Ślimak zaroślowy

gatunek ślimaka płucodysznego z rodziny ślimakowatych
(Przekierowano z Arianta arbustorum)

Ślimak zaroślowy (Arianta arbustorum) – gatunek ślimaka płucodysznego z rodziny ślimakowatych (Helicidae).

Ślimak zaroślowy
Arianta arbustorum
(Linnaeus, 1758)
Ilustracja
Widać typowe cechy gatunkowe Arianta arbustorum
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

mięczaki

Gromada

ślimaki

Podgromada

Heterobranchia

Rząd

trzonkooczne

Rodzina

ślimakowate

Rodzaj

Arianta

Gatunek

ślimak zaroślowy

Synonimy
  • Helix arbustorum Linnaeus, 1758[1]
  • Helix rufescens Pennant, 1777[1]
  • Cochlea unifasciata Da Costa, 1778
  • Helix alpicola Férussac, 1821
  • Helix canigonensis Boubée, 1833
  • Helix musdorfensis Servain, 1889[1]
  • Helix thamnivaga Mabille, 1884[1]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Zasięg występowania
Mapa występowania

     Kraje Europy, w których stwierdzono występowanie gatunku

Występowanie

edytuj

Jest szeroko rozprzestrzeniony w środkowej oraz północno-zachodniej Europie. Pospolity w wilgotnych lasach liściastych o gęstym podszycie. W Polsce jest jednym z najpospolitszych ślimaków lądowych[3]. Ukrywa się pod opadłymi liśćmi, kamieniami, powalonymi drzewami oraz gałęziami. Chętnie wędruje po wilgotnym podłożu i wtedy go najłatwiej znaleźć.

Muszla

edytuj
 
Arianta arbustorum alpicola
 
Muszle Arianta arbustorum
 
Ślimak zaroślowy. Maj. Góra Hugona. Świętochłowice.

Muszla bez dołka osiowego (podobnie jak u ślimaków z rodzaju Cepaea) z białą wargą i brzegiem otworu lekko wywiniętym na zewnątrz (przy wardze może to sprawiać wrażenie ukrytego dołka osiowego). Skorupka łatwo, nawet u żywych osobników, traci swą wierzchnią konchiolinową warstwę, przez co zwłaszcza szczyt muszli (najstarsza część) ma białawe ubytki a znalezione skorupki martwych ślimaków mogą być całkiem białe. Ogólnie skorupka brunatna z licznymi jaśniejszymi plamkami i prążkami (po obwodzie skrętu). Zwykle większa powierzchnia jaśniejsza występuje na ostatnim skręcie, na wysokości wargi. Na pierwszym i drugim skręcie łatwo zauważyć pojedynczy, ciemno brunatny pasek.

Szerokość skorupki 18–25 mm, a wysokość 15–27 mm.

Podgatunki

edytuj

Wyróżnia się następujące podgatunki ślimaka zaroślowego[1]:

  • Arianta arbustorum alpicola (A. Férussac, 1821)
  • Arianta arbustorum arbustorum (Linnaeus, 1758)
  • Arianta arbustorum canigonensis (Boubée, 1833)
  • Arianta arbustorum doriae (Paulucci, 1878)
  • Arianta arbustorum picea (Rossmässler, 1837)
  • Arianta arbustorum pseudorudis (Schlesch, 1924)
  • Arianta arbustorum repellini (Reeve, 1852)
  • Arianta arbustorum styriaca (Frauenfeld, 1868)
  • Arianta arbustorum vareliensis Ripken & Falkner, 2000


Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e MolluscaBase eds., Arianta arbustorum (Linnaeus, 1758), [w:] MolluscaBase [online] [dostęp 2024-04-19] (ang.).
  2. Arianta arbustorum, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. Fauna Polski – charakterystyka i wykaz gatunków. Bogdanowicz W., Chudzicka E., Pilipiuk I. i Skibińska E. (red.). T. III. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2008, s. 399. ISBN 978-83-88147-09-8.

Bibliografia

edytuj
  • Urbański J. Krajowe ślimaki i małże, Warszawa 1957.
  • Rafał Wąsowski, Aleksander Penkowski, Ślimaki i małże Polski, Warszawa: „Multico”, 2003, ISBN 83-7073-347-6, OCLC 749195338.