Anton Dobrzensky von Dobrzenitz
Anton Dobrzensky von Dobrzenitz (niem. Anton Freiherr Dobrženský von Dobrženitz, cz. Antonín Dobřenský z Dobřenic; ur. 21 marca 1807 w Pradze, zm. 30 sierpnia 1869 tamże) – austriacki generał i baron z czeskiej rodziny szlacheckiej Dobrzenskich z Dobrzenic, członek Zakonu Krzyżackiego.
.jpg)
| |
 Feldmarschalleutnant
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca 8 Pułku Ułanów |
| Główne wojny i bitwy |
powstanie węgierskie, wojna francusko-austriacka, bitwa pod Solferino |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys edytuj
Anton urodził się w starej czeskiej rodzinie arystokratycznej baronów Dobrzenskych z Dobrzenic. W 1837 roku został uhonorowany tytułem Cesarsko-Królewskiego Szambelana (K.K. wirkliche Kämmerer)[1].
Odbył służbę wojskową w 1 i 8 Pułku Ułanów. Brał udział w tłumieniu powstania węgierskiego w 1849 roku. W 1851 został awansowany do stopnia pułkownika i mianowany komendantem 8 Pułku Ułanów, a w 1857 dowódcą brygady (brygadierem) w Krakowie ze stopniem generała majora. Brał udział w wojnie z Francją w 1859 roku, gdzie wsławił się podczas bitwy pod Solferino, za co został odznaczony krzyżem kawalerskim Orderu Marii Teresy. W 1865 roku awansowany na stopień generała dywizji w stanie spoczynku[a]. Był związany z Zakonem Niemieckim, w którym otrzymał godności komtura (Kommentur)[2] i wielkiego baliwa (Groß Ballei)[3].
Ze względu na wysoki wzrost (6 stóp i 4 cale, tj. 200 centymetrów[b]) nazywany był najwyższym człowiekiem armii (größter Mann des Heeres)[3].
Zmarł 30 sierpnia 1869 roku w Pradze. W trakcie uroczystości żałobnych w domu zmarłego od zbyt blisko postawionej lampy zapaliły się poduszki, w wyniku czego ciało Antona uległo spaleniu do tego stopnia, że nie można było go rozpoznać. Z tego powodu trumna, wystawiona przy pogrzebie na katafalku, pozostała, wbrew panującej tradycji, zamknięta[3].
Awanse edytuj
- Oberst – 1851
- Generalmajor – 30 września 1857[4]
- Feldmarschalleutnant[a] – 20 lipca 1865[4]
Odznaczenia edytuj
- Kawaler Wojskowego Orderu Marii Teresy (1859)[5]
- Kawaler Austriacko-Cesarskiego Orderu Leopolda (przed 1856)[6] z dekoracją wojenną (między rokiem 1866 a 1868)[7][8]
- Order Świętej Anny II klasy (przed 1856)[2]
Zobacz też edytuj
Uwagi edytuj
- ↑ a b FML-Char. ad hon. u. pens. (Feldmarschalleutnant-Charakter ad honores und pensioniert).
- ↑ Stopy i cale wiedeńskie.
Przypisy edytuj
- ↑ Schematismus 1838 ↓.
- ↑ a b Handbuch 1856 ↓, s. 193.
- ↑ a b c NFP 1 ↓.
- ↑ a b Schmidt-Brentano 2007 ↓, s. 36.
- ↑ Handbuch 1860 ↓, s. 44.
- ↑ Handbuch 1856 ↓, s. 48.
- ↑ Handbuch 1866 ↓, s. 46.
- ↑ Handbuch 1868 ↓, s. 48.
Bibliografia edytuj
- Dobrženský von Dobrženitz Anton Frh.. W: Österreichisches Biographisches Lexikon 1815–1950. T. Band 1 (Aarau Friedrich–Gläser Franz). Wiedeń: Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften, 1957, s. 190. (niem.).
- Dobrzensky von Dobrenitz, Anton Freiherr. W: Constantin Wurzbach: Biographisches Lexikon des Kaiserthums Oesterreich. T. 24. Wiedeń: Kaiserlich-königliche Hof- und Staatsdruckerei, 1872, s. 391. (niem.).
- Antonio Schmidt-Brentano: Die k. k. bzw. k. u. k. Generalität 1816-1918. Wiedeń: Österreichischen Staatsarchivs, czerwiec 2007. [dostęp 2019-09-20]. (niem.).
- Nach dem Tode verbrannt. „Neue Freie Presse”, s. 5, 1869-09-04. Wiedeń. [dostęp 2019-09-20]. (niem.).
- Hof- und Staats-Schematismus des österreischen Keiserthums.. Cz. 1. Wiedeń: k. k. Hof- und Staats-Aerarial-Druckerei, 1838, s. 106. [dostęp 2019-09-20]. (niem.).
- Hof- und Staats-Handbuch des Keiserthumes Österreich für das Jahr 1856. Cz. 1. Wiedeń: Kaiserlich-königliche Hof- und Staatsdruckerei, 1856, s. 48, 96, 193, 204. [dostęp 2019-09-20]. (niem.).
- Hof- und Staats-Handbuch des Keiserthumes Österreich für das Jahr 1860. Cz. 1. Wiedeń: Kaiserlich-königliche Hof- und Staatsdruckerei, 1860, s. 44, 50, 109, 199. [dostęp 2019-09-20]. (niem.).
- Hof- und Staats-Handbuch des Keiserthumes Österreich für das Jahr 1866. Wiedeń: Friedrich Manz, 1866, s. 41, 46, 113. [dostęp 2019-09-20]. (niem.).
- Hof- und Staats-Handbuch des Keiserthumes Österreich für das Jahr 1868. Wiedeń: G.J. Manz’schen Buchhandlung, 1868, s. 42, 48, 128. [dostęp 2019-09-20]. (niem.).