Benoît-Marie Langénieux

Benoît-Marie Langénieux (ur. 15 października 1824 w Villefranche-sur-Saône, zm. 1 stycznia 1905 w Reims) – francuski duchowny katolicki, arcybiskup Reims, kardynał.

Benoît-Marie Langénieux
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Herb duchownego Christus vivat in me
Kraj działania

Francja

Data i miejsce urodzenia

27 grudnia 1847
Villefranche-sur-Saône

Data i miejsce śmierci

1 stycznia 1905
Reims

Miejsce pochówku

Katedra w Reims

Arcybiskup Reims
Okres sprawowania

1874–1905

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

21 grudnia 1850

Nominacja biskupia

25 lipca 1873
biskup Tarbes

Sakra biskupia

28 października 1873

Kreacja kardynalska

7 czerwca 1886
Leon XIII

Kościół tytularny

San Giovanni a Porta Latina

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

28 października 1873

Konsekrator

Joseph Hippolyte Guibert

Współkonsekratorzy

Frédéric-Gabriel-Marie-François de Marguerye
Jacques-Marie-Joseph Jeancard

Życiorys

edytuj

Ukończył seminaria Saint-Nicholas du Chardonnet i Saint-Sulpice w Paryżu. Święcenia kapłańskie otrzymał 21 grudnia 1850. W archidiecezji paryskiej pracował przez 23 lata, będąc wikariuszem w parafii św. Rocha, promotorem w kurii archidiecezjalnej, proboszczem parafii św. Ambrożego, a później św. Augustyna. W 1871 został archidiakonem katedry metropolitalnej i wikariuszem generalnym.

25 lipca 1873 otrzymał nominację na biskupa Tarbes. Obrzędu konsekracji dokonał w październiku arcybiskup Paryża Joseph-Hippolyte Guibert. Rok później (21 grudnia 1874) przeniesiony został na metropolię w Reims. Na urzędzie tym pozostał przez 30 lat, do swej śmierci. Jego rządy były bardzo owocne. Zadbał o środki finansowe m.in. dla starożytnego opactwa w Igny. Utworzył wiele parafii na przedmieściach Reims, a także wzniósł monumentalny pomnik papieża Urbana II w Chatillon, co miało promować kult rzymski wśród wiernych.

Kreowany kardynałem na konsystorzu z czerwca 1886. Był papieskim legatem na kongresy eucharystyczne w Jerozolimie, Reims, i Lourdes. Brał czynny udział w przygotowaniach do beatyfikacji Joanna d'Arc. Walczył z antyreligijnym ustawodawstwem rządu francuskiego. Cieszył się przyjaźnią i zaufaniem ze strony Leona XIII, który wszelkie sprawy dotyczące Kościoła we Francji konsultował właśnie z nim. Był szanowaną powszechnie osobistością, co było widać podczas jego jubileuszy i pogrzebu, które zgromadziły przedstawicieli władców europejskich i wielu biskupów. Brał udział w konklawe 1903. Pochowany został w katedrze metropolitalnej w Reims.

Bibliografia

edytuj