Bazylika św. Antoniego z Padwy na Eskwilinie

bazylika w Rzymie na Eskwilinie przy Via Merulana

Bazylika św. Antoniego z Padwy na Eskwilinie (wł. Basilica di Sant'Antonio da Padova all'Esquilino) − bazylika w Rzymie na Eskwilinie przy Via Merulana, od 1960 tytularny kościół kardynalski, ustanowiony przez papieża Jana XXIII[2]. Nazywana również Bazyliką św. Antoniego z Padwy na Lateranie.

Bazylika św. Antoniego z Padwy na Eskwilinie
Basilica di Sant'Antonio da Padova all'Esquilino
Kościół tytularny
Ilustracja
Fasada bazyliki
Państwo

 Włochy

Miejscowość

Rzym
Via Merulana 124

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Marcelina i Piotra na Lateranie[1]

bazylika mniejsza
• nadający tytuł

od 21 sierpnia 1931
Pius XI

Wezwanie

św. Antoniego z Padwy

Wspomnienie liturgiczne

13 czerwca

Położenie na mapie Rzymu
Mapa konturowa Rzymu, w centrum znajduje się punkt z opisem „Bazylika św. Antoniego z Padwy na Eskwilinie”
Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, w centrum znajduje się punkt z opisem „Bazylika św. Antoniego z Padwy na Eskwilinie”
Położenie na mapie Lacjum
Mapa konturowa Lacjum, w centrum znajduje się punkt z opisem „Bazylika św. Antoniego z Padwy na Eskwilinie”
Ziemia41°53′20,1″N 12°30′16,1″E/41,888917 12,504472
Strona internetowa

Świątynia ta jest kościołem rektoralnym parafii św. Marcelina i Piotra na Lateranie oraz kościołem tytularnym, mającym również rangę bazyliki mniejszej[1].

Lokalizacja

edytuj

Kościół znajduje się w XV Rione RzymuEsquilino przy Via Merulana 124.

Historia

edytuj

Kościół wraz z okalającym klasztorem powstał według projektu rzymskiego architekta Luca Carimini w latach 1884-1888. Franciszkanie zostali pozbawieni swojego klasztoru na Aracoeli w Rzymie, gdzie wzniesiono monumentalny pomnik Ołtarz Ojczyzny. Nowy kościół i klasztor miały stać się jedną z ich nowych siedzib na terenie Wiecznego Miasta. Kościół poświęcił 4 grudnia 1887 kard. Lucido Maria Parocchi[3].

Architektura i sztuka

edytuj

Od strony ulicy do bazyliki wchodzi się przez podwójne schody, w których centrum znajduje się statua patrona świątyni św. Antoniego Padewskiego trzymającego Dzieciątko Jezus.

Fasada bazyliki
Wnętrze bazyliki


Bazylika dzieli się na trzy nawy. Oddzielają je od siebie kolumnady z czerwonego granitu. Kościół posiada boczne kaplice i chór[4][5]. Za ołtarzem głównym znajduje się chór zakonny ze stallami oraz absydą ozdobioną freskami[6]. Malowidło przedstawiające Apoteozę zakonu franciszkańskiego jest dziełem o. Bonaventury Loffredo da Alghero.

Obrazy w ołtarzach bocznych:

W dolnym kościele, podzielonym na trzy nawy kolumnadami z trawertynu, znajduje się 45 marmurowych ołtarzy, które kiedyś służyły kapłanom-studentom Antonianum do odprawiania mszy świętych w czasach przed soborem watykańskim II[7].

Kardynałowie prezbiterzy

edytuj

Bazylika św. Antoniego z Padwy na Eskwilinie jest jednym z kościołów tytularnych nadawanych kardynałom-prezbiterom (Titulus Sancti Antonii Patavini de Urbe)[8].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b Chiesa rettoria sant'Antonio da Padova a via Merulana w serwisie Diocesi di Roma. [dostęp 2018-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-18)]. (wł.).
  2. David M. Cheney: Sant’Antonio da Padova in Via Merulana. www.catholic-hierarchy.org, 2013-04-03. [dostęp 2014-11-17]. (wł.).
  3. Inizia il culto (Storia della Basilica - 7). www.antoniano.org. [dostęp 2014-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-15)]. (wł.).
  4. Claudio Rendina: Le Chiese di Roma. Mediolan: Newton & Compton Editori, 2000, s. 37. ISBN 978-88-541-0931-5. (wł.).
  5. Claudia Cerchiai: Rione XV Esquilino. W: I rioni di Roma. T. 3. Mediolan: Newton & Compton Editori, 2000, s. 968-1014. (wł.).
  6. Paolo Lorizzo: Architettura moderna nel cuore della Roma antica. www.zenit.org, 2013-07-13. [dostęp 2014-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-29)]. (wł.).
  7. L'interno della Basilica. www.antoniano.org. [dostęp 2014-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-15)]. (wł.).
  8. Bazylika św. Antoniego z Padwy na Eskwilinie [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2018-11-01] (ang.).

Bibliografia

edytuj
  • Mariano Armellini: Le chiese di Roma dal secolo IV al XIX. Rzym: 1891, s. 804. (wł.).

Linki zewnętrzne

edytuj