Ŭisang (kor. 의상; ur. 625, zm. 702) – koreański buddysta, który w wielkiej mierze ukształtował buddyzm w Korei i wpłynął na cały jego późniejszy rozwój. Założyciel szkoły hwaŏm. Jeden z trzech (obok Chajanga i Wŏnhyo) wielkich mnichów koreańskich państwa Silli[1]

Ŭisang
의상
Ilustracja
Ŭisang – założyciel szkoły hwaŏm
Data i miejsce urodzenia

625
Kyŏngju

Data śmierci

702

Szkoła

hwaŏm

Nauczyciel

Zhiyan

Następca

Jitong i inni

Zakon

mahajana

Życiorys

edytuj

O jego rodzinie wiadomo niewiele; była to rodzina arystokratyczna (królewska). Ojciec nazywał się Kim Hansin.

Ŭisang został mnichem w klasztorze Hwangbok. W wieku 26 lat udał się studiować do Chin razem z późniejszym mnichem Wŏnhyo. Podczas pierwszej próby przedostania się do Chin zostali aresztowani pod zarzutem szpiegostwa i osadzeni na kilka miesięcy w więzieniu. Po zwolnieniu postanowili udać się do Chin powtórnie, tym razem drogą morską. Zatrzymali się nocy w Liaodongcheng, gdzie Wŏnhyo osiągnął oświecenie i powrócił do domu.

Ŭisang jednak postanowił dotrzeć do Chin, w których znalazł się w 661 r. Dotarł do Dengzhou na wybrzeżu, a następnie przybył do klasztoru Zhixiang na górze Zhongnan. W klasztorze tym spotkał wielkiego mnicha buddyjskiego Yunhua Zhiyana (智儼), ucznia Dixina Dushuna. Został jego uczniem i studiował stosunkowo niedawno wprowadzoną Sutrę girlandową przez 10 (lub 7) lat. Innym uczniem Zhiyana był Fazang. Ŭisang i Fazang zaprzyjaźnili się i prowadzili ze sobą korespondencję, gdy Koreańczyk powrócił do Silli.

Stworzył wówczas uproszczenie tej olbrzymiej sutry w postaci "Diagramu o Rzeczywistości Świata jako Jednego Pojazdu Sutry Girlandowej" (kor. Hwaŏm ilsŭng pŏpkyedo 華嚴一乘法界圖). Diagram ten był kwadratem i składał się z siedmiu słów, trzydziestu fraz i 210 znaków. Rozpoczynał się od słowa pŏp (Dharma) i meandrując poprzez resztę słów, znaków i fraz dochodziło się po 54 zwrotach do słowa pul (Budda), znajdującego się mniej więcej w środku kwadratu[2].

Gdy Ŭisang zobaczył, że Chiny szykują się do napaści na Sillę, powrócił w 670 r. do kraju, aby przekazać ważne informacje. Król Munmu aby zabezpieczyć się przed tym atakiem wybudował klasztor Sach'ŏnwang.

Ŭisang zaczął wprowadzać nauki hwaŏm (chiń. huayan). Wybudował 10 klasztorów, w których nauczano idei wyrażonych w Sutrze Awatamsace. Między innymi były to: Pŏpju sa, Hwaŏm sa, Haein sa, Pŏmŏ sa, Naksan sa[3] i Pusŏk sa.

Przez wiele lat przebywał w klasztorze Pusŏk (wybudowanym w 676 r.) na górze Taebaek w Yŏngju. Otrzymał tytuł Kuksa – Narodowego nauczyciela.

Uczniowie

edytuj

Miał około 3000 uczniów, spośród których najlepsi nazywani byli 10 wielkimi mistrzami. Byli to: Ojin, Chit'ong, Pyohun, Chinjang, Toyung, Yangdo, Sangwŏn, Nŭngin, Yangwŏn i Ŭijŏk. Z tych dziesięciu najlepsi nazywani byli Czterema Bohaterami. Byli to Sangwŏn, P'yohun, Chinjŏng i Yangwŏn. Jednak jego najbardziej znanymi uczniami byli:

  • Kyŏngdŭng – autor Hwaŏm milsŭngsŏng pulmyo ŭi (Tajemnicze znaczenie bycia buddą Jednego Pojazdu "Sutry Awatamsaki") i Taesŭng kisillondong iyakjip (Krótki zbiór podobieństw i różnic w Traktacie o przebudzeniu wiary w mahajanie")
  • Myŏnghyo – autor Hae insammaeron (Traktat o Samadhi Pieczęci Oceanu)
  • Pyowŏn – autor Hwaŏmkyŏng munŭi yogyŏl mundap (Zasadnicze pytania i odpowiedzi dotyczące zrozumienia "Sutry Awatamsaki")

Jego uczniowie, jak np. Chinjŏng, P'yohun i Sŭngjŏn bardzo aktywnie propagowali nauki hwaŏm. Sŭngjŏn udał się do Chin i został także uczniem Fazanga. Do Silli powrócił w 692 r.

Ŭisang – jako założyciel szkoły hwaŏm – pozostawił bardziej wyraźny wpływ na historię Korei niż Chajang i Wŏnhyo. Jego szkoła szybko stała się najważniejszą tradycją szkół doktrynalnych i jako jedyna przez długi czas potrafiła walczyć o przodownictwo ze szkołą sŏn (chiń. chan). Pozostawił swoim następcom bardzo mocne podstawy naukowe, na których mogli się oni oprzeć i je także twórczo rozwijać[4].

Tak jak jego przyjaciel Wŏnhyo, Ŭisang także interesował się problemem jedności buddyzmu. Podszedł jednak do tego zupełnie inaczej. Według niego rozwiązaniem problemu były nauki o Jednym Pojeździe (skt ekayāna). Dla niego Sutra Hwaŏm była szczytem nauk o Jednym Pojeździe.

Chociaż głównym buddą szkoły hwaŏm jest Wajroczana, to Ŭisang wybrał za swojego pierwotnego nauczyciela Awalokiteśwarę.

Sam napisał na ten temat tak: "Chociaż w Avatamsaka Sūtra centralnym buddą jest Wairoczana, ja będę wybierał Awalokiteśwarę jako mojego głównego nauczyciela przy każdym odrodzeniu"[5].

W 677 r. Ŭisang wzniósł klasztor Pusŏ w Yŏngju, który wyrażał jego zdaniem połączenie nauk Sutry Hwaŏm z wiarą w Czystą Krainę Amitabhy.

Jego najważniejszym tekstem jest najpewniej właśnie diagram Hwaŏm ilsŭng pŏpkyedo, który podsumowuje doktrynę Samadhi Pieczęci Oceanu (skt sāgaramudrāsamādhi). Utożsamia on w nim alajawidżnianę z tathagatagarbhą. Ten diagram jest bramą otwierającą i zamykającą zrozumienie myśli hwaŏm.

Spuścizna literacka

edytuj

Teksty znajdujące się w kanonie buddyjskim. T – numer katalogowy tekstu w Taishō shinshū daizōkyō, Tokio 1924-1934; H – Han'guk pulgyo chŏnsŏ;

  • Hwaŏm ilsŭng pŏpkyedo (1 tom) (Symboliczne przedstawienie Jednego Pojazdu Dharmadhātu) T 1887; H 2
  • Simmungan kwanbŏp (1 tom) (10 rodzajów kontemplacji i obserwacji)
  • Ipbŏp kyep'um ch'ogi (1 tom) (Wybrane zapiski z rozdziału o Wejściu do Krainy Dharmy)
  • So amit'a ŭigi (1 tom) (Obszerne fragmenty Mniejszej Sutry Amitabhy)
  • Paekhwa toryang parwŏnmun (1 tom) (Ślubowanie podczas Seminarium Białego Lotosu) H 2
  • Ilsŭng parwŏnmun (1 tom) (Ślubowanie Jednego Pojazdu)

Przypisy

edytuj
  1. Mu Soeng Sunim. Thousand Peaks. Str. 46
  2. Chung Bjung-jo. History of Korean Buddhism. Str. 45
  3. Podczas pobytu na wschodnim wybrzeżu Korei Ŭisang spotkał w jaskini bodhisattwę Awalokiteśwarę. Później mistrz wybudował w tym miejscu klasztor Naksan. Nazwa ta (góra Nak) jest koreańskim tłumaczeniem Potalaka, miejsca, w którym przebywa Awalokiteśwara (według Sutry Hwaŏm). Tekst Paekhwa toryang parwŏnmun powstał właśnie pod wpływem tego zdarzenia.
  4. Mok Chŏngbae. "A Study of Sŏlcham's Commentary on the Diagram of the Dharma Realm" [w:] Buddhism in Early Choson. Str. 117
  5. Ahn Kyehyŏn. "Buddhism in the Unified Silla Period". Str. 8 [w:] Assimilation of Buddhism in Korea.

Bibliografia

edytuj
  • Chung Byung-jo. History of Korean Buddhism. Jimoondang, Seoul, 2007 ISBN 978-89-88095-24-9
  • Shim Jae-ryong. Korean Buddhism. Tradition and Transformation. Jimoondang, Seoul, 1999 ISBN 89-88095-08-1
  • Soeng Sunim Mu, Thousand Peaks. Korean Zen – Tradition & Teachers, wyd. Rev. ed, Cumberland: Primary Point Press, 1991, ISBN 0-942795-02-4, OCLC 23896092.
  • Red. L.R. Lancaster i C.S. Yu. Buddhism in the Early Choson. Suppression and Transformation. Asian Humanities Press, Fremont, 2002 ISBN 0-89581-891-4
  • Red. L.R. Lancaster i C.S. Yu. Introduction of Buddhism to Korea. New Cultural Patterns. Asian Humanities Press, [bmw], 1989 ISBN 0-89581-888-4
  • Red. L.R. Lancaster i C.S. Yu. Assimilation of Buddhism in Korea. Religious Maturity and Innovation on the Silla Dynasty. Asian Humanities Press, [bmw], 1991 ISBN 0-89581-889-2