Biały Lew
Biały Lew - polski XVII-wieczny okręt wojenny, uzbrojona fluita.
| ||
 Model fluity z końca XVII w. | ||
| Historia | ||
 I Rzeczpospolita
| ||
| Wejście do służby | 1627 | |
| Dane taktyczno-techniczne | ||
| Wyporność | 200 t | |
| Długość | 27 m | |
| Szerokość | 5,1 m | |
| Uzbrojenie | ||
| 8 dział niewielkich wagomiarów (do kilku funtów) w baterii burtowej miotacz kamieni | ||
| Załoga | 25 marynarzy i do 80 żołnierzy piechoty morskiej | |
Był to początkowo mały holenderski statek handlowy typu fluita. Podczas wojny polsko-szwedzkiej, został w 1626 lub 1627 zarekwirowany przez władze polskie z powodu przewozu kontrabandy dla Szwedów, a następnie został wyposażony i uzbrojony jako okręt wojenny. W źródłach okręt ten występuje pod niemiecką nazwą; jej polskie brzmienie jest rekonstrukcją.
"Biały Lew" wchodził w skład drugiej eskadry okrętów polskich, która wzięła udział w zwycięskiej bitwie z eskadrą szwedzką pod Oliwą 28 listopada 1627. Jego kapitanem był Piotr Böse. Okręt nie odegrał w bitwie większej roli; podjął nieudany pościg za wycofującymi się okrętami szwedzkimi.
Przed 2 maja 1628, kiedy nastąpiło ustalenie nowego składu polskiej floty, "Biały Lew" został wycofany ze służby, rozbrojony i przekształcony ponownie w statek handlowy. Dalszy los statku nie jest ustalony.
DaneEdytuj
- pojemność: 100 łasztów (ok. 200 ton)
- długość kadłuba między stewami - ok. 27,2 m (96 stóp amsterdamskich)
- szerokość kadłuba - ok. 5,1 m (18 stóp)
- załoga: 25 marynarzy i do 80 żołnierzy piechoty morskiej
- uzbrojenie: 8 dział małych wagomiarów (do kilku funtów) w baterii burtowej oraz kilka miotaczy kamieni (perier) (ilość dział była zmienna w niewielkich granicach)
BibliografiaEdytuj
- Eugeniusz Koczorowski: "Bitwa pod Oliwą", Gdynia 1968
- Jerzy Pertek: "Polacy na morzach i oceanach. Tom 1", Poznań 1981