Święta Lucyna
Lucyna z Rzymu – święta Kościoła katolickiego pochodząca z pierwszych wieków chrześcijaństwa.
 Lucyna ze św. Ireną opatrują rany św. Sebastiana, mal. Nicolas Régnier | |
| Data urodzenia |
w I lub III wieku |
|---|---|
| Data śmierci |
w I lub III wieku |
| Czczona przez | |
| Wspomnienie | |
| Patronka | |
Żywot edytuj
Ze względu na brak historycznych dowodów jej życiorys opiera się o różne, sprzeczne informacje hagiograficzne.
Według jednych źródeł pochodziła z I wieku i była uczennicą św. Piotra Apostoła i św. Pawła z Tarsu. Była znaną ze swojej pobożności rzymianką, która troszczyła się o więźniów chrześcijańskich i grzebała ich zwłoki na własnej posiadłości. Pochowała apostołów Piotra i Pawła.
Według innych podań pochodziła z III wieku. Pochowała św. Sebastiana, a w 309 roku swój dom ofiarowała na Kościół - obecną Bazylikę św. Wawrzyńca.
Została aresztowana podczas prześladowań chrześcijan i poniosła śmierć męczeńską za wiarę. Została pochowana przy grobie św. Sebastiana.
Istnieje prawdopodobieństwo, że postacią historyczną do której odnoszą się opowiadania hagiograficzne jest Lucyna Anicja, córka Sergiusza Terencjana i żona Faltoniusza Piniana.
Do martyrologiów trafiła za sprawą Adona z Vienne.
Jej wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 30 czerwca.
Zobacz też edytuj
Bibliografia edytuj
- Michał Nowodworski: Encyklopedja kościelna podług Teologicznej Encyklopedji Wetzera i Weltego z licznymi jej dopełnieniami. T. XII. Warszawa - Płock: Czerwiński i Spółka, K. Miecznikowski, 1873 - 1910, s. 379.
- Głos Matki Kościoła. listopad 2008. [dostęp 2012-12-09].