Anna Leska, właśc. Anna Leska-Daab (ur. 14 listopada 1910, zm. 21 stycznia 1998) – polska pilotka (posiadała uprawnienia do pilotowania szybowców, balonów, samolotów), pierwsza kobieta i jedna z trzech Polek w brytyjskiej pomocniczej służbie rozprowadzającej samoloty Air Transport Auxiliary. Żona kpt. pilota Mieczysława Daaba[1].

Anna Leska-Daab
Ilustracja
porucznik pilot porucznik pilot
Data urodzenia

14 listopada 1910

Data śmierci

21 stycznia 1998

Przebieg służby
Lata służby

19391945

Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Lotnictwo Wojska Polskiego
RAF: Air Transport Auxiliary

Jednostki

Eskadra Sztabowa Naczelnego Dowódcy Lotnictwa
Air Transport Auxiliary

Stanowiska

pilot łącznikowy
kurier
pilot rozporowadzający

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
kampania wrześniowa

Grobowiec rodzinny Anny i Mieczysława Daabów

Życiorys

edytuj

Urodziła się w rodzinie Juliusza Stanisława Natanson-Leskiego (1884-1953) i Marii Marty z Olszyńskich (1886–1949). Była starszą siostrą płk. pilota Kazimierza Leskiego ps. „Bradl”, oficera wywiadu Armii Krajowej.

W 1927 roku zdała egzamin maturalny w szkole im. Cecylii Plater-Zyberkówny w Warszawie[2]. W Aeroklubie Pomorskim przeszła szkolenie szybowcowe, balonowe i samolotowe. Od 1938 roku była członkinią Aeroklubu Warszawskiego. We wrześniu 1939 roku została powołana do pomocniczej służby wojskowej, mianowana podporucznikiem czasu wojny i przydzielona do Eskadry Sztabowej Dowództwa Lotnictwa. 22 września Annie Leskiej udało się uciec samolotem RWD-13 z opanowanego przez Niemców lotniska polowego. Przez Rumunię i Francję trafiła do Wielkiej Brytanii, gdzie rozpoczęła starania o przyjęcie w szeregi brytyjskiej Air Transport Auxiliary, czyli powołanej na czas wojny brytyjskiej pomocniczej lotniczej służbie transportowej[3]. 1 stycznia 1941 po przeszkoleniu i zdaniu egzaminów została członkiem w szeregach Air Transport Auxiliary[4]. Była 28 kobietą przyjętą do ATA. Od początku 1941 roku pilotowała samoloty z fabryk i warsztatów remontowych na lotniska polowe, uczestniczyła w przerzutach sprzętu latającego. „Przez cały okres wojny w szeregach ATA służyły 183 pilotki. Najwięcej Angielek, 27 – Amerykanek, a także Kanadyjki, Nowozelandki, pilotki z Południowej Afryki, niewielka liczba Holenderek i tylko my trzy – Polki” – wspomina te czasy Stefania Wojtulanis-Karpińska, jedna z pierwszych cudzoziemek w ATA (trzecią była Jadwiga Piłsudska, córka Józefa Piłsudskiego). Polki często pilotowały bombowce, dostarczając je z lotnisk przyfabrycznych na lotniska dywizjonów bombowych na terenie całej Wielkiej Brytanii.

Anna Leska-Daab została odznaczona honorową odznaką Golden Wings przyznawaną starszym oficerom, lotnikom ze stażem powyżej 6000 godzin w powietrzu.

W 1974 roku powróciła na stałe do Polski. Udzielała się w Warszawskim Klubie Seniorów Lotnictwa[3].

Zmarła 21 stycznia 1998 roku i została pochowana na Starych Powązkach w kwaterze 24, rząd 6, grób 1[5].

Przypisy

edytuj
  1. Anna Leska-Daab /1910–1998/.
  2. ANNA LESKA-DAAB (1910-1998). platerki-wspomnienia.blogspot.com. [dostęp 2021-01-10]. (pol.).
  3. a b Skrzydlata Polska i 3'1998 ↓, s. 55.
  4. Krzystek 2012 ↓, s. 29.
  5. Anna Daab-Leska. Niebieska Eskadra. [dostęp 2021-01-10]. (pol.).

Bibliografia

edytuj
  • Kazimierz Leski: Życie niewłaściwie urozmaicone: wspomnienia oficera wywiadu i kontrwywiadu AK, Warszawa 2001, Oficyna Wydawnicza Volumen, wyd. 4, ISBN 83-7233-041-7
  • Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
  • Anna Leska-Daab. „Skrzydlata Polska”. 3/1998, marzec 1998. Warszawa. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783. 

Linki zewnętrzne

edytuj