20 Pułk Piechoty (Księstwo Warszawskie)
20 Pułk Piechoty - oddział piechoty Armii Księstwa Warszawskiego.
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | |
Rozformowanie | |
Dowódcy | |
Pierwszy |
płk Adam Bispink |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Rodzaj wojsk |
Sformowany w 1812 w Nowogródku na Litwie[1]. Jego dowódcą od 13 lipca 1812 był płk Adam Bispink (Adam Biszping)[1], majorem Glazer, a dowódcami batalionów - Milberg, Walicki i Płączyński[2]. Pułk wziął udział w obronie Modlina w 1813[1].
Odtworzenie pułku
edytujPo abdykacji Napoleona, car Aleksander I wyraził zgodę na odesłanie oddziałów polskich do kraju. Miały one stanowić bazę do tworzenia Wojska Polskiego pod dowództwem wielkiego księcia Konstantego. 13 czerwca 1814 roku pułkowi wyznaczono miejsce koncentracji w Łomży[3]. Pułk nie został jednak odtworzony, bowiem etat armii Królestwa Polskiego przewidywał tylko 12 pułków piechoty. Nowe pułki piechoty sformowano dopiero po wybuchu powstania listopadowego. Rozkaz dyktatora gen. Józefa Chłopickiego z 10 stycznia 1831 roku nakładał obowiązek ich organizowania na władze wojewódzkie. W województwie mazowieckim tworzony był 2 pułk Województwa Mazowieckiego przemianowany później na 20 pułk piechoty liniowej[4].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Gembarzewski 1925 ↓, s. 58.
- ↑ Askenazy i Gembarzewski 2003 ↓, s. 81.
- ↑ Wimmer 1978 ↓, s. 455.
- ↑ Gembarzewski 1925 ↓, s. 73.
Bibliografia
edytuj- Szymon Askenazy, Bronisław Gembarzewski: Wojsko Polskie: Księstwo Warszawskie 1807–1814. Poznań: Wydawnictwo Kurpisz, 2003. ISBN 83-88841-47-5.
- Bronisław Gembarzewski: Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od r. 1717 do r. 1831. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej, 1925.
- Bronisław Gembarzewski: Żołnierz polski. Ubiór, uzbrojenie i oporządzenie od wieku XI do roku 1960. T.3 od 1797 do 1814 roku. Warszawa: 1964.
- Jan Wimmer: Historia piechoty polskiej do roku 1864. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
- Gabriel Zych: Armia Księstwa Warszawskiego 1807–1812. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1961.