Andrzej Rej (zm. 1641)
Andrzej Rej[a] herbu Oksza (ur. ok. 1584, zm. 13 lutego 1641 w Skokach) – starosta niegrodowy libuski od 1631, sekretarz i pokojowiec Władysława IV Wazy, dyplomata, ambasador nadzwyczajny Rzeczypospolitej w Republice Zjednoczonych Prowincji w 1637 roku[2], przedstawiciel dyplomatyczny Rzeczypospolitej w Królestwie Anglii w 1637 roku[3].
 Obraz Rembrandta Polski szlachcic, który może przedstawiać Andrzeja Reja | |
 Oksza | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data urodzenia |
ok. 1584 |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka |
Katarzyna Drohojowska |
| Żona |
Zofia Latalska z Łabiszyna |
| Dzieci |
Z Zofią: |
Wnuk Mikołaja Reja.
Studiował w głównych ośrodkach kalwińskich i protestanckich w Europie m.in. Altdorf bei Nürnberg, Lejdzie, u profesora Keckermanna w Gdańskim Gimnazjum Akademickim i Saumur.
Był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 16 lipca 1632 roku[4]. Poseł na sejm konwokacyjny 1632 roku z województwa poznańskiego i kaliskiego[5].
16 lipca 1636 roku w Toruniu Andrzej Rej reprezentował króla w czasie protestanckiego pogrzebu Anny Wazówny.
W 1637 roku wyruszył z misją dyplomatyczną (z zaproszeniem na ślub królewski oraz przeprosinami za odrzucenie protestanckiej narzeczonej króla) na dwory duński, angielski i niderlandzki. Będąc w Holandii mógł zamówić obraz u Rembrandta (portret Szlachcica polskiego), jednak nie jest to do końca udokumentowane[6]. Obraz ten znajdował się w kolekcji Rejów do I wojny światowej[potrzebny przypis].
W 1620 roku ożenił się z Zofią Latalską, dziedziczką Skoków. Sprowadzili tutaj kalwińskich osadników ze Śląska, Czech i Niemiec, nadając im korzystne przywileje. Po śmierci zostali pochowani w skockim kościele pw. św. Mikołaja Biskupa[7].
Uwagi edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Pisownia nazwisk Polaków – postaci historycznych. [w:] Zasady pisowni i interpunkcji [on-line]. PWN. [dostęp 2016-10-21].
- ↑ Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1938, Warszawa 1938, s. 84.
- ↑ Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1938, Warszawa 1938, s. 146.
- ↑ Volumina Legum, t. III, Petersburg 1859, s. 352.
- ↑ Włodzimierz Kaczorowski, Sejmy konwokacyjny i elekcyjny w okresie bezkrólewia 1632 r., Opole 1986, s. 366.
- ↑ Odlozilik, Otakar (1963). „Rembrandt's Polish Nobleman”. The Polish Review 8 (4): 3–32. Retrieved 16 July 2013.
- ↑ Wielkopolska ciekawie.Kościoły drewniane Puszczy Zielonki [dostęp 2021-08-17]
Bibliografia edytuj
- Bogusław Radziwiłł, Autobiografia, wstępem poprzedził i opracował Tadeusz Wasilewski, Warszawa 1979
- Jerzy Sewer Dunin-Borkowski, Genealogie żyjących utytułowanych rodów polskich, Lwów 1895