Berard z Marsi, Berardo de Marsi (ur. 1079 lub 1080 na zamku w Colli, zm. 3 listopada 1130 w Marsi) – włoski benedyktyn, kardynał i biskup Marsi, błogosławiony Kościoła katolickiego.

Błogosławiony
Berard z Marsi (OSB)
Berardo de Marsi
biskup
kardynał
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1079[1][2] lub 1080[3]
na zamku w Colli

Data i miejsce śmierci

3 listopada 1130
Marsi

Czczony przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

10 maja 1802
przez Piusa VII (zatwierdzenie kultu)

Wspomnienie

3 listopada

Patron

miasta i diecezji Marsi

Szczególne miejsca kultu

San Benedetto dei Marsi

Życiorys

edytuj

Był synem hrabiego Marsi Berarda i jego żony Teodozji. Przeznaczony do stanu duchownego, na wychowanie oddany został do miejscowego klasztoru św. Sabiny należącego do kanoników regularnych, a później przez sześć lat pobierał nauki w klasztorze na Monte Cassino[2]. Za pontyfikatu Paschalisa II przeszedł do pracy w kurii papieskiej. Około 1104 przyjął święcenia subdiakonatu, a około 1105 został mianowany kardynałem diakonem S. Angelo in Pescheria. W tej drugiej godności jest poświadczony w dokumentach między 24 lutego 1107 a 7 września 1109. Pod koniec 1109 lub na początku 1110 przyjął święcenia kapłańskie i został kardynałem prezbiterem San Crisogono.

W 1110 Paschalis II mianował 30-letniego Berarda biskupem jego rodzinnego miasta Marsi, co w owym czasie było równoznaczne z opuszczeniem Kolegium Kardynalskiego. Objęcie tego urzędu nie było jednak łatwym zadaniem, gdyż w owym czasie w Marsi wciąż działał wyświęcony jeszcze przez antypapieża Klemensa III biskup Sigenulfus, mający poparcie miejscowego kleru, przeciwnego reformom gregoriańskim, oraz części lokalnych baronów. Wskutek gwałtownej opozycji z ich strony Berard, zagorzały przeciwnik symonii i konkubinatu duchownych, filantrop religijny kilkakrotnie był wypędzany ze swej diecezji[2]. Za swoje wystąpienia przeciwko samowoli feudałów był pobity, więziony (przez Piotra Colonnę), próbowano go też ukamienować[1][2]. W okresach, gdy nie mógł rezydować w Marsi, przebywał przeważnie w kurii papieskiej lub wykonywał inne zadania na rzecz papieża. W październiku 1113 sygnował dokument Paschalisa II wystawiony w Ferentino, a w nieokreślonym bliżej punkcie czasowym (między 1110 a 1118) był także legatem tego papieża na Sardynii. W lutym 1114 uzyskał przywilej protekcyjny dla swojej diecezji. W 1122 działał jako sędzia delegowany z ramienia papieża Kaliksta II.

Berard zmarł 3 listopada 1130 i został pochowany w katedrze w Marsi. Cały swój majątek pozostawił ubogim. Jego kult w diecezji Marsi został oficjalnie zatwierdzony 10 maja 1802 przez papieża Piusa VII, który ogłosił go patronem tej diecezji.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b Antonio Borrelli: San Berardo dei Marsi. [dostęp 2010-01-07]. (wł.).
  2. a b c d Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 1: A-C. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 1997, s. 419/420. ISBN 83-7097-271-3.
  3. Klewitz, s. 133; Ganzer, s. 67.

Bibliografia

edytuj