Aleksander Maria Szeptycki

(Przekierowano z Aleksander Szeptycki)

Aleksander Maria Dominik Szeptycki hr. Szeptycki z Przyłbic herbu własnego Szeptycki na Rusi Czerwonej (ur. 4 sierpnia 1866 w Przyłbicach, zm. 19 czerwca 1940 w Zamościu) – polski ziemianin.

Aleksander Szeptycki
Aleksander Maria Dominik
Herb
Szeptycki
Rodzina

Szeptyccy

Data i miejsce urodzenia

4 sierpnia 1866
Przyłbice

Data i miejsce śmierci

19 czerwca 1940
Zamość

Ojciec

Jan Kanty Szeptycki

Matka

Zofia Fredro

Żona

Izabella Sobańska z Sumówki

Dzieci

Maria Teresa (1894–1976)
Zofia Stanisława (1896–1917)
Teresa Maria FMM (1897-1992)
Róża Maria (1899–1937)
Jadwiga Maria (1901–1990)
Katarzyna Maria (1905–1997)
Jan Kazimierz (1907–1994)

Odznaczenia
Krzyż Pro Ecclesia et Pontifice (od 1908)

Życiorys edytuj

Był wyznania rzymsko–katolickiego. Brat błogosławionego Klemensa (Kazimierza Marii) (archimandryty Studytów), Stanisława (generała Wojska Polskiego), Andrzeja (Romana Aleksandra Marii) (metropolity lwowskiego obrządku wschodniego) i Leona (ziemianina).

1 października 1893 roku poślubił w Sumówce na Podolu Izabellę Sobańską (1870-1933) córkę Kazimierza i Marii z Potulickich. Mieli siedmioro dzieci.

Właściciel dóbr Łaszczów, Grodysławice, Pukarzów, Zimno, Czerkasy, Podhajce, Nadolce, Hopkie, Ruda Żelazna oraz Łabunie. Fundator wraz z żoną zakonu Sióstr Franciszkanek Misjonarek Maryi, którym podarował w 1922 roku łabuński pałac wraz z parkiem i gospodarstwem rolnym.

W 1937, jako prefekt Sodalicji Mariańskiej ziemi zamojskiej, został odznaczony papieskim orderem Pro Ecclesia et Pontifice[1].

Był teściem błogosławionego Stanisława Kostki Starowieyskiego.

Został zamęczony przez Gestapo 19 czerwca 1940 roku w Rotundzie Zamojskiej – niemieccy oprawcy kazali mu biegać bez ustanku, aż umarł na zawał serca. Był on jedną z ofiar skierowanej przeciw polskim elitom niemieckiej Akcji AB.

Przypisy edytuj

  1. Z kraju. Lublin. Odznaczenie papieskie. „Kurier Warszawski”, s. 15, Nr 66 z 7 marca 1937.