69 Eskadra Towarzysząca

69 eskadra towarzyszącapododdział lotnictwa Wojska Polskiego II RP.

69 Eskadra Towarzysząca
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1937

Rozformowanie

1939

Tradycje
Święto

23 maja[1]

Dowódcy
Pierwszy

kpt. obs. Feliks Misiewicz

Ostatni

por. obs. Kazimierz Konopasek

Organizacja
Dyslokacja

Garnizon Lwów

Rodzaj sił zbrojnych

Wojsko[2]

Rodzaj wojsk

Lotnictwo

Podległość

IV/6 Dywizjon Towarzyszący

69 eskadra towarzysząca została sformowana na podstawie rozkazu Ministra Spraw Wojskowych L.dz. 4359/tjn. Og–Org z dnia 19 lipca 1937 roku[3].

Eskadra została zorganizowana na przełomie października i listopada 1937 roku, na lotnisku Skniłów pod Lwowem, na bazie trzecich plutonów 63 i 66 eskadry towarzyszącej[3].

23 sierpnia 1939 roku zarządzona została mobilizacja jednostek grupy brązowej z wyjątkiem podgrupy 4 (wojska kolejowe). Początek mobilizacji wyznaczono na godzinę 6.00 dnia 24 sierpnia 1939 roku. Zgodnie z założeniami planu mobilizacyjnego „W” 69 eskadra towarzysząca została rozformowana, a jej personel, uzbrojenie i wyposażenie został przeznaczony na uzupełnienie 63 i 66 eskadry towarzyszącej do etatu wojennego.

Personel eskadry

edytuj
Dowódcy eskadry[4][5]
Stopień, imię i nazwisko Okres pełnienia służby Kolejne stanowisko
kpt. obs. Feliks Misiewicz 1937 – VI 1939
por. obs. Kazimierz Konopasek VI – VIII 1939
Personel eskadry w marcu 1939[6][a]
Stanowisko Stopień, imię i nazwisko Przydział we wrześniu 1939
dowódca kpt. Feliks Misiewicz
dowódca I/69 kpt. Kazimierz Wacław Konopasek
dowódca II/69 kpt. Jan Antoni Łuszczyński
obserwatorzy por. Jan Konarzewski
por. Tadeusz Oleś
por. Stanisław Józef Płachciński
por. art. Zbigniew Jan Szela
por. piech. Jan Bronisław Siekierski

dowódca I plutonu:

  • por. obs. Kazimierz Konopasek (XI 1937 – VI 1939)
  • por. obs. Jerzy Jungowski (VI – VIII 1939)

dowódca II plutonu:

  • por. obs. Mieczysław Pronaszko (VIII – XII 1937)
  • por. obs. Aleksander Jastrzębski (I 1938 – VIII 1939)
  • szef eskadry - st. sierż. Franciszek Petroniszyn
  • szef mechaników - st. majster wojsk. Julian Faliński
  1. Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[7].

Przypisy

edytuj
  1. Święto 6 Pułku Lotniczego.
  2. Ustawa z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku obrony (Dz.U. z 1938 r. nr 25, poz. 220). W skład Sił Zbrojnych II RP wchodziły wojska lądowe nazywane ówcześnie wojskiem i Marynarka Wojenna. Wojsko składało się z jednostek organizacyjnych wojska stałego i jednostek organizacyjnych Obrony Narodowej, a także jednostek organizacyjnych Korpusu Ochrony Pogranicza.
  3. a b Pawlak 1989 ↓, s. 372.
  4. Pawlak 1989 ↓, s. 370-372.
  5. Pawlak 1982 ↓, s. 237.
  6. Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 788.
  7. Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.

Bibliografia

edytuj
  • Izydor Koliński: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego (lotnictwo). Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek lotniczych. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. 9. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
  • Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w latach 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1989. ISBN 83-206-0760-4.
  • Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w wojnie obronnej 1939. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1982. ISBN 83-206-0281-5.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.