Bianzhong
Bianzhong – starożytny chiński instrument muzyczny, składający się z zawieszonych na drewnianej ramie brązowych dzwonów różnej wielkości, w które uderzano specjalnym młotkiem celem wydobycia dźwięku. W zależności od wersji liczba dzwonków mogła być różna (9, 13, 16, 64 etc.)[1].
 Bianzhong z grobu markiza Yi z Zeng, datowany na 433 p.n.e. | |||||||||
| Nazwa chińska | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
Najbardziej znany przykład bianzhong, datowany na 433 p.n.e., odkryto w 1978 roku w grobowcu markiza Yi z Zeng[2].
Przypisy
edytuj- ↑ Li Xiaoxiang: Origins of Chinese Culture. Singapore: Asiapac Books Pte Ltd, 2005, s. 124. ISBN 978-981-229-407-4.
- ↑ zhong, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2011-03-26] (ang.).