Andrzej Wąsowski

polski pianista

Andrzej Wąsowski (ur. 24 stycznia 1919 w Warszawie, zm. 26 maja 1993 w Waszyngtonie) – amerykański pianista i pedagog polskiego pochodzenia.

Andrzej Wąsowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 stycznia 1919
Warszawa

Data i miejsce śmierci

26 maja 1993
Waszyngton

Instrumenty

fortepian

Zawód

pianista, pedagog

Grób Andrzeja Wąsowskiego na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Życiorys

edytuj

Urodził się w szlacheckiej rodzinie herbu Nałęcz. Rodzina ojca, Wacława (1882–1959), posiadała dobra na Podolu oraz cukrownie i kopalnie na Śląsku. Jego matka, Maria Wąsowska z domu Glińska (1887–1946)[1], była profesorem pianistyki w Konserwatorium Warszawskim. Miał braci: Henryka (1909–1944) i Bogdana (1913–1979) oraz siostry: Irenę Rakowską (1920–2007) i Marię Fulińską (1921–2004)[2]. Rozpoczął naukę gry na fortepianie w wieku 4 lat. W roku 1931 zaczął studia w Konserwatorium Warszawskim u Margerity Trombini-Kazuro i ukończył je w roku 1939 z nagrodą za interpretację.

Po przyłączeniu Lwowa do Związku Radzieckiego w 1939 roku występował w wielu radzieckich salach koncertowych. Podczas pobytu w Moskwie był uczniem Konstantina Igumnowa.

Podczas niemieckiej okupacji Lwowa występował z koncertami na cele dobroczynne. Po odmowie występów w Niemczech został wcielony do batalionu roboczego, skąd uciekł do Austrii.

Po zakończeniu II wojny światowej otrzymał status bezpaństwowca. Zaczął koncertować w wielu krajach Europy zachodniej. Był uczniem Artura Benedettiego Michelangela. W 1950 roku zdobył V nagrodę w Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Ferruccio Busoniego w Bolzano[3]. W roku 1951 zdobył III nagrodę w Międzynarodowym Konkursie im. Marguerite Long i Jacques’a Thibaud w Paryżu[4], a w roku 1952 zdobył III nagrodę w Viotti International Music Competition w Vercelli[5] oraz II nagrodę w Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Ferruccio Busoniego w Bolzano[6]. W 1956 roku uzyskał obywatelstwo wenezuelskie i poślubił Marię Ksawerę hr. Grocholską h. Syrokomla (ur. 1924). Został ojcem syna Ksawerego (ur. 1961) i córki Yolanty Arabelli Marii (ur. 1962)[1].

8 października 1965 miał amerykański debiut w Carnegie Hall w Nowym Jorku. Zamieszkał w Stanach Zjednoczonych i w roku 1968 rozpoczął prace pedagogiczną na Uniwersytecie Orala Robertsa w Tulsa. Rodzina dołączyła z Francji w 1969 roku. W 1982 roku osiedlił się w Waszyngtonie. Udzielał prywatnych lekcji gry na fortepianie, a jego występy koncertowe były coraz rzadsze[7].

Nagrał w 1980 wszystkie mazurki Chopina, a roku 1989 wszystkie nokturny, które zostały wydane pierwotnie przez Finnadar Records, a ponownie przez Concord Records.

Zmarł na raka 26 maja 1993 w George Washington University Medical Center w Waszyngtonie[7]. Upamiętniony grobem symbolicznym na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 74-6-29)[8].

Przypisy

edytuj
  1. a b Andrzej Wąsowski M.J. Minakowski, Genealogia Potomków Sejmu Wielkiego [dostęp 2024-09-26].
  2. Andrzej Wąsowski [online], geni_family_tree, 1 maja 2022 [dostęp 2024-09-26] (pol.).
  3. Hall of Fame Ferruccio Busoni International Piano Competition [online], Concorso Busoni [dostęp 2020-05-26] [zarchiwizowane z adresu 2019-02-16].
  4. Lauréats [online], www.long-thibaud-crespin.org [dostęp 2020-05-27] (fr.).
  5. Concorso Viotti | 1950–59 [online] [dostęp 2022-05-25] (ang.).
  6. Hall of Fame Ferruccio Busoni International Piano Competition [online], Concorso Busoni [dostęp 2020-05-26].
  7. a b FAMED CONCERT PIANIST ANDRZEJ WASOWSKI DIES, „The Washington Post”, 4 stycznia 2024, ISSN 0190-8286 [dostęp 2024-09-26] (ang.).
  8. Cmentarz Stare Powązki: STANISŁAW GLIŃSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2024-09-26].

Bibliografia

edytuj