Wikipedia

Mateja Svet

słoweńska narciarka alpejska

Mateja Svet (ur. 16 sierpnia 1968 w Lublanie) – słoweńska narciarka alpejska reprezentująca barwy Jugosławii, srebrna medalistka olimpijska, pięciokrotna medalistka mistrzostw świata oraz zdobywczyni Małej Kryształowej Kuli Pucharu Świata w gigancie.

Mateja Svet
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

16 sierpnia 1968
Lublana

Klub

SD Novinar

Wzrost

158 cm

Debiut w PŚ

Sezon 1983/84

Pierwsze punkty w PŚ

15.01 1984, Maribor (15. miejsce – slalom)

Pierwsze podium w PŚ

13.03 1985, Lake Placid
(2. miejsce – gigant)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Jugosławia
Igrzyska olimpijskie
srebro Calgary 1988 Gigant
Mistrzostwa świata
złoto Vail 1989 Slalom
srebro Crans-Montana 1987 Gigant
brąz Crans-Montana 1987 Supergigant
brąz Crans-Montana 1987 Slalom
brąz Vail 1989 Gigant
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Sugarloaf 1984 Gigant
Puchar Świata (Gigant)
Mała Kryształowa Kula
1987/1988
2. miejsce
1988/1989
2. miejsce
1989/1990
3. miejsce
1985/1986
Zakończenie kariery: 1990 r.

Kariera edytuj

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Mateja Svet pojawiła się w sezonie 1983/1984. Pierwsze punkty w zawodach Pucharu Świata zdobyła 15 stycznia 1984 roku w Mariborze, zajmując piętnaste miejsce w slalomie. Był to jedyny start sezonu, w którym zdobyła punkty, w efekcie zajęła 86. miejsce w klasyfikacji generalnej. W lutym 1984 roku zdobyła złoty medal w gigancie podczas mistrzostw świata juniorów w Sugarloaf, wyprzedzając Diann Roffe z USA oraz swą rodaczkę, Veronikę Šarec. W tym samym roku wzięła udział w igrzyskach olimpijskich w Sarajewie, zajmując 23. miejsce w gigancie oraz piętnaste w slalomie.

Pierwszy raz na podium zawodów pucharowych stanęła 13 marca 1985 roku w Lake Placid, gdzie była druga w gigancie. W zawodach tych lepsza okazała się tylko Diann Roffe. W sezonie 1984/1985 punktowała jeszcze kilkukrotnie, jednak nie stawała już na podium. W klasyfikacji generalnej zajęła tym razem 31. pozycję. Na początku lutego 1985 roku wystartowała na mistrzostwach świata w Bormio, zajmując trzynaste miejsce w gigancie. Kolejne podia wywalczyła w sezonie 1985/1986. Dokonała tego pięciokrotnie, odnosząc przy tym dwa zwycięstwa: 8 lutego w Wysokich Tatrach oraz 22 marca 1986 roku w Bromont wygrywała giganty. W klasyfikacji generalnej była siódma, a w klasyfikacji giganta zajęła trzecie miejsce za Vreni Schneider ze Szwajcarii oraz Traudl Hächer z RFN.

Mistrzostwa świata w Crans-Montana w 1987 roku przyniosły jej pierwsze medale w kategorii seniorek. Najpierw wywalczyła brąz w supergigancie, ulegając jedynie dwóm Szwajcarkom: Marii Walliser i Micheli Figini. Dwa dni później zajęła drugie miejsce w gigancie, plasując się o 0,56 sekundy za Vreni Schneider i o 1,73 sekundy przed Walliser. Na koniec zdobyła brązowy medal w slalomie, przegrywając tylko z Eriką Hess ze Szwajcarii oraz Austriaczką Roswithą Steiner. W zawodach pucharowych na podium stawała czterokrotnie, za każdym razem na drugim miejscu, dwukrotnie w gigancie i po jednym razie w supergigancie i slalomie. Ostatecznie sezon 1986/1987 ukończyła na siódmej pozycji, w klasyfikacji giganta byłą szósta, a w slalomie dziewiąta.

Najlepsze wyniki osiągała w sezonie 1987/1988, który zakończyła na szóstym miejscu w klasyfikacji generalnej. Na podium stawała pięciokrotnie, z czego trzy razy wygrywała: 30 i 31 stycznia w Kranjskiej Gorze kolejno w gigancie i slalomie oraz 3 marca 1988 roku w Saalbach-Hinterglemm, gdzie wygrała kolejnego giganta. W klasyfikacji giganta zdobyła swoją jedyną Małą Kryształową Kulę, a w klasyfikacji slalomu była ósma. W 1988 roku brała udział w igrzyskach olimpijskich w Calgary, gdzie wystąpiła w trzech konkurencjach. Najpierw zajęła 20. miejsce w supergigancie, a następnie była czwarta w gigancie, przegrywając walkę o brązowy medal z Marią Walliser o 0,08 sekundy. Dwa dni później wystartowała w slalomie, w którym po pierwszym przejeździe zajmowała trzecie miejsce, tracąc do prowadzącej Vreni Schneider 0,40 sekundy. W drugim przejeździe osiągnęła czwarty czas, co dało jej drugi łączny wynik i srebrny medal. Ostatecznie na podium rozdzieliła Schneider oraz Christę Kinshofer z RFN.

Scet startowała jeszcze przed dwa kolejne lata, utrzymując miejsce w światowej czołówce. W tym czasie łącznie siedmiokrotnie stawała na podium zawodów PŚ, odnosząc dwa zwycięstwa: 20 stycznia 1990 roku w Mariborze oraz 5 lutego 1990 roku w Veysonnaz była najlepsza w gigantach. W sezonie 1988/1989 była szósta w klasyfikacji generalnej, a rok później uplasowała się jedną pozycję niżej. W obu sezonach zajmowała drugie miejsce w klasyfikacji giganta, ustępując kolejno Vreni Schneider i Anicie Wachter. Ostatni raz na podium stanęła 14 marca 1990 roku w Klövsjö, gdzie była trzecia w gigancie. W lutym 1989 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Vail, gdzie wywalczyła złoty medal w slalomie. Był to pierwszy w historii złoty medal w narciarstwie alpejskim wywalczony przez zawodniczkę z Jugosławii. Cztery dni później Svet zdobyła także brązowy medal w gigancie, w którym uległa tylko Vreni Schneider oraz Francuzce Carole Merle. Na tych samych mistrzostwach zajęła także czwarte miejsce w kombinacji, przegrywając walkę o podium ze Szwajcarką Brigitte Oertli.

Wielokrotnie zdobywała medale mistrzostw Jugosławii, w tym jedenaście złotych: w zjeździe w 1987 roku, supergigancie w latach 1986, 1987, gigancie w latach 1986-1988 i 1990, slalomie w latach 1985, 1987 i 1990 oraz kombinacji 1987 roku. Trzykrotnie wybrana najlepszą sportsmenką Jugosławii: w 1986, 1987 i 1989 roku oraz siedmiokrotnie wybierana najlepszą sportsmenką Słowenii w latach 1984-1990. W lecie 1990 roku ogłosiła zakończenie kariery. Jako powód podała zmęczenie stylem życia zawodowego sportowca[1].

Osiągnięcia edytuj

Igrzyska olimpijskie edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
23. 13 lutego 1984   Sarajewo Gigant 2:20,98 +5,24   Debbie Armstrong
15. 13 lutego 1984   Sarajewo Slalom 1:36,47 +4,38   Paoletta Magoni
20. 22 lutego 1988   Calgary Supergigant 1:19,03 +2,93   Sigrid Wolf
4. 24 lutego 1988   Calgary Gigant 2:06,49 +1,31   Vreni Schneider
2.  26 lutego 1988   Calgary Slalom 1:36,69 +1,68   Vreni Schneider

Mistrzostwa świata edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
13. 6 lutego 1985   Bormio Gigant 2:18,53 +2,44   Diann Roffe
DNF1[2] 9 lutego 1985   Bormio Slalom 1:29,58 -   Perrine Pelen
3.  3 lutego 1987   Crans-Montana Supergigant 1:19,17 +1,06   Maria Walliser
2.  5 lutego 1987   Crans-Montana Gigant 2:21,22 +0,56   Vreni Schneider
3.  7 lutego 1987   Crans-Montana Slalom 1:33,30 +1,09   Erika Hess
4. 2 lutego 1989   Vail Kombinacja 5,65 pkt +30,21 pkt   Tamara McKinney
1.  7 lutego 1989   Vail Slalom 1:30,88 - -
23.[3] 8 lutego 1989   Vail Supergigant 1:19,46 +2,22   Ulrike Maier
3.  11 lutego 1989   Vail Gigant 2:29,37 +2,55   Vreni Schneider

Mistrzostwa świata juniorów edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
1.  21 lutego 1984   Sugarloaf Gigant 2:23,08 - -

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Zwycięstwa w zawodach edytuj

  1.   Wysokie Tatry – 8 lutego 1986 (gigant)
  2.   Bromont – 22 marca 1986 (gigant)
  3.   Kranjska Gora – 30 stycznia 1988 (gigant)
  4.   Kranjska Gora – 31 stycznia 1988 (slalom)
  5.   Saalbach – 3 marca 1988 (gigant)
  6.   Maribor – 20 stycznia 1990 (gigant)
  7.   Veysonnaz – 5 lutego 1990 (gigant)

Pozostałe miejsca na podium edytuj

  1.   Lake Placid – 13 marca 1985 (gigant) – 2. miejsce
  2.   Sestriere – 7 grudnia 1985 (supergigant) – 3. miejsce
  3.   Saint-Gervais – 26 stycznia 1986 (slalom) – 3. miejsce
  4.   Valzoldana – 5 lutego 1986 (gigant) – 2. miejsce
  5.   Park City – 29 listopada 1986 (gigant) – 2. miejsce
  6.   Saalbach-Hinterglemm – 5 stycznia 1987 (gigant) – 2. miejsce
  7.   Saalbach-Hinterglemm – 6 stycznia 1987 (supergigant) – 3. miejsce
  8.   Mellau – 11 stycznia 1987 (slalom) – 2. miejsce
  9.   Sestriere – 26 listopada 1987 (slalom) – 2. miejsce
  10.   Sestriere – 28 listopada 1987 (supergigant) – 2. miejsce
  11.   Valzoldana – 18 grudnia 1988 (gigant) – 2. miejsce
  12.   Mellau – 8 stycznia 1989 (slalom) – 2. miejsce
  13.   Furano – 4 marca 1989 (gigant) – 2. miejsce
  14.   Shiga Kōgen – 8 marca 1989 (gigant) – 2. miejsce
  15.   Klövsjö – 14 marca 1990 (gigant) – 3. miejsce

Bibliografia edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Los Angeles Times: THE SIDELINES: World Slalom Champion Retires (ang.)
  2. ↑ alpineskiworld.net: 09.02.1985. Bormio Slalom, women (ang.)
  3. ↑ alpineskiworld.net: 08.02.1989. Vail Super-G, women (ang.)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mateja_Svet&oldid=70323631”