Aleksander Wańkowicz
Aleksander Wańkowicz (ur. 17 lipca?/29 lipca 1881 w Puchowiczach, zm. 22 stycznia 1947 w Puszczykowie) – pułkownik pilot Wojska Polskiego.
Aleksander Wańkowicz (1933) | |
pułkownik pilot | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki | |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Życiorys
edytujAleksander Wańkowicz urodził się 29 lipca 1881 w majątku Puchowicze, w ówczesnym powiecie ihumeńskim guberni mińskiej, w rodzinie Aleksandra i Stanisławy z Aleksandrowiczów[1] . Został oficerem Armii Imperium Rosyjskiego, w szeregach której brał udział w I wojnie światowej.
20 grudnia 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego w stopniu podpułkownika. Dwa dni później został wyznaczony na stanowisko szefa Sekcji Żeglugi Napowietrznej w Ministerstwie Spraw Wojskowych w Warszawie. Został szefem Sekcji III Aeronautyki w Dowództwie Lotnictwa Ministerstwa Spraw Wojskowych. 11 czerwca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu podpułkownika, w Wojskach Lotniczych, w grupie oficerów z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. 21 czerwca 1920 roku Minister Spraw Wojskowych zezwolił mu korzystać tytularnie ze stopnia pułkownika[2]. Od 20 lipca do 5 września 1920 roku walczył na wojnie z bolszewikami jako dowódca 1 pułku aeronautycznego.
Od 22 sierpnia 1921 roku był szefem Wydziału 3 Aeronautyki w Departamencie IV Żeglugi Powietrznej Ministerstwa Spraw Wojskowych, pozostając oficerem nadetatowym I batalionu aeronautycznego[3]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 1. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych[4]. Z dniem 30 czerwca 1924 został przeniesiony w stan spoczynku z „powodu trwałej niezdolności do służby wojskowej stwierdzonej na podstawie przeprowadzonej superrewizji”[5].
Został patronem Krajowych Zawodów Balonów Wolnych rozgrywanych od 1925 do 1939. W 1932 koszarom 2 batalionu balonowego w Legionowie nadano imię płk. Aleksandra Wańkowicza.
W latach 20. XX wieku zamieszkiwał w Warszawie[6][7]. W 1934 pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr I. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[8].
Od stycznia 1926 prowadził Biuro Techniczno-Budowlane i Pomiarowe A. Wańkowicz i s-ka, od 1929 zaś – Przedsiębiorstwo Przewozowo-Autobusowe Mobile s-ka z o.o. W 1931 został powołany na stanowisko prezesa Komitetu Gminnego BBWR w Skolimowie oraz członka Rady BBWR powiatu warszawskiego. Funkcji tych jednak nie przyjął ze względu na zły stan zdrowia.
Po zakończeniu II wojny światowej zamieszkał w Nowej Niwce (obecnie część Puszczykowa). Zmarł 22 stycznia 1947 w szpitalu w Puszczykowie[9]. Został pochowany 26 stycznia 1947 na cmentarzu w Mosinie.
Był żonaty z Barbarą Heleną z Czaplickich (1890–1975). Wychowywał syna żony z pierwszego małżeństwa – Zygmunta Dylewskiego.
Ordery i odznaczenia
edytuj- polskie:
- rosyjskie:
- Order Świętej Anny II i III klasy
- Order Świętego Włodzimierza IV klasy
- Order Świętego Stanisława z mieczami II i III klasy
- francuskie:
- rumuńskie:
Awanse
edytuj- podporucznik – VII 1902
- porucznik – X 1904
- sztabskapitan (podkapitan) – X 1908
- kapitan – X 1912
- podpułkownik – VIII 1917[10]
- pułkownik – V 1922 – ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych
Przypisy
edytuj- ↑ Matuszak 2002 ↓.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 26 z 14 lipca 1920 roku, s. 575, 583.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 19, 936, 943.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 243.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 54 z 8 czerwca 1924 roku, s. 315.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1409.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 999.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 347, 851.
- ↑ Zygmunt Kozak, Zbigniew Moszumański, Płk pil. Aleksander Wańkowicz, „Aeroplan” 2006, nr 2, s. 31.
- ↑ W Armii Rosyjskiej nie było stopnia majora.
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
- Tomasz Matuszak. Sprawozdanie płk. pil. bal. Aleksandra Wańkowicza z użycia 1 Pułku Aeronautycznego w wojnie 1920 roku. „Biuletyn Wojskowej Służby Archiwalnej”. 25, 2002. Warszawa: Centralne Archiwum Wojskowe. ISSN 0137-5547.
- Zygmunt Kozak, Zbigniew Moszumański. Płk pil. Aleksander Wańkowicz (1881–1947). „Aeroplan”. nr 2, 2006. Warszawa: Agencja Lotnicza ALTAIR Sp. z o.o.. ISSN 1232-8839.
- Mariusz Niestrawski: Aleksander Wańkowicz. infolotnicze.pl. [dostęp 2016-06-07].
- Jacek Szczepański, VI Krajowe Zawody Balonów Wolnych o Puchar im. płk. A. Wańkowicza. Legionowo, 25 września 1933 r.