Aeollanthus
Aeollanthus – rodzaj roślin z rodziny jasnotowatych (Lamiaceae). Obejmuje 44 gatunki[4]. Wszystkie występują w Afryce Subsaharyjskiej[4]. Często rosną na skałach lub glebach inicjalnych[5].
 Aeollanthus rydingianus | |
| Systematyka[1][2] | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Podkrólestwo | |
| Nadgromada | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Nadklasa | |
| Klasa | |
| Nadrząd | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj |
Aeollanthus |
| Nazwa systematyczna | |
| Aeollanthus C. F. P. Martius ex K. P. J. Sprengel Syst. Veg. 2: 678, 750. Jan-Mai 1825[3] | |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
A. suaveolens C. F. P. Martius ex K. P. J. Sprengel[3] | |
Niektóre gatunki z tego rodzaju wykorzystywane są jako jadalne i lecznicze[6]. Aeollanthus subacaulis var. linearis jest hiperakumulatorem miedzi. W suchej masie tej rośliny stężenie tego pierwiastka dochodzi do 1,3%, co jest najwyższą wartością wśród organizmów[7].
Morfologia edytuj
- Pokrój
- Aromatyczne rośliny zielne i półkrzewy, często o drewniejących pędach podziemnych i gruboszowatej budowie[5].
- Liście
- Naprzeciwległe, rzadziej skrętoległe[5].
- Kwiaty
- Zebrane w zróżnicowane kwiatostany złożone – kłoso- lub wiechokształtne, zwykle z niepozornymi podsadkami. Kielich rurkowaty u nasady, dalej zwykle spłaszczony, dwuwargowy z 5 lub 2, nierównymi łatkami. Korona silnie dwuwargowa, biała, różowa lub niebieska[5].
- Owoce
- Jajowate lub eliptyczne niełupki[5].
Systematyka edytuj
- Pozycja według APweb (aktualizowany system APG IV z 2016)
Przedstawiciel rodziny jasnotowatych (Lamiaceae) należącej do rzędu jasnotowców (Lamiales) reprezentującego dwuliścienne właściwe[2].
- Wykaz gatunków[4]
- Aeollanthus abyssinicus Hochst. ex Benth.
- Aeollanthus alternatus Ryding
- Aeollanthus ambustus Oliv.
- Aeollanthus angolensis Ryding
- Aeollanthus angustifolius Ryding
- Aeollanthus breviflorus De Wild.
- Aeollanthus buchnerianus Briq.
- Aeollanthus candelabrum Briq.
- Aeollanthus caudatus Ryding
- Aeollanthus cucullatus Ryding
- Aeollanthus densiflorus Ryding
- Aeollanthus elsholtzioides Briq.
- Aeollanthus engleri Briq.
- Aeollanthus fruticosus Gürke
- Aeollanthus haumannii van Jaarsv.
- Aeollanthus holstii Gürke
- Aeollanthus homblei De Wild.
- Aeollanthus lisowskii Ryding
- Aeollanthus lobatus N.E.Br.
- Aeollanthus myrianthus Baker
- Aeollanthus namibiensis Ryding
- Aeollanthus neglectus (Dinter) Launert
- Aeollanthus paradoxus (Hua) Hua & Briq.
- Aeollanthus parvifolius Benth.
- Aeollanthus petiolatus Ryding
- Aeollanthus pinnatifidus Hochst. ex Benth.
- Aeollanthus plicatus Ryding
- Aeollanthus pubescens Benth.
- Aeollanthus rehmannii Gürke
- Aeollanthus repens Oliv.
- Aeollanthus rivularis Hiern
- Aeollanthus rydingianus van Jaarsv. & A.E.van Wyk
- Aeollanthus saxatilis J.Duvign. & Denaeyer
- Aeollanthus sedoides Hiern
- Aeollanthus serpiculoides Baker
- Aeollanthus stuhlmannii Gürke
- Aeollanthus suaveolens Mart. ex Spreng.
- Aeollanthus subacaulis (Baker) Hua & Briq.
- Aeollanthus subintegrus Ryding
- Aeollanthus trifidus Ryding
- Aeollanthus tuberosus Hiern
- Aeollanthus ukamensis Gürke
- Aeollanthus viscosus Ryding
- Aeollanthus zanzibaricus S.Moore
Przypisy edytuj
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2023-08-12] (ang.).
- ↑ a b Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2023-08-12] (ang.).
- ↑ a b Index Nominum Genericorum (ING). Smithsonian Institution. [dostęp 2013-10-13].
- ↑ a b c Aeollanthus C.Mart. ex Spreng., [w:] Plants of the World online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2023-08-12].
- ↑ a b c d e K. Kubitzki (red.): The Families and Genera of Vascular Plants. VII. Flowering Plants. Dicotyledons. Lamiales. Berlin, Heidelberg: Springer, 2004, s. 266. ISBN 978-3-642-62200-7.
- ↑ David J. Mabberley, Mabberley’s Plant-Book, Cambridge: Cambridge University Press, 2017, s. 17, DOI: 10.1017/9781316335581, ISBN 978-1-107-11502-6, OCLC 982092200.
- ↑ Wielka Encyklopedia Przyrody. Rośliny kwiatowe 2, Warszawa: Muza SA, 1998, s. 288, ISBN 83-7079-779-2.
Identyfikatory zewnętrzne: