pisma dla tego języka[10]. Wiadomość ta została później zdementowana[11]. Pismo hangul nie jest szeroko rozpowszechnione (poza miastem Bau-Bau)[7].

Opublikowane materiały nt. języka cia-cia są mocno ograniczone. Poświęcono mu indonezyjskie opracowanie z 1991 r. (Struktur bahasa Cia-Cia), wcześniej nie był bliżej opisywany[6]. Opis sytuacji dialektalnej zawarto w raporcie z 2021 r. (Survey of Cia-Cia and Closely Related Languages...)[12] Starsze dane sprowadzają się do list słownictwa[4].

Przykład zapisu hangul

Zróżnicowanie wewnętrzne edytuj

Południowa część wyspy Buton cechuje się bardzo złożoną sytuacją językową[4]. W pracy z 1991 r. wyodrębniono dziewięć dialektów cia-cia: takimpo, wabula, holimombo, kondowa, laporo, lapodi, wakaokili, wolowa, kancinaa-wasoga. Odmiany kancinaa i wasoga zostały praktycznie wyparte przez inne dialekty[13].

Autorzy analizy leksykostatystycznej z 2021 r. wydzielili dwa podstawowe zespoły dialektalne: zachodni i środkowo-wschodni[14]. Pomniejszy dialekt wasambua jest używany w jednej wsi (Lakambau)[15]. Dialekt kaisabu (ze wsi Kaisabu Baru) został sklasyfikowany jako oddzielny język (jest słownikowo odrębny od pozostałych odmian cia-cia i uchodzi za niezrozumiały dla innych społeczności)[16].

Pewną odmianą cia-cia (zwaną „binongko”, „wali” bądź Island Cia-Cia) posługują się mieszkańcy dwóch wsi na południu wyspy Binongko (gdzie przeważa język tukang besi)[7].

Liczebniki w języku cia-cia[17] edytuj

Język polski jeden dwa trzy cztery pięć sześć siedem osiem dziewięć dziesięć
Język indonezyjski satu dua tiga empat lima enam tujuh delapan sembilan sepuluh
Język cia-cia (hangul) 디세 루아 똘루 빠아 을리마 노오 삐쭈 활루 시우아 옴뿔루
Zapis łaciński dise rua tolu pa'a lima no'o picu walu siua ompulu

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c d David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Cia-Cia, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2017-08-19] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-11] (ang.).
  2. a b Barbara F. Grimes, Richard S. Pittman, Joseph Evans Grimes: Ethnologue: Languages of the World. Wyd. 12. Dallas, Texas: Summer Institute of Linguistics, 1992, s. 622. ISBN 978-0-88312-815-2. OCLC 27019605. (ang.).
  3. a b William Bright: International Encyclopedia of Linguistics. T. 3. New York: Oxford University Press, 1992, s. 15. ISBN 978-0-19-505196-4. [dostęp 2022-11-04]. (ang.).
  4. a b c Berg 1991 ↓, s. 305.
  5. Michael Southon: The Navel of the Perahu: Meaning and Values in the Maritime Trading Economy of a Butonese Village. Canberra: Department of Anthropology, Research School of Pacific and Asian Studies, Australian National University, 1995, s. 28. ISBN 978-0-7315-2115-9. OCLC 33332886. (ang.).
  6. a b Abdullah i in. 1991 ↓, s. 7.
  7. a b c David Mead: Cia-Cia. Sulawesi Language Alliance. [dostęp 2023-01-14]. (ang.).
  8. Abdullah i in. 1991 ↓, s. 1.
  9. Abdullah i in. 1991 ↓, s. 10.
  10. Choe Sang-Hun: South Korea's Latest Export: Its Alphabet. The New York Times, 2009-09-11. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-04)]. (ang.).
  11. Lee Tae-hoon: Hangeul didn’t become Cia Cia’s official writing. The Korea Times, 2010-10-06. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-04)]. (ang.).
  12. Mead i Truong 2021 ↓.
  13. Abdullah i in. 1991 ↓, s. 9.
  14. Mead i Truong 2021 ↓, s. 19, 40.
  15. Mead i Truong 2021 ↓, s. 15.
  16. Mead i Truong 2021 ↓, s. 16.
  17. Numbers in Austronesian Languages. zompist.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-25)]. (ang.).

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj