27 Pułk Piechoty (PSZ)
27 Pułk Piechoty (27 pp) – oddział piechoty Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1941 |
| Rozformowanie |
1942 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
ppłk Ignacy Bobrowski |
| Organizacja | |
| Dyslokacja |
Ługowaja |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
Formowanie i zmiany organizacyjne edytuj
W ramach II fazy rozbudowy Armii Polskiej w ZSRR w dniu 17 grudnia 1941 roku podjęto decyzję o formowaniu 10 Dywizji Piechoty. W dniu 13 stycznia 1942 roku wyznaczona wcześniej grupa zawiązków poszczególnych jednostek dywizji, wywodząca się z wyznaczonych oficerów i podoficerów z 5 i 6 Dywizji Piechoty, wyjechała do rejonu formowania w miejscowości Ługowaja, w obwodzie dżambulskim (Kazachska Socjalistyczna Republika Radziecka). Od 19 stycznia rozpoczęto przygotowywać wyznaczony garnizon na przyjęcie poborowych. W dniu 25 stycznia 1942 dowódca dywizji wydał Rozkaz Organizacyjny Nr 1, na jego podstawie, pod dowództwem ppłk Ignacego Bobrowskiego przystąpiono do formowania 27 pułku piechoty w składzie 10 Dywizji Piechoty. Pułk miał być całkowicie wyposażony i uzbrojony przez Armię Brytyjską w związku z czym organizowany był według etatów brytyjskich. Od 28 stycznia 1942 roku rozpoczęto wcielanie poborowych i ochotników, do 7 marca do 27 pułku przydzielono przez komisje poborową i przeglądową 51 oficerów i 838 szeregowych. Wraz z prowadzonym poborem, wybuchła również epidemia tyfusu plamistego. W pułku prowadzono pracę organizacyjną i okresowo podstawowe szkolenie, a także starano się poprawić warunki sanitarne i żywnościowe. Wydano wcielonym żołnierzom kompletne umundurowanie brytyjskie, natomiast broni i wyposażenia pułk nie otrzymał wcale. Zmagano się w pułku z wieloma problemami tj. braku: zakwaterowania, środków transportowych, miejsc w szpitalach, żywności. Ponadto zwalczano pijaństwo i inne zachowania karygodne[2]. W ramach I ewakuacji Armii Polskiej, w dniu 27 marca 1942 r. 27 pułk piechoty poprzez Krasnowodzk został ewakuowany drogą morską do Pahlevi w Iranie. Następnie 27 kwietnia 1942 r. rozpoczęto jego transport do Palestyny. W Palestynie w maju 1942 roku 27 pułk został rozwiązany, a żołnierze pułku, wraz z żołnierzami z pułków 25 i 26 sformowali 2 Brygadę Strzelców Karpackich[3].
Żołnierze pułku edytuj
Dowódca pułku
- ppłk Ignacy Bobrowski[4]
Dowódcy batalionów
Przypisy edytuj
- ↑ Sobczak (red.) 1975 ↓, s. 30.
- ↑ Wawer 2001 ↓, s. 263-267.
- ↑ Kryska-Karski i Barański 1973 ↓, s. 55,59.
- ↑ Wawer 2001 ↓, s. 264.
- ↑ a b c d Kryska-Karski i Barański 1973 ↓, s. 55–56.
Bibliografia edytuj
- Witold Biegański: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Regularne jednostki Wojska Polskiego na Zachodzie: formowanie, działania bojowe, organizacja, metryki dywizji i brygad. T. 5. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.
- Tadeusz Kryska-Karski, Henryk Barański: Piechota Polska 1939-1945, zeszyt nr 14. Londyn: 1973.
- Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
- Zbigniew Wawer: Znowu w polskim mundurze. Armia Polska w ZSRR sierpień 1941 – marzec 1942. Warszawa: Zbigniew Wawer Frod. Film. i Międzynarodowa Szkoła Menadżerów sp.z.o.o., 2001. ISBN 83-86891-71-8.
- Piotr Żaroń: Armia Polska w ZSRR, na Bliskim Wschodzie i Środkowym Wschodzie. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1981.