Biedaszyb
Biedaszyb (żarg., nazwa pochodzi z lat 30. XX wieku[1]) – wyrobisko górnicze (szybik lub sztolnia) wykonane w pobliżu wychodni w sposób nielegalny, udostępniające węgiel[1], najczęściej węgiel kamienny. Osoba urabiająca węgiel z wykorzystaniem biedaszybu to biedaszybikarz[2].
Biedaszyby najliczniej powstawały na Górnym Śląsku[3] w okresie kryzysu gospodarczego w latach 1929–1933, stanowiły nierzadko jedyne źródło utrzymania pracujących przy nich całych rodzin. Węgiel z biedaszybów był tańszy niż sprzedawany przez kopalnie, co stało się powodem niszczenia biedaszybów poprzez wysadzanie ich w powietrze i ścigania przez policję biedaszybników.
W latach 90. XX w., po zamknięciu wszystkich wałbrzyskich kopalń węgla, biedaszyby powstały w Wałbrzychu. Korzyści wynikające z wydobywania węgla czerpią głównie bezrobotni, którzy sprzedają węgiel po niższej cenie. Z uwagi na nieprzestrzeganie przepisów BHP oraz pracy wykonywanej przez osoby niewykwalifikowane, jest to działalność bardzo niebezpieczna i powoduje liczne wypadki, w tym śmiertelne.
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b Gajda 1988 ↓, s. 443.
- ↑ Gajda 1988 ↓, s. 437.
- ↑ Śląskie: Dwa duże biedaszyby zlikwidowano w Zabrzu. money.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]..
BibliografiaEdytuj
- Stanisław Gajda: Gwara górnicza. W: Górniczy stan w wierzeniach, obrzędach, humorze i pieśniach. Dorota Simonides (red.). Katowice: Śląski Instytut Naukowy, 1988. ISBN 83-7008-067-7.
Linki zewnętrzneEdytuj
- Stowarzyszenie „Biedaszyby”. biedaszyby.republika.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-16)].
- „To jest mój chleb”. alterkino.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-13)]. – dokument o biedaszybach w Wałbrzychu