Adam Mackus
Adam Piotr Mackus, ps. „Prosty”, „Dżajran” (ur. 19 listopada?/2 grudnia 1902 w Tyflisie[1], zm. 24 listopada 1991[2] w Scunthorpe Humberside[3]) – major broni pancernych Polskich Sił Zbrojnych, kawaler Orderu Virtuti Militari.
 major broni pancernych
| |
| Data i miejsce urodzenia |
23 kwietnia 1900 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
24 listopada 1991 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1921–1948 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
7 Pułk Ułanów Lubelskich |
| Stanowiska |
oficer techniczny |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys
edytujSyn Jerzego oraz Marii Nawrockiej. Był absolwentem Oficerskiej Szkoły dla Podoficerów w Bydgoszczy. 27 lipca 1926 Prezydent RP mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1926 i 61. lokatą w korpusie oficerów kawalerii, a minister spraw wojskowych wcielił do 7 pułku ułanów lubelskich w Mińsku Mazowieckim[4][5][6]. W 1930 ukończył sześciomiesięczny kurs unitarny broni pancernych dla oficerów młodszych w Centrum Wyszkolenia Broni Pancernych w Modlinie (Szkoła Czołgów i Samochodów)[7]. W marcu 1931 został przeniesiony do 1 dywizjonu samochodów pancernych w Brześciu nad Bugiem[8]. Z dniem 1 września tego roku został przeniesiony do 4 dywizjonu pancernego w tym samym garnizonie[9][10]. W czerwcu 1934, w związku z kolejną reorganizacją, został przeniesiony do 4 batalionu czołgów i samochodów pancernych w Brześciu n. Bugiem[11]. W grudniu tego roku ogłoszono jego przydział do wydzielonej kompanii czołgów TK w Wilnie[12]. Na stopień kapitana został awansowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1938 i 14. lokatą w korpusie oficerów broni pancernych[13][14]. W marcu 1939 pełnił służbę w 10 pułku strzelców konnych w Łańcucie na stanowisku oficera technicznego[15]. Na tym stanowisku walczył w kampanii wrześniowej[16].
Następnie znalazł się w Anglii. Od 1942 brał udział w pracach szkoleniowych na kursach w Fort William, a następnie w Audley End w ośrodku szkoleniowym dla cichociemnych. W 1944 został szefem kursów taktyki dywersji. 22 listopada 1944 powierzono mu misję spotkania się w Polsce z gen. Leopoldem Okulickim – nowym dowódcą Armii Krajowej, w celu ustalenia zasad antysowieckiej konspiracji. Do spotkania doszło w Krakowie. W wyniku zdrady 23 sierpnia 1945 został schwytany w Krakowie przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa. Dzięki akcji sterowanej z Londynu, po procesie, 10 stycznia 1946 wyszedł na wolność. Do końca życia mieszkał w Wielkiej Brytanii. Zmarł 24 listopada 1991 w Scunthorpe Humberside.
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 13642[17]
- Krzyż Walecznych
Przypisy
edytuj- ↑ 24 GDH Puszcza [online], www.24gdhpuszcza.clubnet.pl [dostęp 2017-11-21] (pol.).
- ↑ Krzysztof A. Tochman, Słownik biograficzny Cichociemnych, Tom 1, 2000.
- ↑ Adam Piotr Mackus | Unclaimed Estate [online], www.unclaimed-estates.org.uk [dostęp 2021-08-22].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 15 sierpnia 1926 roku, s. 260, 265.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 296, 369.
- ↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 20, 106.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 220.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 104.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 348.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 166, 734.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 162.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 262.
- ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 440.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 234.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 717.
- ↑ Steblik 1989 ↓, s. 731.
- ↑ Łukomski G., Polak B., Suchcitz A., Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945, Koszalin 1997, s. 457.
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik oficerów kawalerii. Warszawa: Przegląd Kawaleryjski, 1930.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Władysław Steblik: Armia „Kraków” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07434-8.