3 Armia Uderzeniowa
związek operacyjny Armii Czerwonej podczas II wojny światowej
3 Armia Uderzeniowa (ros. 3-я ударная армия) – związek operacyjny Armii Czerwonej.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
25 grudnia 1941 |
| Rozformowanie |
6 stycznia 1954 |
| Tradycje | |
| Rodowód | |
| Kontynuacja |
3 Armia |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | |
| Ostatni |
generał porucznik Andriej Andriejew |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa przełamanie Wału Pomorskiego bitwa pod Trzebiatowem operacja berlińska | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Podległość |
1 Front Bałtycki[1] |
Armia powstała 25 grudnia 1941 na bazie 60 Armii. W 1945 roku uczestniczyła w walkach o przełamanie Wału Pomorskiego[3]. W bitwie w rejonie Trzebiatowa uczestniczyła wspólnie z ludowym Wojskiem Polskim w likwidacji zgrupowania wojsk niemieckich[4]. Brała również udział w działaniach bojowych mających na celu zdobycie Berlina, stolicy III Rzeszy[5].
Dowództwo armii edytuj
Dowódcy:
- gen. por. Maksim Purkajew (grudzień 1941 - sierpień 1942)
- gen. mjr/gen. por. Kuźma Galicki (wrzesień 1942 - listopad 1943)
- gen. płk Nikandr Czibisow (listopad 1943 - kwiecień 1944)
- gen. por. Wasilij Juszkiewicz (kwiecień 1944 - sierpień 1944)
- gen. por. Michaił Gierasimow (sierpień 1944 - październik 1944)
- gen. mjr Nikołaj Simoniak (październik 1944 - marzec 1945)
- gen. płk Wasilij Kuzniecow[6] (marzec 1945 - maj 1945)
Członkowie Rady Wojennej:
- gen. mjr Andriej Litwinow
Szefowie sztabu:
- gen. mjr Michaił Buksztynowicz[7]
Struktura organizacyjna edytuj
- Skład 16 maja 1945[5]
Przy Armii działały 2 samodzielne kompanie karne[8]
- Skład w 1990[9]
dowództwo 3 Armii - Magdeburg
- 7 Gwardyjska Kijowsko-Berlińska Dywizja Pancerna - Roslau;
- 10 Gwardyjska Uralsko-Lwowska Dywizja Pancerna - Altengrabow,
- 12 Gwardyjska Humańska Dywizja Zmechanizowana - Neuruppin:
- 47 Gwardyjska Niżniednieprowska Dywizja Pancerna - Hillerslleben
Jednostki podporządkowania armijnego:
- 36 Brygada Rakiet Operacyjno-Taktycznych - Altengrabow;
- 448 Brygada Rakiet Operacyjno-Taktycznych - Bom;
- 49 Brygada Rakiet Przeciwlotniczych - Plankenfels;
- 385 Brygada Artylerii - Plankenfels;
- 323 Ryska Brygada Inżynieryjno-Saperska - Magdeburg;
- 42 Brygada Zabezpieczenia Materiałowego - Magdeburg;
- 439 pułk śmigłowców - Borstel;
- 172 pułk śmigłowców — Borstel;
- 105 pułk łączności - Magdeburg
- 254 pułk radiotechniczny - Koshtedt;
- 36 Rodziński pułk pontonowo-mostowy - Magdeburg;
- 232 batalion ochrony - Magdeburg;
- 296 eskadra śmigłowców - Malwinkel;
- 451 dywizjon artylerii przeciwpancernej - Magdeburg;
- 15 batalion radiotechniczny - Magdeburg;
- 10 batalion WRE - Sztansdorf;
- 458 batalion radioliniowy - Magdeburg;
- 323 batalion inżynieryjno-saperski - Magdeburg;
- 298 batalion remontowy - Szenebek;
- 302 batalion remontowy - Szenebek;
- 20 batalion sanitarno-epidemiologiczny - Magdeburg
Przypisy edytuj
- ↑ a b Sobczak (red.) 1975 ↓, s. 144.
- ↑ Depczyński 2015 ↓, s. 355.
- ↑ Historia Drugiej Wojny Światowej 1939-1945, tom X, pod red. Dmitrija Ustinowa, et al., s. 180; Ryszard Majewski, Waffen SS mity i rzeczywistość, s. 251, 284, 286.
- ↑ Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 543.
- ↑ a b Bahm 2015 ↓, s. 247.
- ↑ Jakubowski 1976 ↓, s. 640,641.
- ↑ Dolata 1971 ↓, s. 588.
- ↑ Dajnes 2015 ↓, s. 232.
- ↑ Depczyński 2015 ↓, s. 355–358.
Bibliografia edytuj
- Marek Depczyński: Rosyjskie siły zbrojne: od Milutina do Putina. Warszawa: Bellona SA, 2015. ISBN 978-83-11-13505-5.
- Wladimir Dajnes: Bataliony karne i oddziały zaporowe Armii Czerwonej. Warszawa: 2015.
- Bolesław Dolata: Wyzwolenie Polski 1944-1945. Warszawa: 1971.
- Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
- Iwan Jakubowski: Ziemia w ogniu. Warszawa: 1976.
- Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
- Karl Bahm: Berlin 1945. Warszawa: 2015. ISBN 978-83-11-13571-0.
- Mała Encyklopedia Wojskowa MON 1967,
- Greczko A. A., Siły zbrojne państwa radzieckiego, Warszawa 1975.