Philipp Aschenwald

austriacki skoczek narciarski

Philipp Aschenwald (ur. 12 listopada 1995 w Hall in Tirol[1]) – austriacki skoczek narciarski, reprezentant klubu SC Mayerhofen. Trzykrotny srebrny medalista drużynowy mistrzostw świata (2019 i 2021). Drużynowy brązowy medalista mistrzostw świata juniorów (2015). Medalista mistrzostw kraju.

Philipp Aschenwald
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 listopada 1995
Hall in Tirol

Klub

SC Mayerhofen

Debiut w PŚ

6 stycznia 2016 w Bischofshofen (29. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

6 stycznia 2016 w Bischofshofen (29. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

30 listopada 2019 w Ruce (2. miejsce)

Rekord życiowy

229,0 m na Kulm w Bad Mitterndorf (16 lutego 2020)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria
Mistrzostwa świata
srebro Seefeld 2019 duża druż.
srebro Seefeld 2019 druż. miesz.
srebro Oberstdorf 2021 duża druż.
Mistrzostwa świata juniorów
brąz Ałmaty 2015 drużynowo
Inne nagrody
Letni Puchar Kontynentalny
złoto 1. miejsce
2018
Puchar Beskidów
1. miejsce
2018

Syn Hansjörga Aschenwalda, medalisty zimowych igrzysk olimpijskich w kombinacji norweskiej[2].

Przebieg kariery edytuj

W zawodach FIS Cup zadebiutował 19 lutego 2011 w Ramsau, zajmując 36. miejsce. Pierwsze punkty, po zajęciu 17. miejsca, zdobył 14 stycznia 2012 w Predazzo[3]. Wystąpił w Mistrzostwach Świata Juniorów 2013 w Libercu. Zajął 19. miejsce indywidualnie i 4. drużynowo[4]. W lutym 2013 w Iron Mountain zadebiutował w Pucharze Kontynentalnym. W pierwszym starcie zajął 12. miejsce[5].

Wystąpił w konkursach skoków narciarskich na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2015. Zdobył brązowy medal w konkursie drużynowym, w którym reprezentował Austrię wraz z Eliasem Tollingerem, Patrickiem Streitlerem i Simonem Greidererem. Indywidualnie zajął 18. miejsce[6].

6 stycznia 2016 w Bischofshofen zadebiutował w konkursie Pucharu Świata, równocześnie zdobywając pierwsze punkty cyklu dzięki zajęciu 29. miejsca. W kolejnych tygodniach regularnie startował w zawodach PŚ[7]. 21 lutego w Kuopio po pierwszej serii zajmował 4. miejsce, ostatecznie jednak zakończył konkurs na 24. pozycji. Najwyżej w sezonie sklasyfikowany został dwa dni później na tej samej skoczni, zajmując 13. miejsce. W sezonie 2015/2016 dwukrotnie stawał też na podium zawodów Letniego Pucharu Kontynentalnego, a trzykrotnie – w ramach zimowej edycji tego cyklu[7].

W październiku 2016 zajął 10. miejsce w konkursie Letniego Grand Prix w Hinzenbach. Zimą 2016/17 startował głównie w Pucharze Kontynentalnym, raz zajmując 3. miejsce[8].

Przez większość sezonu 2017/2018 występował w Pucharze Kontynentalnym, czterokrotnie stając na podium. W marcu znalazł się w składzie reprezentacji Austrii na zawody Pucharu Świata. Zdobył punkty w dwóch konkursach, w tym za 11. miejsce, które zajął w otwierających Raw Air 2018 zawodach w Oslo[9].

Zwyciężył w klasyfikacji generalnej Letniego Pucharu Kontynentalnego 2018[10]. W poszczególnych konkursach cyklu sześciokrotnie zwyciężył, raz był drugi i raz trzeci. Od początku Pucharu Świata 2018/2019 regularnie startował w cyklu, w pierwszej połowie sezonu rzadko zdobywając punkty. 2 lutego 2019 w Oberstdorfie zajął 7. miejsce, po raz pierwszy kończąc zawody najwyższej rangi w pierwszej dziesiątce. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019. Indywidualnie był 13. na skoczni dużej i 4. na normalnej, natomiast w drużynie zdobył srebrne medale, zarówno w konkursie mężczyzn wraz z Michaelem Hayböckiem, Danielem Huberem i Stefanem Kraftem, jak i w zespole mieszanym z Evą Pinkelnig, Danielą Iraschko-Stolz i Kraftem. W ramach Raw Air 2019 zajął m.in. 4. pozycję w Oslo i 9. w Lillehammer[11]. Sezon zakończył na 26. miejscu klasyfikacji generalnej Pucharu Świata z 247 punktami[12].

W ramach Letniego Grand Prix 2019 raz zajął miejsce w pierwszej trójce, kończąc na 2. pozycji zawody w Hinzenbach. W sezonie 2019/2020 Pucharu Świata regularnie zdobywał punkty. 30 listopada 2019 po raz pierwszy w karierze zajął miejsce na podium zawodów indywidualnych Pucharu Świata, kończąc konkurs w Ruce na 2. lokacie. W kolejnych zawodach, 7 grudnia w Niżnym Tagile zajął 3. pozycję. W dalszej części sezonu zajmował głównie miejsca w pierwszej i drugiej dziesiątce; w styczniu 2020 najwyżej sklasyfikowany był na 9., w lutym na 7., a w marcu na 6. miejscu[13]. Sezon zakończył na 10. pozycji w klasyfikacji generalnej z 622 punktami[12].

W ramach Letniego Grand Prix 2020 konkursy w Wiśle kończył na 9. i 6. miejscu. W sezonie 2020/2021 Pucharu Świata najczęściej zajmował miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce. Najwyżej sklasyfikowany w zawodach indywidualnych był na 6. pozycji, w konkursie w Garmisch-Patrenkirchen w ramach 69. Turnieju Czterech Skoczni[14]. W klasyfikacji generalnej cykl ukończył na 21. miejscu z 265 punktami[12]. W trakcie sezonu wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020, na których zajął 18. miejsce indywidualnie oraz 6. w drużynie, a także na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021, na których w konkursach indywidualnych był 12. na skoczni normalnej i 11. na dużej, zaś w drużynie męskiej, wraz z Janem Hörlem, Danielem Huberem i Stefanem Kraftem, zdobył srebrny medal[14].

W sezonie 2021/2022 Pucharu Świata zajmował głównie miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce. Najwyżej klasyfikowany indywidualnie był na 5. pozycji, 8 stycznia 2022 w Bischofshofen. W drugiej połowie sezonu startował również w Pucharze Kontynentalnym[15]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata znalazł się na 28. miejscu z 220 punktami[12].

Raz stanął na podium Letniego Pucharu Kontynentalnego 2022, zajmując 2. miejsce w Stams. Puchar Świata 2022/2023 rozpoczął od 8. miejsca w Wiśle, które okazało się jego najlepszym występem w sezonie. W kolejnych tygodniach zajmował głównie miejsca w trzeciej dziesiątce i po zakończeniu 71. Turnieju Czterech Skoczni stracił stałe miejsce w austriackiej kadrze na zawody najwyższej rangi. W dalszej części sezonu startował głównie w Pucharze Kontynentalnym, w którym dwukrotnie zwyciężył i raz zajął 2. miejsce. Na przełomie stycznia i lutego 2023 występował w Pucharze Świata, zajmując m.in. 10. pozycję w słabo obsadzonych zawodach w Râșnovie[16]. Cykl ukończył na 34. miejscu w klasyfikacji generalnej ze 168 punktami[12].

W lipcu 2023 w wyniku upadku podczas treningu na skoczni Bergisel w Innsbrucku zerwał więzadło krzyżowe przednie, tylne oraz łąkotkę boczną w lewym kolanie[17].

Stawał na podium mistrzostw Austrii. Indywidualnie na skoczni dużej w 2018 zdobył brązowy medal[18], a w 2020 zwyciężył[19], a w drużynie w 2012 zajął 2. miejsce, reprezentując drugi skład Tyrolu[20].

Mistrzostwa świata edytuj

Indywidualnie edytuj

2019   Seefeld/Innsbruck 13. miejsce (K-120), 4. miejsce (K-99)
2021   Oberstdorf 12. miejsce (K-95), 11. miejsce (K-120)

Drużynowo edytuj

2019   Seefeld/Innsbruck srebrny medal (K-120)[a], srebrny medal (drużyna mieszana/K-99)[b]
2021   Oberstdorf srebrny medal (K-120)[c]

Starty P. Aschenwalda na mistrzostwach świata – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
13. 23 lutego 2019   Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 indywid. 120,0 m 126,0 m 239,9 pkt 39,5 pkt Markus Eisenbichler
2.  24 lutego 2019   Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 druż.[a] 117,0 m 118,0 m 930,9 pkt (216,6 pkt) 56,6 pkt Niemcy
4. 1 marca 2019   Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 indywid. 91,0 m 103,5 m 214,5 pkt 3,8 pkt Dawid Kubacki
2.  2 marca 2019   Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 druż. mix.[b] 110,0 m 101,0 m 989,9 pkt (248,6 pkt) 22,3 pkt Niemcy
12. 27 lutego 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-95 HS-106 indywid. 100,0 m 98,0 m 250,0 pkt 18,8 pkt Piotr Żyła
11. 5 marca 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 indywid. 123,5 m 130,0 m 243,6 pkt 32,9 pkt Stefan Kraft
2.  6 marca 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 druż.[c] 138,5 m 136,0 m 1035,5 pkt (275,0 pkt) 11,1 pkt Niemcy

Mistrzostwa świata w lotach edytuj

Indywidualnie edytuj

2020   Planica 18. miejsce

Drużynowo edytuj

2020   Planica 6. miejsce[d]

Starty P. Aschenwalda na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Strata Zwycięzca
18. 11–12 grudnia 2020   Planica Letalnica K-200 HS-240 indywid. 201,5 m 218,0 m 200,5 m 203,0 m 719,7 pkt 157,5 pkt Karl Geiger
6. 13 grudnia 2020   Planica Letalnica K-200 HS-240 druż.[d] 206,5 m 216,5 m 1422,1 pkt (381,5 pkt) 305,6 pkt Norwegia

Mistrzostwa świata juniorów edytuj

Indywidualnie edytuj

2013   Liberec 19. miejsce
2015   Ałmaty 18. miejsce

Drużynowo edytuj

2013   Liberec 4. miejsce[e]
2015   Ałmaty brązowy medal[f]

Starty P. Aschenwalda na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
19. 24 stycznia 2013   Liberec Ještěd K-90 HS-100 indywid. 91,5 m 93,0 m 232,5 pkt 51,0 pkt Jaka Hvala
4. 26 stycznia 2013   Liberec Ještěd K-90 HS-100 druż.[e] 101,5 m 102,0 m 1034,0 pkt (278,5 pkt) 119,5 pkt Słowenia
18. 5 lutego 2015   Ałmaty Gornyj Gigant K-95 HS-106 indywid. 96,0 m 95,0 m 241,8 pkt 28,1 pkt Johann André Forfang
3.  7 lutego 2015   Ałmaty Gornyj Gigant K-95 HS-106 druż.[f] 96,0 m 93,0 m 837,4 pkt (201,0 pkt) 55,9 pkt Norwegia

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[12]
2015/2016 44.
2017/2018 46.
2018/2019 26.
2019/2020 10.
2020/2021 21.
2021/2022 28.
2022/2023 34.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 30 listopada 2019   Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 129,0 m 143,0 m 279,4 pkt 2. 9,2 pkt Daniel-André Tande
2. 7 grudnia 2019   Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 129,0 m 129,0 m 249,4 pkt 3. 2,2 pkt Yukiya Satō

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2022/2023

Sezon 2015/2016
                                                          punkty
- - - - - - - - - q 29 34 22 24 40 - - - - 38 24 13 28 29 41 37 34 q - 50
Sezon 2016/2017
                                                    punkty
- - - - - - - - - q 47 - - - - q 35 q q 45 40 - - - - - 0
Sezon 2017/2018
                                            punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - 11 21 31 39 q - 34
Sezon 2018/2019
                                                        punkty
q 42 16 39 40 q 37 35 42 23 35 22 37 29 - - 15 7 - 11 16 17 4 9 19 q 22 23 247
Sezon 2019/2020
                                                      punkty
18 2 3 20 4 14 6 6 25 13 10 36 12 25 12 9 - - 20 19 26 7 13 10 18 15 6 622
Sezon 2020/2021
                                                  punkty
8 - - - - 29 38 8 6 22 22 19 27 20 14 14 30 16 15 13 15 - 35 36 21 265
Sezon 2021/2022
                                                        punkty
39 18 32 28 18 24 10 18 35 22 27 17 11 5 24 25 20 - - - - 20 17 36 - - - - 220
Sezon 2022/2023
                                                                punkty
8 12 33 27 39 25 24 18 23 25 31 25 - - - - 24 25 - - 20 17 10 - - - - - - - - - 168
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2022/2023

Sezon
2015/2016
           
- - - - 4 -
Sezon
2017/2018
               
- - - - - - 5 -
Sezon
2018/2019
             
- - 1 6 3 3 5
Sezon
2019/2020
         
1 2 6 3 -
Sezon
2020/2021
         
1 1 4 - -
Sezon
2021/2022
             
- 1 - - - - -
Sezon
2022/2023
             
- - - - 3 - -
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

(Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12)
 -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[12]
2015/2016 49.
2016/2017 64.
2018/2019 34.
2019/2020 11.
2020/2021 11.
2021/2022 12.
2022/2023 20.

Raw Air edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[12]
2018 28.
2019 24.
2020 27.
2022 25.

Willingen Six edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce Źr.
2019 15. [21]
2020 15. [22]
2021 17. [23]

Planica 7 edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce Źr.
2018 61. [24]
2019 21. [25]
2021 27. [26]

Titisee-Neustadt Five edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce Źr.
2020 17. [27]

Puchar Świata w lotach edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[12]
2018/2019 20.
2019/2020 25.
2020/2021 32.
2022/2023 33.

Letnie Grand Prix edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[28]
2015 55.
2016 39.
2019 26.
2020 5.
2021 53.
2022 55.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 29 września 2019   Hinzenbach Aigner-Schanze K-85 HS-90 87,5 m 86,5 m 240,6 pkt 2. 3,8 pkt Dawid Kubacki

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP edytuj

stan po zakończeniu LGP 2022

2014
                  punkty
- - - - - - - 36 - 0
2015
                      punkty
- - 14 14 - - - - - - 30 37
2016
                    punkty
q 38 17 22 43 37 22 18 10 35 71
2017
                  punkty
q - - - - - - 40 - 0
2019
                punkty
- - 22 - - - 2 48 89
2020
    punkty
9 6 69
2021
                punkty
- - 23 - - - 15 dq 24
2022
            punkty
- - 14 - - - 18
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Puchar Kontynentalny edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[29]
2012/2013 52.
2013/2014 153.
2014/2015 47.
2015/2016 17.
2016/2017 20.
2017/2018 6.
2018/2019 52.
2021/2022 32.
2022/2023 12.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie edytuj

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 6 lutego 2016   Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-139 131,5 m 138,5 m 276,7 pkt
2. 7 lutego 2016   Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-139 137,5 m 133,0 m 276,0 pkt
3. 28 grudnia 2018   Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 127,0 m 135,0 m 284,4 pkt
4. 15 stycznia 2023   Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 138,0 m 127,0 m 245,5 pkt
5. 12 marca 2023   Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 136,0 m 133,5 m 261,6 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie edytuj

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 6 lutego 2016   Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-139 131,5 m 138,5 m 276,7 pkt 1.
2. 7 lutego 2016   Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-139 137,5 m 133,0 m 276,0 pkt 1.
3. 13 lutego 2016   Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 124,5 m 128,5 m 244,7 pkt 2. 10,5 pkt Ulrich Wohlgenannt
4. 18 grudnia 2016   Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 134,0 m 136,0 m 263,5 pkt 3. 6,0 pkt Elias Tollinger
5. 9 grudnia 2017   Whistler Whistler Olympic Park K-95 HS-104 101,0 m 100,5 m 266,2 pkt 2. 1,5 pkt Tomasz Pilch
6. 3 lutego 2018   Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 130,5 m 129,5 m 243,9 pkt 2. 20,6 pkt Anže Lanišek
7. 4 lutego 2018   Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 128,5 m 131,0 m 251,4 pkt 3. 16,1 pkt Anže Lanišek
8. 24 lutego 2018   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 134,0 m 132,0 m 271,3 pkt 2. 0,2 pkt Marius Lindvik
9. 28 grudnia 2018   Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 127,0 m 135,0 m 284,4 pkt 1.
10. 14 stycznia 2023   Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 132,5 m 139,5 m 234,4 pkt 2. 10,1 pkt Sondre Ringen
11. 15 stycznia 2023   Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 138,0 m 127,0 m 245,5 pkt 1.
12. 12 marca 2023   Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 136,0 m 133,5 m 261,6 pkt 1.

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2022/2023

Sezon 2012/2013
                                                        punkty
- - - - - - - - - - - - - - - 12 9 19 9 20 - - 21 29 57 63 - - 115
Sezon 2013/2014
                                                punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - dq 30 - - - - - 1
Sezon 2014/2015
                                                    punkty
- - - - - 17 17 - - - - - - - - 26 24 - - 22 23 11 26 19 20 27 113
Sezon 2015/2016
                                                      punkty
20 18 14 19 39 dq 10 - - - - - - - - - 1 1 2 15 - - - - - - - 376
Sezon 2016/2017
                                                            punkty
47 21 41 6 3 47 19 - - 7 5 5 8 15 18 6 - - - - - - 24 18 - - - - - - 369
Sezon 2017/2018
                                                        punkty
2 8 7 14 12 10 - - 39 31 - - 28 10 15 2 3 13 8 15 9 2 8 7 4 - - - 694
Sezon 2018/2019
                                                        punkty
- - - - 32 1 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 100
Sezon 2021/2022
                                                    punkty
- - - - - - - - - - - - - - - 22 15 10 4 5 4 - - - - - 196
Sezon 2022/2023
                                                  punkty
- - - - - - - - 2 5 1 8 7 - - - - - - - - 33 1 4 5 488
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[29]
2013 73.
2014 47.
2015 22.
2016 52.
2017 34.
2018 1.
2022 11.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 17 sierpnia 2018   Szczyrk Skalite K-95 HS-106 108,5 m 106,0 m 265,1 pkt
2. 18 sierpnia 2018   Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 130,5 m 134,0 m 282,0 pkt
3. 8 września 2018   Stams Brunnentalschanzen K-105 HS-115 118,5 m 113,0 m 271,5 pkt
4. 15 września 2018   Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 106,0 m 104,0 m 263,4 pkt
5. 16 września 2018   Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 103,5 m 105,5 m 263,3 pkt
6. 23 września 2018   Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 139,0 m 134,0 m 264,0 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 8 sierpnia 2015   Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 130,5 m 124,0 m 241,8 pkt 3. 1,6 pkt Joacim Ødegård Bjøreng
2. 9 sierpnia 2015   Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 124,0 m 124,5 m 212,7 pkt 3. 12,2 pkt Klemens Murańka
3. 17 sierpnia 2018   Szczyrk Skalite K-95 HS-106 108,5 m 106,0 m 265,1 pkt 1.
4. 18 sierpnia 2018   Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 130,5 m 134,0 m 282,0 pkt 1.
5. 19 sierpnia 2018   Frenštát pod Radhoštěm Areal Horečky K-95 HS-106 98,5 m 103,0 m 248,5 pkt 3. 5,7 pkt Lukáš Hlava
6. 8 września 2018   Stams Brunnentalschanzen K-105 HS-115 118,5 m 113,0 m 271,5 pkt 1.
7. 9 września 2018   Stams Brunnentalschanzen K-105 HS-115 114,0 m 112,0 m 276,8 pkt 2. 1,6 pkt Killian Peier
8. 15 września 2018   Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 106,0 m 104,0 m 263,4 pkt 1.
9. 16 września 2018   Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 103,5 m 105,5 m 263,3 pkt 1.
10. 23 września 2018   Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 139,0 m 134,0 m 264,0 pkt 1.
11. 17 września 2022   Stams Brunnentalschanzen K-105 HS-115 115,0 m 116,0 m 254,8 pkt 2. 8,7 pkt Michael Hayböck

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego edytuj

stan po zakończeniu LPK 2022

2013
                    punkty
27 22 33 37 - - - - - - 13
2014
                            punkty
- - - - - - 22 10 - - 15 26 - - 56
2015
                            punkty
33 39 3 3 - - - - 31 7 31 20 44 24 174
2016
                            punkty
- - - - - - - - 7 12 - - - - 58
2017
                          punkty
21 34 - - - 20 16 - - 16 12 - - 73
2018
                          punkty
13 14 1 1 3 1 2 1 1 7 1 - - 814
2022
                  punkty
- - 2 6 9 11 - - - 173
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Puchar Beskidów edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce
2018 1.

FIS Cup edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[30]
2011/2012 115.
2012/2013 44.
2013/2014 104.
2017/2018 22.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 21 września 2017   Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-97 HS-90 89,0 m 94,0 m 226,8 pkt 3. 10,0 pkt Markus Rupitsch

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2022/2023

Sezon 2010/2011
                                                punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - 36 55 - - - - 0
Sezon 2011/2012
                                              punkty
- - - - - - - - - - 17 53 - - - - - - - - - 9 28 46
Sezon 2012/2013
                                          punkty
- 33 5 - - - - - - - - - - - - - - - - 10 7 107
Sezon 2013/2014
                                                punkty
- - - - - - - - - - - - 6 16 - - - - - - - - - - 55
Sezon 2017/2018
                                          punkty
- - - - 11 11 3 4 15 8 - - - - - - - - - - - 206
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Uwagi edytuj

  1. a b Skład zespołu: Philipp Aschenwald, Michael Hayböck, Daniel Huber, Stefan Kraft
  2. a b Skład zespołu: Eva Pinkelnig, Philipp Aschenwald, Daniela Iraschko-Stolz, Stefan Kraft
  3. a b Skład zespołu: Philipp Aschenwald, Jan Hörl, Daniel Huber, Stefan Kraft
  4. a b Skład zespołu: Philipp Aschenwald, Gregor Schlierenzauer, Timon-Pascal Kahofer, Michael Hayböck
  5. a b Skład zespołu: Thomas Lackner, Florian Altenburger, Philipp Aschenwald, Stefan Kraft
  6. a b Skład zespołu: Elias Tollinger, Patrick Streitler, Philipp Aschenwald, Simon Greiderer

Przypisy edytuj

  1. Philipp Aschenwald (Austria). skokinarciarskie.pl. [dostęp 2020-12-26].
  2. Wolfgang Winheim: In den Fußstapfen der sportlichen Eltern. kurier.at, 2016-01-18. [dostęp 2019-02-28]. (niem.).
  3. ASCHENWALD Philipp - Athlete Information; FIS Cup. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
  4. ASCHENWALD Philipp - Athlete Information; FIS Junior World Ski Championships. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
  5. ASCHENWALD Philipp - Athlete Information; Season 2013. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
  6. ASCHENWALD Philipp - Athlete Information; Season 2015. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
  7. a b ASCHENWALD Philipp - Athlete Information; Season 2016. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
  8. ASCHENWALD Philipp - Athlete Information; Season 2017. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
  9. ASCHENWALD Philipp - Athlete Information; Season 2018. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
  10. ASCHENWALD Philipp - Athlete Information; Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
  11. ASCHENWALD Philipp - Athlete Information; Season 2019. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
  12. a b c d e f g h i ASCHENWALD Philipp - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-05-06]. (ang.).
  13. ASCHENWALD Philipp - Athlete Information; Season 2020. fis-ski.com. [dostęp 2020-04-16]. (ang.).
  14. a b ASCHENWALD Philipp - Athlete Information; Season 2021. fis-ski.com. [dostęp 2021-05-10]. (ang.).
  15. ASCHENWALD Philipp - Athlete Information; Season 2022. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-07]. (ang.).
  16. ASCHENWALD Philipp - Athlete Information; Season 2023. fis-ski.com. [dostęp 2023-05-06]. (ang.).
  17. Dominik Formela: Aschenwald poważnie kontuzjowany. skijumping.pl, 2023-07-06. [dostęp 2023-07-06].
  18. Dominik Formela: Pinkelnig i D. Huber mistrzami Austrii na dużej skoczni. skijumping.pl, 2018-10-11. [dostęp 2018-11-14].
  19. Dominik Formela: Aschenwald i Hoelzl mistrzami Austrii na dużej skoczni. skijumping.pl, 2020-09-27. [dostęp 2021-05-10].
  20. Adrian Dworakowski: W Villach rozegrano drużynowe Mistrzostwa Austrii. skijumping.pl, 2012-10-06. [dostęp 2013-02-04].
  21. Season 2018/2019 - WILLINGEN 5 STANDINGS. fis-ski.com, 2019-02-17. [dostęp 2023-04-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-30)]. (ang.).
  22. Season 2019/2020 - WILLINGEN 5 STANDINGS. fis-ski.com, 2020-02-08. [dostęp 2023-04-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-01-25)]. (ang.).
  23. Season 2020/2021 - WILLINGEN 6. fis-ski.com, 2021-01-31. [dostęp 2023-04-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-05-20)]. (ang.).
  24. Season 2017/2018 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2018-03-25. [dostęp 2023-04-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-26)]. (ang.).
  25. Season 2018/2019 - PLANICA Seven. fis-ski.com, 2019-03-24. [dostęp 2023-04-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-10-30)]. (ang.).
  26. Season 2020/2021 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2021-03-28. [dostęp 2023-04-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang.).
  27. Season 2019/2020 - Titisee - Neustadt 5. fis-ski.com, 2020-01-19. [dostęp 2023-04-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-04)]. (ang.).
  28. ASCHENWALD Philipp - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-04-06]. (ang.).
  29. a b ASCHENWALD Philipp 1995.11.12 AUT. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2023-05-06].
  30. ASCHENWALD Philipp - Athlete Information; FIS Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-04-06]. (ang.).

Bibliografia edytuj