Antoni Lelowski
Antoni Lelowski (ur. 1783 w Stryju, zm. 26 czerwca 1855 w Warszawie) – polski przemysłowiec i urzędnik, popularyzator wiedzy techniczno-ekonomicznej, członek przybrany Towarzystwa Królewskiego Przyjaciół Nauk w Warszawie w 1829 roku[1].
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Miejsce spoczynku | |
Zawód, zajęcie |
Życiorys edytuj
Pochodził z rodziny ziemiańskiej. Kształcił się we Lwowie.
W 1807 roku podjął pracę w administracji Księstwa Warszawskiego. W 1824 został asesorem Dyrekcji Przemysłu i Kunsztów. W latach 1825–1847 był komisarzem fabryk, realizując plan uprzemysłowienia kraju.
Lelowski był również wynalazcą, który w 1827 opracował metodę uzyskiwania cukru z pszenicy.
W latach 1820–1828 był redaktorem (założonego wraz z G. Korwinem) pisma Izys Polska.
Był członkiem Towarzystwa Warszawskiego Przyjaciół Nauk, współpracował z organizacjami naukowo-technicznymi w Rosji, Austrii, Niemczech i Belgii.
Od 1847 na emeryturze. Jest pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 159-5-12)[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Lista imienna członków Towarzystwa Królewskiego Przyjaciół Nauk w Warszawie w styczniu 1829 roku, [Warszawa], [1829], s. 7.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: ANTONI LELOWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-19] .
Bibliografia edytuj
- Bolesław Orłowski: Słownik polskich pionierów techniki. Katowice: Wydawnictwo „Śląsk”, 1984, s. 119. ISBN 83-216-0339-4.