Aleksander Zakrzewski (otorynolaryngolog)

polski otorynolaryngolog

Aleksander Zakrzewski (ur. 14 kwietnia 1909 w Oleksińcu Podleśnym, zm. 2 kwietnia 1985 w Poznaniu) – polski otorynolaryngolog.

Aleksander Zakrzewski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 kwietnia 1909
Oleksiniec Podleśny

Data i miejsce śmierci

2 kwietnia 1985
Poznań

Zawód, zajęcie

otolaryngolog

Narodowość

polska

Tytuł naukowy

profesor

Uczelnia

Uniwersytet Medyczny w Poznaniu

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Życiorys

edytuj

W 1932 ukończył studia Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego, a następnie rozpoczął na tej samej uczelni studia filozoficzne, które ukończył w roku 1935[1]. W roku 1945 przedstawił pracę habilitacyjną i został docentem, w 1948 roku uzyskał tytuł profesora[1] nadzwyczajnego, a w roku 1977 profesora zwyczajnego.

Był profesorem Uniwersytetu Poznańskiego, a następnie Akademii Medycznej w Poznaniu. Był autorem i współautorem ponad 200 publikacji naukowych. Żołnierz AK, w czasie powstania warszawskiego organizował pomoc medyczną dla powstańców. Brał udział w tworzeniu Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Ziem Zachodnich. Po zakończeniu II wojny światowej był głównym twórcą i kierownikiem Kliniki Otolaryngologii w Poznaniu. Prorektor, a następnie rektor Akademii Medycznej w Poznaniu[2].

Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1950)[3], Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[4].

Przypisy

edytuj
  1. a b Prof. zw. dr hab. Aleksander Zakrzewski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2016-02-28].
  2. Aleksander Zakrzewski. Narodziny Nowoczesnej Otorynolaryngologii Poznańskiej. Klasycy Nauki Poznańskiej (tom 42). Poznań 2009. ISBN 978-83-7654-009-2
  3. Postanowienie o odznaczeniu z dnia 22 lipca 1950 r. (M.P. z 1950 r. nr 85, poz. 1021)
  4. Andrzej Szymański, Absolwenci gminazjum i liceum ogólnokształcącego im. s. Staszica w Pleszewie - Nauce i sztuce polskiej, Pleszew 1988, s. [6].

Bibliografia

edytuj