Arseniusz (Izotow)

rosyjski biskup prawosławny (Izotow)

Arseniusz, imię świeckie Aleksiej Fieodorowicz Izotow (ur. 29 grudnia 1822?/10 stycznia 1823 w Ostaszkowie, zm. 3 kwietnia?/16 kwietnia 1909 w Monasterze Żełtykowskim k. Tweru) – rosyjski biskup prawosławny.

Arseniusz
Aleksiej Izotow
Biskup suchumski
ilustracja
Kraj działania

Imperium Rosyjskie

Data i miejsce urodzenia

10 stycznia 1823
Ostaszków

Data i miejsce śmierci

16 kwietnia 1909
okolice Tweru

Biskup suchumski
Okres sprawowania

1895–1909

Wyznanie

prawosławie

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Śluby zakonne

19 grudnia 1880

Prezbiterat

1858

Chirotonia biskupia

8 lutego 1895

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

8 lutego 1895

Konsekrator

Palladiusz (Rajew-Pisariew)

Współkonsekratorzy

Sergiusz (Lapidiewski), Teognost (Lebiediew), Flawian (Horodecki), Antoni (Wadkowski), Nikander (Mołczanow), Nazariusz (Kiriłłow)

Życiorys

edytuj

Był synem kapłana prawosławnego. Ukończył seminarium duchowne w Twerze (1845), następnie instytut rolniczy. Od 1847 wykładał nauki ścisłe w seminarium duchownym w Twerze, był także asystentem inspektora seminarium. Święcenia kapłańskie przyjął w 1858, został skierowany do pracy duszpasterskiej w cerkwi przy monasterze Podwyższenia Krzyża Pańskiego w Twerze. Od 1874 służył w cerkwi św. Jana Chrzciciela w Twerze. W 1878 otrzymał godność protoprezbitera[1].

19 grudnia 1880 złożył wieczyste śluby mnisze, przyjmując imię Arseniusz. W roku następnym otrzymał godność ihumena i został przełożonym pustelni św. Mikołaja w Tieriebieniu. W 1884 podniesiony do godności archimandryty. Od 1885 do 1893 służył w cerkwi przy ambasadzie rosyjskiej w Konstantynopolu. Po powrocie do Rosji został przełożonym Monasteru Simonowskiego[1]. Chirotonię biskupią przyjął 8 lutego 1895 z rąk konsekratorów: metropolity petersburskiego Palladiusza, metropolity moskiewskiego Sergiusza, arcybiskupów nowogrodzkiego Teognosta, warszawskiego i nadwiślańskiego Flawiana, fińskiego i wyborskiego Antoniego, biskupów narewskiego Nikandra i gdowskiego Nazariusza[1].

W 1905 odszedł w stan spoczynku na własne życzenie. W 1909 zmarł w Monasterze Żełtykowskim[1].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d Арсений (Изотов). [dostęp 2012-09-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-11)].