Albin Rogalski
Albin Edward Rogalski (ur. 16 stycznia 1897 w Winnikach, zm. 25 października 1952 w Londynie) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego i Polskich Sił Zbrojnych, kawaler Orderu Virtuti Militari.
 podpułkownik piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
16 stycznia 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
25 października 1952 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1915–1947 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca pułku |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 16 stycznia 1897 w Winnikach, w rodzinie Jana i Katarzyny z Kaczanowiczów[1][2].
3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 394. lokatą w korpusie oficerów piechoty[3]. 31 marca 1924 prezydent RP nadał mu stopień kapitana ze starszeństwem z dnia 1 lipca 1923 i 213. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4]. 2 grudnia 1930 prezydent RP nadał mu stopień majora z dniem 1 stycznia 1931 i 98. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5][6]. W marcu 1931 został przeniesiony do 1 pułku strzelców podhalańskich w Nowym Sączu na stanowisko dowódcy batalionu[7][8][9][10]. Na podpułkownika został awansowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 57. lokatą w korpusie oficerów piechoty[11][12]. W marcu 1939 pełnił służbę w 75 pułku piechoty w Chorzowie na stanowisku I zastępcy dowódcy pułku[13]. 24 sierpnia 1939 objął dowództwo rezerwowego 203 pułku piechoty i walczył na jego czele w kampanii wrześniowej. Dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu VII A Murnau[14]. Po uwolnieniu z niewoli został przyjęty do 2 Korpusu Polskiego we Włoszech i przydzielony do 3 Brygady Strzelców Karpackich na stanowisko zastępcy dowódcy brygady[1].
Zmarł 25 października 1952 w Londynie[1]. Został pochowany na cmentarzu North Sheen[1].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari – 13 kwietnia 1921[15][16][12]
- Krzyż Walecznych[17][18][12]
- Złoty Krzyż Zasługi – 11 listopada 1934 „za zasługi na polu akcji przeciwpowodziowej”[19][20][12]
9 grudnia 1935 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”[2].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Getter i Stawecki 1988 ↓, s. 410–411.
- ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-07-11]..
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 78.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924, s. 174.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 3 grudnia 1930, s. 329.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 39.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931, s. 101.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 615.
- ↑ Lista starszeństwa 1933 ↓, s. 32.
- ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 30.
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 467.
- ↑ a b c d Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 17.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 636.
- ↑ Straty ↓, numer jeniecki 15023.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 23 kwietnia 1921, s. 812.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-07-11]..
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-07-11]..
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-07-11]..
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 259, poz. 338.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 11 listopada 1934, s. 230.
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1 lipca 1933. Warszawa: Przegląd Piechoty, 1933.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Departament Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1935.
- Marek Getter, Piotr Stawecki: Rogalski Albin Edward (1897–1952). W: Polski Słownik Biograficzny. T. XXXI. Polska Akademia Nauk, 1988.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
Linki zewnętrzne edytuj
- Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2022-07-11].