Arkadiusz Czartoryski
Arkadiusz Czartoryski (ur. 14 kwietnia 1966 w Ostrołęce) – polski polityk i samorządowiec, w latach 1998–2002 prezydent Ostrołęki, poseł na Sejm V, VI, VII, VIII, IX i X kadencji (od 2005), w latach 2005–2006 wiceminister spraw wewnętrznych i administracji, w latach 2022–2023 wiceminister sportu i turystyki.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
14 kwietnia 1966 |
|---|---|
| Prezydent Ostrołęki | |
| Okres |
od 1998 |
| Przynależność polityczna |
Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe / Przymierze Prawicy / Prawo i Sprawiedliwość |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys edytuj
W 1991 ukończył studia historyczne z przygotowaniem pedagogicznym na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W 2000 ukończył kurs obronny na Akademii Obrony Narodowej. W latach 1992–1997 pracował jako nauczyciel historii i wiedzy o społeczeństwie w katolickim liceum prowadzonym przez Stowarzyszenie „Pokój i Dobro” w Ostrołęce oraz w I Liceum Ogólnokształcącym im. Generała Józefa Bema w tym samym mieście. Od 1997 do 1998 pełnił funkcję dyrektora oddziału wojewódzkiego Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych w Ostrołęce. Działał w Stowarzyszeniu Sympatyków 5 Pułku Ułanów Zasławskich (w latach 1998–2002 jako członek zarządu tego stowarzyszenia). Był członkiem Zespołu Tańca Ludowego Ostrołęka. Był prezesem ligowej siatkarskiej drużyny kobiet Nike Ostrołęka. Został członkiem grupy rekonstrukcji historycznej 4 Pułku Piechoty Księstwa Warszawskiego[1]. Od 1998 do 2002 sprawował urząd prezydenta miasta Ostrołęki. W wyborach bezpośrednich na prezydenta miasta w 2002 przegrał w II turze z Ryszardem Załuską. Od 2003 do 2004 był członkiem zarządu, a w latach 2004–2005 wicemarszałkiem województwa mazowieckiego.
Działał w Zjednoczeniu Chrześcijańsko-Narodowym i Przymierzu Prawicy, następnie przystąpił do Prawa i Sprawiedliwości. W wyborach parlamentarnych w 2005 został wybrany na posła na Sejm V kadencji z okręgu siedleckiego liczbą 14 753 głosów.
2 listopada 2005 powołano go na stanowisko sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji. 15 maja 2006 zrezygnował ze stanowiska, dymisję przyjęto 31 maja 2006. 25 czerwca 2007 został wybrany na sekretarza klubu parlamentarnego Prawa i Sprawiedliwości.
W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz drugi uzyskał mandat poselski, otrzymując 22 030 głosów. W wyborach do Sejmu w 2011 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję, dostał 17 516 głosów[2]. W wyborach w 2015 został ponownie wybrany do Sejmu, otrzymując 24 747 głosów[3]. Był głównym autorem projektu tzw. ustawy dezubekizacyjnej, uchwalonej w Sejmie VIII kadencji[4]. Bez powodzenia startował w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2019[5].
W wyborach krajowych w tym samym roku uzyskał natomiast mandat posła na Sejm IX kadencji, otrzymując 22 457 głosów[6]. Został następnie wybrany zastępcą przewodniczącego Komisji Administracji i Spraw Wewnętrznych, zasiadł również w Komisji Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej oraz Komisji Obrony Narodowej[7]. 25 czerwca 2021 wystąpił z klubu parlamentarnego PiS, współtworząc koło poselskie Wybór Polska[8]. Niespełna dwa tygodnie później dołączył do Partii Republikańskiej, a także powrócił do KP PiS[9].
W lipcu 2022 został sekretarzem stanu w Ministerstwie Sportu i Turystyki oraz pełnomocnikiem rządu ds. rozwoju sportu dzieci i młodzieży[10]. W 2023 został wybrany na posła X kadencji (z wynikiem 15 845 głosów)[11]. Po tych wyborach zrezygnował następnie z objęcia mandatu w Parlamencie Europejskim, który zwolnił Zbigniew Kuźmiuk[12]. W grudniu 2023 zakończył pełnienie funkcji wiceministra.
Odznaczenia i wyróżnienia edytuj
- Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Medal „Pro Memoria” – 2009[13]
- Srebrna Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej”
- Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi Republiki Węgierskiej (cywilny) – 2004[14]
Przypisy edytuj
- ↑ Antyfaszysta opluł mundur. „Rzucił się z rękami”. tvn24.pl, 2011-11-13. [dostęp 2020-02-15].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2015-05-30].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-10-27].
- ↑ Autor ustawy dezubekizacyjnej: Wpływy ludzi z rodowodem sięgającym PRL są wszechpotężne. forsal.pl, 2019-08-28. [dostęp 2019-12-21].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-06-05].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-17].
- ↑ Strona sejmowa posła IX kadencji. [dostęp 2019-11-16].
- ↑ ZP formalnie traci większość w Sejmie. Troje posłów odchodzi z klubu PiS. wprost.pl, 25 czerwca 2021. [dostęp 2021-06-25].
- ↑ Jarosław Kaczyński. Poseł Czartoryski wraca do klubu. polsatnews.pl, 7 lipca 2021. [dostęp 2021-07-07].
- ↑ Arkadiusz Czartoryski powołany na sekretarza stanu w Ministerstwie Sportu i Turystyki. gov.pl, 29 lipca 2022. [dostęp 2022-07-29].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 2023-10-19].
- ↑ Rafał Romanowski obejmie mandat europosła. pap.pl, 30 listopada 2023. [dostęp 2023-12-03].
- ↑ Medal dla Czartoryskiego za „utrwalanie pamięci”. to.com.pl, 2009-04-20. [dostęp 2011-11-17].
- ↑ Magyar Közlöny 41. szám. magyarkozlony.hu. [dostęp 2011-11-17]. (węg.).
Bibliografia edytuj
- Strona sejmowa posła IX kadencji. [dostęp 2021-07-07].
- Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. VII kadencja. Przewodnik, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2012, s. 74.
Linki zewnętrzne edytuj
- Arkadiusz Czartoryski – strona prywatna. [dostęp 2021-07-07].