Łagodny napadowy kręcz szyi
Łagodny napadowy kręcz szyi – rozpoznanie z grupy zespołów epizodycznych.
Łagodny napadowy kręcz szyi zaliczany jest do zespołów epizodycznych, określanych wcześniej mianem dziecięcych zespołów okresowych, stanowiących ekwiwalent migreny[1], wraz z kolkami niemowlęcymi, łagodnymi napadowymi zawrotami głowy czy zespołem cyklicznych wymiotów[2]. W Międzynarodowej Klasyfikacji Bólów Głowy (wersja 3 β) figuruje pod numerem A 1.6.3[3].
Wśród przyczyn rozważa się mutację genu CACNA1A. Mutację taką opisano u pacjenta z łagodnym napadowym kręczem szyi[3]. Mutacje tego samego genu obserwowano u chorych na inne zespoły okresowe, jak łagodne napadowe zawroty głowy[4].
Łagodny napadowy kręcz szyi pojawia się u dzieci później niż kolki niemowlęce, ale wcześniej niż łagodne napadowe zawroty głowy czy zespół cyklicznych wymiotów[2]. Odnotowuje się go w okresie niemowlęcym bądź wczesnego dzieciństwa. Początek przypada na 1. rok życia, najczęściej pomiędzy 2. a 8. miesiącem życia niemowlęcia. Utrzymuje się następnie nawracając do 5. roku życia dziecka[3].
Przebiega on w sposób nawracający. Występuje dyskineza. Dziecko przechyla głowę w jedną stronę, przechyleniu temu towarzyszy nierzadko rotacja. Dziecko może również wykręcać tułów i miednicę. Przechyloną głowę dziecka można (niekiedy z łatwością, kiedy indziej z oporem) odprowadzić w fizjologiczne położenie. Towarzyszące objawy to ataksja, senność, fotofobia. Stan ten może utrzymywać się od godzin do dni. Objawy ustępują po tym czasie bez leczenia[3].
Międzynarodowa Klasyfikacja Bólów Głowy proponuje rozpoznawać łagodny napadowy kręcz szyi w razie nawracających u małych dzieci epizodów przechylenia głowy w jedną stronę z niewielką rotacją lub bez niej, z samoistnym ustąpieniem w przeciągu od minut do dni, z przynajmniej jednym objawem towarzyszącym (bladość, apatia, rozdrażnienie, niezborność, wymioty), z brakiem nieprawidłowości w badaniu neurologicznym międzynapadowo i przy braku innego rozpoznania tłumaczącego te objawy[5].
W diagnostyce różnicowej uwzględnia się choroby neurologiczne takie jak idiopatyczna dystonia torsyjna, napady padaczki częściowe złożone, guzy tylnego dołu czaszki i nieprawidłowości połączenia szczytowo-podstawnego, a także problemy gastroenterologiczne, jak refluks żołądkowo-przełykowy[5].
Nie opracowano standardów skutecznego leczenia łagodnego napadowego kręczu szyi. W razie towarzyszących silnych wymiotów stosuje się środki przeciwwymiotne[5].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Winczewska-Wiktor 2017 ↓, s. 594.
- ↑ a b Winczewska-Wiktor 2017 ↓, s. 594–595.
- ↑ a b c d Winczewska-Wiktor 2017 ↓, s. 601.
- ↑ Winczewska-Wiktor 2017 ↓, s. 600.
- ↑ a b c Winczewska-Wiktor 2017 ↓, s. 602.
Bibliografia
edytuj- Anna Winczewska-Wiktor , Zespoły epizodyczne, [w:] Barbara Steinborn, Neurologia wieku rozwojowego, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2017, ISBN 978-83-200-5378-4 .