Alaskozetes antarcticus
Alaskozetes antarcticus – gatunek roztocza (Acari) z rodziny Ameronothridae zaliczanej do mechowców, żyjący w lodach Antarktydy, jeden z nielicznych, a zarazem największych stawonogów lądowych zasiedlających ten kontynent.
| Alaskozetes antarcticus[1] | |||
| (Michael, 1903) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj |
Alaskozetes | ||
| Gatunek |
Alaskozetes antarcticus | ||
| Synonimy | |||
| |||
A. antarcticus jest endemitem regionu antarktycznego i subantarktycznego. To jeden z gatunków żyjących na szerokościach geograficznych położonych najbardziej na południe – zasięg jego występowania dochodzi niemal do 78° szerokości geograficznej południowej[2]. Wykazuje dużą odporność na niskie temperatury, do −30 °C[3]. Zasiedla obszary polodowcowe, z których lodowiec wycofał się co najmniej 30 lat wcześniej[4]. Zajmuje także inne siedliska: zanieczyszczenia pływów morskich, odchody pingwinów, legowiska fok i gniazda ptaków. Spotykany jest też pod kawałkami skał, kości, a także w glonach i porostach. Żywi się detrytusem pochodzącym głównie od kręgowców[2].
Występuje często w dużych skupiskach, w których mogą być obecne wszystkie stadia rozwojowe od jaj po osobniki dojrzałe. Skupiska te występują przez cały rok. Zachodzi w nich rozwój jaj, linienie i dojrzewanie osobników[2].
A. antarcticus jest jednym z największych lądowych stawonogów Antarktydy. Dorosłe osobniki dorastają do 1 mm długości[2]. Zwierzęta te we wszystkich stadiach rozwoju charakteryzują się powolnym tempem zarówno w poruszaniu się, jedzeniu, jak i rozwoju. Odporność na niskie temperatury daje im zawarty w ciele glicerol, chroniący przed zamarznięciem. Nie jest to jednak specyficzne dla tego gatunku przystosowanie do klimatu Antarktydy, gdyż obecność związków gliceryny stwierdzono u wielu innych zwierząt żyjących w cieplejszych strefach. Na zdolność przetrwania A. antarcticus w warunkach polarnych składa się prawdopodobnie kilka różnych czynników[5].
Podgatunki edytuj
W obrębie tego gatunku wyróżniono 3 podgatunki[1]:
- A. antarcticus antarcticus (Michael, 1903)
- A. antarcticus grandjeani (Dalenius, 1958)
- A. antarcticus intermedius Wallork, 1967
Przypisy edytuj
- ↑ a b Alaskozetes antarcticus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d William Block. Oxygen consumption of the terrestrial mite. Alaskozetes antarcticus (Acari: Cryptostigmata). „Journal of experimental biology”. 68, s. 69–87, 1977. (ang.). (pdf)
- ↑ Zoologia : Stawonogi. Szczękoczułkopodobne, skorupiaki. T. 2, cz. 1.. Red. nauk. Czesław Błaszak. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 174. ISBN 978-83-01-16568-0.
- ↑ Grzegorz Gryziak. Colonization by mites of glacier-free areas in King George Island, Antarctica. „Pesquisa Agropecuária Brasileira”. 44, s. 891-895, sierpień 2009. DOI: 10.1590/S0100-204X2009000800013.
- ↑ W. Block, P. Convey. The biology, life cycle and ecophysiology of the Antarctic mite Alaskozetes antarcticus. „Journal of Zoology”. 236 (3), s. 431–449, 1995. DOI: 10.1111/j.1469-7998.1995.tb02723.x. (ang.).