Antoni Junosza Gałecki

biskup katolicki

Antoni Junosza Gałecki (ur. 25 maja 1811 w Radłowie, zm. 10 marca 1885 w Wiedniu) – biskup administrator diecezji krakowskiej od 1862.

Antoni Junosza Gałecki
Biskup tytularny amatejski
ilustracja
Herb duchownego
Data i miejsce urodzenia

25 maja 1811
Radłów

Data i miejsce śmierci

10 marca 1885
Wiedeń

Administrator apostolski diecezji krakowskiej
Okres sprawowania

1862–1879

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

diecezja krakowska

Prezbiterat

1834

Nominacja biskupia

1862

Sakra biskupia

19 października 1862

Odznaczenia
Order Korony Żelaznej II klasy (Austro-Węgry)
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

19 października 1836

Konsekrator

Karl August Graf von Reisach

Współkonsekratorzy

Salvatore Nobili Vitelleschi
Michelangelo Celesia

Życiorys edytuj

Studiował w Wiedniu i Rzymie, gdzie uzyskał tytuł doktora teologii. W 1834 otrzymał święcenia kapłańskie. Piastował godność kanonika tarnowskiego, od 1853 pełnił funkcję dziekana kapituły tarnowskiej. Był wykładowcą w seminarium duchownym w Tarnowie.

Wskutek działań władz austriackich 25 września 1862 mianowany został przez papieża Piusa IX biskupem tytularnym i wikariuszem apostolskim diecezji krakowskiej w zaborze austriackim. Przeciwnik powstania styczniowego, lojalny wobec władz zaborczych popadał w konflikty z wiernymi i duchowieństwem.10 grudnia 1863 nakazał usunięcie wszelkich emblematów wojennych i symboli narodowych z grobów powstańczych na cmentarzach krakowskich. Za taką postawę odznaczony 16 grudnia 1864 austriackim Orderem Żelaznej Korony II klasy uwolnieniem od opłaty (1864)[1].

Dbał o dyscyplinę i wysoki poziom opieki duszpasterskiej, popierał zgromadzenia zakonne. Przyjął do diecezji wygnane z Wielkopolski karmelitanki bose, urszulanki, w 1873 pijarów. Jego ostra reakcja w sprawie obłąkanej karmelitanki Barbary Ubryk, zgoda na wejście w mury Karmelu komisji śledczej spowodowały w Krakowie rozruchy uliczne.

8 grudnia 1869 uczestniczył w uroczystości otwarcia Soboru Watykańskiego I, wziął udział w 3 uroczystych sesjach soborowych i na terenie diecezji krakowskiej jako jeden z pierwszych biskupów publicznie ogłosił treść soborowych dokumentów.

Mieszkał w klasztorze Misjonarzy na Stradomiu, ponieważ zbyt wolno postępowały prace przy odbudowie pałacu biskupiego zniszczonego pożarem. Nie udało mu się nawiązać porozumienia z wpływowymi rodami arystokratycznymi Krakowa, jak również ze środowiskiem profesorskim i akademickim UJ. Od 1876 podejmowano próby zmierzające do odwołania biskupa z Krakowa zakończone sukcesem w kwietniu 1879. Po nominacji Albina Dunajewskiego na stanowisko biskupa krakowskiego papież Leon XIII zwolnił z obowiązków i odwołał z funkcji biskupa Gałeckiego, który opuścił Kraków incognito po 26 kwietnia 1879. Wyjechał do Wiednia, gdzie zamieszkał i zmarł w 1885 r. Został pochowany na cmentarzu publicznym w Wiedniu.

Przypisy edytuj

  1. Korespondencya Czasu. „Czas”. Nr 220, s. 1, 23 grudnia 1864. 

Bibliografia edytuj