Andrzej Wilk (oficer)
Andrzej Wilk (ur. 18 marca 1893 w Wiśniowej) – major artylerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
major artylerii | |
Data i miejsce urodzenia |
18 marca 1893 |
---|---|
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Stanowiska |
oficer placu Suwałki |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Życiorys
edytujUrodził się we wsi Wiśniowa, w ówczesnym powiecie wielickim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Jana i Anny z domu Tomera[1]. W 1913 złożył maturę w c. k. Gimnazjum III w Krakowie[2], a następnie rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego[3] .
Po wybuchu I wojny światowej został przyjęty do Legionów Polskich i przydzielony do 5. baterii artylerii na stanowisko celowniczego[3] . 15 grudnia 1915 został mianowany chorążym, a 1 maja 1916 podporucznikiem artylerii[4].
3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 123. lokatą w korpusie oficerów artylerii[5][6]. W listopadzie 1925 został przeniesiony z Obozu Szkolnego Artylerii w Toruniu do 8 Pułku Artylerii Polowej w Płocku na stanowisko dowódcy III dywizjonu[7]. W maju 1926 został przeniesiony do kadry oficerów korpusu artylerii z jednoczesnym pozostawieniem w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VIII[8].
W kwietniu 1928 został przeniesiony z Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu na stanowisku oficera placu Suwałki[9]. W marcu 1929 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr III[10], a z dniem 31 sierpnia tego roku przeniesiony w stan spoczynku[11].
W 1934 jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Kraków Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[12]. Na emeryturze mieszkał w Krakowie przy ul. Freidleina 3[1].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari[13]
- Krzyż Niepodległości – 19 grudnia 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[14]
- Krzyż Walecznych czterokrotnie[15]
Przypisy
edytuj- ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne im. gen. broni Kazimierza Sosnkowskiego. [dostęp 2020-11-19]..
- ↑ Sprawozdanie 1913 ↓, s. 132.
- ↑ a b Żołnierze Niepodległości ↓.
- ↑ Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 38.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 159.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 191.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 122 z 19 listopada 1925 roku, s. 656.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 6 maja 1926 roku, s. 137.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 431, 452.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 87.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 218.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 342, 943.
- ↑ Lewicki 1929 ↓, s. 56.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 292, poz. 318.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 431.
Bibliografia
edytuj- Sprawozdanie trzydzieste dyrekcyi c. k. Gimnazyum III. w Krakowie za rok szkolny 1912/13. Kraków: Nakładem Funduszu Naukowego, 1913.
- Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Roman Lewicki: Zarys historji wojennej 1-go pułku artylerii polowej Legionów. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Żołnierze Niepodległości. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-11-27].