Wychodnia
Wychodnia
- w górnictwie: miejsce w terenie, w którym złoże: pokładowe, żyłowe, gniazdowe, soczewkowe, wysadowe (słupowe) i in. wychodzi na powierzchnię ziemi. Autorem tego określenia był XIX-wieczny polski górnik Józef Cieszkowski, a w druku pojawiło się ono po raz pierwszy w roku 1865 r. w „Słowniku górniczym” Hieronima Hilarego Łabęckiego (wychodnia – część pokładu najwyższa, wychodząca aż na powierzchnie gruntu)[1].
- w geologii i geomorfologii: miejsce w terenie, w którym dana skała (ciało, warstwa) wychodzi na powierzchnię ziemi.
Przypisy
edytuj- ↑ Andrzej J. Wójcik, Józef Cieszkowski i jego wpływ na rozwój polskiego słownictwa górniczego [w:] Górnictwo w czasie, przestrzeni, kulturze. Polski Kongres Górniczy 2007, Wrocław 2007, s. 27-40, ISBN 978-83-920359-8-5 [dostęp 2025-03-20].
Bibliografia
edytuj- Wojciech Jaroszewski, Leszek Marks, Andrzej Radomski, Słownik geologii dynamicznej, Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1985, ISBN 83-220-0196-7, OCLC 830183626.
- Włodzimierz Mizerski, Hubert Sylwestrzak, Słownik geologiczny, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, ISBN 83-01-13781-9, OCLC 749460229.
Kontrola autorytatywna (naturalny obiekt geograficzny):