Albrecht II Wyrodny

landgraf Turyngii, palatyn saski i margrabia Miśni

Albrecht (Albert) II Wyrodny, Albrecht Zwyrodniały[1] niem. Albrecht II. der Entartete (ur. ok. 1240, zm. 20 listopada 1314 lub w 1315) – landgraf Turyngii od 1265 do 1294, palatyn saski od 1265 do 1281 i margrabia Miśni od 1288 do 1292 z dynastii Wettynów.

Albrecht II Wyrodny
ilustracja
landgraf Turyngii
Okres

od 1265
do 1294

Poprzednik

Henryk III Dostojny

Następca

Adolf z Nassau

palatyn saski
Okres

od 1265
do 1281

Poprzednik

Henryk III Dostojny

Następca

Fryderyk I Dzielny

margrabia Miśni
Okres

od 1288
do 1292

Poprzednik

Henryk III Dostojny

Następca

Fryderyk Tuta

Dane biograficzne
Dynastia

Wettynowie

Data urodzenia

ok. 1240

Data śmierci

20 listopada 1314 lub w 1315

Ojciec

Henryk III Dostojny

Żona

Małgorzata Hohenstauf
od 1254 lub 1256
do 1270

Dzieci

Henryk,
Fryderyk,
Dytryk (Diezmann),
Agnieszka

Żona

Kunegunda z Eisenbergu
od 1271

Dzieci

Apitz,
Elżbieta

Żona

Elżbieta z Anrshaugk
od 1290

Życiorys

edytuj

Albrecht był najstarszym synem margrabiego Miśni i landgrafa Turyngii Henryka III Dostojnego.

W 1265 jego ojciec przekazał mu Turyngię oraz palatynat saski (z miastami Sangerhausen i Allstedt). W 1270 Albrecht wygnał swoją żonę Małgorzatę Hohenstauf i zastąpił ją swoją faworytą, dawną dwórką Małgorzaty, Kunegundą z Eisenberg. W latach 80. popadł w konflikt ze starszymi synami, Fryderykiem i Dytrykiem (zwanym Diezmannem), wywołany planami Albrechta, by zapewnić następstwo po sobie młodszemu synowi ze związku z Kunegundą, Albrechtowi zwanego Apitz. Po śmierci ojca w 1288 Albrecht objął władzę w Miśni. Wkrótce musiał dopuścić do współrządów, a potem praktycznie zrzec się jej na rzecz syna Fryderyka, spór wykorzystał jednak bratanek Albrechta Fryderyk Tuta i opanował Miśnię. Spory w rodzinie wywołane przez Albrechta doprowadziły szybko do rozpadu państwa Wettinów. W 1291 Albrecht mający problemy finansowe sprzedał margrabiom brandenburskim odziedziczone w tym samym roku margrabstwo Landsbergu, przeciwko czemu zaprotestowali synowie. W tym samym roku zmarł Fryderyk Tuta i Albrecht formalnie zrzekł się Miśni na rzecz syna Fryderyka, ale już wkrótce nowy król Niemiec Adolf z Nassau ogłosił, że jako opuszczone lenno po śmierci Tuty winna ona przypadać bezpośrednio pod jego władzę. Po kilkuletniej wojnie Adolf zdołał pokonać i wyrugować z Miśni synów Albrechta. Wykorzystał przy tym zrzeczenie się na jego rzecz w 1294 roszczeń do Miśni przez Albrechta, który jednocześnie sprzedał Adolfowi ostatnią ze swych głównych domen, Turyngię, i to mimo zawartego rok wcześniej układu z synem Diezmannem, zgodnie z którym ten miał po nim ją dziedziczyć.

Przydomek „Wyrodny” Albrecht otrzymał jeszcze za swego życia i zawdzięczał go całkowitemu roztrwonieniu przez siebie dziedzictwa po ojcu.

Z małżeństwa Albrechta z Małgorzatą Hohenstauf (córką cesarza Fryderyka II), zawartego w 1254, pochodziło trzech synów: Henryk (zmarły w 1282), Fryderyk i Diezmann, oraz dwie córki. Z drugiego małżeństwa z Kunegundą z Eisenbergu (1271) urodził się syn Apitz oraz córka Elżbieta. Trzecie małżeństwo z Elżbietą z Anrshaugk (1290) pozostało bezdzietne.

Przypisy

edytuj
  1. J. E. Morby, Dynastie świata, Kraków 1994, s. 228.

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj
  • André Loh-Kliesch: Albrecht. [w:] Leipzig-Lexikon [on-line]. [dostęp 2009-12-17]. (niem.).