Adam Górski (chorąży)
Adam Górski (ur. 23 grudnia 1888 w Płocku, zm. 30 czerwca 1941 w Rządkowie) – podoficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.
| |
![chorąży[1]](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/26/POL_Epolet_chor%C4%85%C5%BCy_przedwojenny.svg/50px-POL_Epolet_chor%C4%85%C5%BCy_przedwojenny.svg.png){kind=small} chorąży[1]
| |
| Data i miejsce urodzenia |
23 grudnia 1888 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
30 czerwca 1941 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca |
zarządca majątku ziemskiego |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Urodził się w rodzinie Kornela i Haliny z Zaborowskich. Absolwent Krajowej Szkoły Rolniczej w Czernichowie. Był jednym z organizatorów strajku szkolnego w Łodzi[1].
W 1918 wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego i otrzymał przydział do 3 szwadronu 4 pułku ułanów. W lutym 1920, w stopniu plutonowego, zwolniony z wojska. W sierpniu 1920 ponownie zmobilizowany, został wyznaczony na stanowisko dowódcy plutonu w szwadronie płockim 201 pułku szwoleżerów i w składzie macierzystego oddziału walczył na froncie polsko-bolszewickim[1]. 21 sierpnia na czele swojego plutonu wykonał szarżę, podczas której została zdobyta wieś Dunaj, obsadzona przez wielokrotnie silniejszego przeciwnika[2]. Za czyn ten odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[2].
Po wojnie zdemobilizowany prowadził majątek ziemski Malenie. Zmarł w Rządkowie, a pochowany został na cmentarzu w Starej Rawie.
Był żonaty z Wandą z Kosińskich, miał córki: Barbarę (ur. 1912), Agnieszkę (ur. 1916) i Magdalenę (ur. 1921)[2].
Ordery i odznaczenia edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Polak (red.) 1991 ↓, s. 47.
- ↑ a b c d e Polak (red.) 1991 ↓, s. 48.
Bibliografia edytuj
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.