Andrzej Fangor
Andrzej Fangor (ur. 1814, zm. 23 listopada 1884) – prawnik, profesor, w latach 1859–1860 rektor Uniwersytetu Lwowskiego.
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Profesor nauk prawnych | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Profesura | |
| Uczelnia | |
| Rektor Uniwersytetu Lwowskiego | |
Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Lwowskiego. Doktorat obronił 5 czerwca 1841 i został adiunktem na Wydziale Prawa. Proponowany wcześniej na to stanowisko Florian Ziemiałkowski został aresztowany pod zarzutem zdrady stanu. W 1847 na 2 lata został przeniesiony do Krakowa na Uniwersytet Jagielloński, w 1849 powrócił do Lwowa obejmując katedrę prawa cywilnego[1]. 14 czerwca 1855 mianowano go profesorem prawa powierzając mu wykłady z praw polskiego, a w 1870 dodatkowo z prawa górniczego. Wybierano go kilkakrotnie na stanowisko Dziekana Wydziału Prawa, a w 1859 powierzono funkcję rektora. W latach 1847–1865 był adwokatem krajowym. Do momentu powołania Józafata Zielonackiego na stanowisko profesora prawa był jedynym Polakiem w gronie profesorów prawa[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Ludwik Finkel Historya Uniwersytetu Lwowskiego: Cz. 1 : Historya Uniwersytetu Lwowskiego do r. 1869 wyd. Lwów 1894 s. 312.
- ↑ Stanisław Starzyński Historya Uniwersytetu Lwowskiego. Cz. 2: 1869–1894 wyd. Lwów 1894 s. 105.