Anthicus sellatus
Anthicus sellatus – gatunek chrząszcza z rodziny nakwiatkowatych i podrodziny Anthicinae.
| Anthicus sellatus | |||
| (Panzer, 1796) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Anthicus sellatus | ||
| Synonimy | |||
| |||
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1796 roku przez Georga W.F. Panzera jako Notoxus sellatus[1].
Chrząszcz o ciele długości od 3,6 do 4,5 mm, porośniętym gęstym, srebrzystym, na głowie i przedpleczu przylegającym, a na pokrywach nieco wzniesionym owłosieniem. Ubarwienie głowy jest czarne lub czarnobrunatne, przedplecza czarne lub czarnobrunatne, okazjonalnie z czerwonobrunatnym brzegiem tylnym, tarczki czarnobrunatne, pokryw jasnobrunatne z ciemną przepaską poprzeczną pośrodku, spodu ciała ciemnobrunatne, a głaszczków, czułków i odnóży jasnobrunatne. Trapezowata w zarysie głowa ma na przedzie podłużny, wypukły guz sięgający środkowej części czoła. Znacznie węższe od głowy przedplecze wyraźnie rozszerza się ku przodowi, a punkty na jego powierzchni stykają się ze sobą. Punkty na pokrywach są stosunkowo duże i gęsto rozmieszczone, a przestrzenie między nimi połyskujące[2].
Owad ten zasiedla tereny piaszczyste na nizinach i pogórzach, zwłaszcza pobrzeża wód. Postacie dorosłe spotyka się od kwietnia do września pod rozkładającymi się szczątkami roślin, wśród napływek i pod odchodami zwierząt[2][3]. Przylatują do sztucznych źródeł światła[4].
Gatunek palearktyczny, w Europie znany z Portugalii, Hiszpanii, Francji, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Danii, Norwegii, Szwecji, Finlandii, Estonii, Łotwy, Litwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Białorusi, Ukrainy, Mołdawii, Chorwacji, Rumunii, Bułgarii i północnej Rosji[1]. Na północ dociera do koła podbiegunowego[3]. W Polsce jest owadem bardzo rzadkim. Dane z XXI wieku odnoszą się do pojedynczych stanowisk na Nizinie Mazowieckiej, w Kotlinie Kolskiej, Puszczy Pilickiej, na Półwyspie Helskim[5] oraz Górnym i Dolnym Śląsku[4].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Anthicus sellatus (Panzer, 1796). [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2019-12-23].
- ↑ a b Daniel Kubisz, Przemysław Szwałko: Klucze do oznaczania owadów Polski Część XIX Chrząszcze – Coleoptera z. 80. Nakwiatkowate - Anthicidae. Toruń: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 1998, s. 16-23.
- ↑ a b B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska: Katalog Fauny Polski. Tom XXIII, zeszyt 14. Chrząszcze – Coleoptera. Cucujoidea, część 3.. Warszawa: 1987.
- ↑ a b Grzywocz J., Szołtys H., Wanat M., Greń C., Ruta R., Królik R.. Chrząszcze (Coleoptera) Śląska Dolnego i Górnego – dotychczasowy stan poznania oraz nowe dane faunistyczne: Anthicidae. „Acta entomologica silesiana”. 27, 2019.
- ↑ T. Barłożek, R. Gawroński, K. Komosiński, Sz. Konwerski, R. Matusiak, M. Miłkowski, R. Ruta. Nowe stanowiska Anthicidae (Coleoptera: Tenebrionoidea) w Polsce. „Wiadomości Entomologiczne”. 30 (3), s. 159-169, 2011.