7 Pułk Artylerii Ciężkiej (PSZ)

7 Pułk Artylerii Ciężkiej (7 pac) – oddział artylerii ciężkiej Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR.

7 Pułk Artylerii Ciężkiej
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1942

Tradycje
Kontynuacja

11 pułk artylerii ciężkiej

Dowódcy
Pierwszy

mjr Adam Machnowski

Organizacja
Dyslokacja

Kermine

Rodzaj wojsk

Artyleria

Podległość

7 Dywizja Piechoty[1]

Formowanie i zmiany organizacyjne

edytuj

Pułk był formowany od stycznia 1942 roku w miejscowości Kermine, na terytorium ówczesnej Uzbeckiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej, w składzie 7 Dywizji Piechoty[2]. W marcu 1942 roku ewakuowano do Iranu 130 kanonierów. W maju 1942 roku, po przyjęciu uzupełnień z Ośrodka Organizacyjnego Armii, stan ewidencyjny jednostki osiągnął 70% stanu etatowego[3].

Latem tego roku cały pułk został ewakuowany z ZSRR na Bliski Wschód, gdzie wszedł w skład Artylerii Ciężkiej Armii Polskiej na Wschodzie z równoczesnym przemianowaniem na 11 pułk artylerii ciężkiej[4].

Dowódcy pułku

edytuj
  • mjr Adam Machnowski[5] (I - II 1942)
  • mjr Marian Jędrychowski (III - IV 1942)[6]
  • mjr Adam Machnowski (od IV 1942)

Skład organizacyjny

edytuj

Dowództwo pułku

  • bateria dowodzenia (sztabową)
  • 1 dywizjon artylerii ciężkiej
  • 2 dywizjon artylerii ciężkiej

Pułk faktycznie posiadał na uzbrojeniu i wykorzystywał do szkolenia jedną haubicę 122 mm[5].

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
  • Maciej Szczurowski: Artyleria Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie w II wojnie światowej. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2001. ISBN 83-7174-918-X.