Bat (instrument muzyczny)
Bat (z wł. frusta[1]) – ludowy instrument perkusyjny, idiofon z grupy zderzanych[1].
Jest to drewniana klekotka z uchwytem, złożona z dwóch deseczek o wymiarach około dł. 30-50 cm, szer. 5-6 cm. połączonych na jednym końcu ruchomym zawiasem lub sznurkiem i zaopatrzonych w uchwyty. Ostry, "klaszczący" dźwięk podobny do strzelania z bicza powstaje poprzez zderzenie dwóch desek[2]. Frusta jest wykorzystywana w utworach kompozytorów współczesnych, w muzyce filmowej oraz teatralnej.
Jest jednym z prostych instrumentów perkusyjnych o nieokreślonym brzmieniu, posiadających duże możliwości ilustracyjne. Bat w swoich utworach wykorzystali kompozytorzy początków XX wieku: Richard Strauss, Ottorino Respighi, Maurice Ravel, Edgar Varèse i Darius Milhaud[3]. Wśród polskich kompozytorów wykorzystujących ten instrument można wyróżnić Kazimierza Serockiego (Ad libitum - 5 utworów na orkiestrę, Continuum), Marka Stachowskiego (Musique solennelle) czy Krzysztofa Knittla (Męka Pańska według Świętego Mateusza)[4].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Włodzimierz Kotoński: LEKSYKON WSPÓŁCZESNEJ PERKUSJI. Kraków: PWM, 1999, s. 22, 56. ISBN 83-224-0490-5.
- ↑ Witaj szkoło czyli lekcja instrumentoznawstwa z Brittenem i Ravelem. [dostęp 2009-09-26]. (pol.).
- ↑ Edison Denisow: Udarnyje instrumenty w sowremiennom orkiestrie. Sowriemiennyj kompozitor, 1982. (ros.).
- ↑ Warszawa: operowa "Męka Pańska". [dostęp 2009-09-26]. (pol.).