Bielczyce

Bielczyce (biał. Бельчыцы) — rezydencja książąt połockich w XII wieku. Znajdowała się na lewym brzegu Zachodniej Dźwiny, u zbiegu z rzeką Bielczanką, 2 km od Górnego Zamku w Połocku (obecnie w granicach Połocka). Wspomniana w Kodeksie Hipackim pod 1159 r. Zgodnie z oświadczeniem M. Stryjkowskiego, Bielczyce zostały umocnione kamiennym murem i wieżami, zburzonymi w XVII wieku przez unickiego arcybiskupa Jozafata Kuncewicza. Częścią rezydencji był monaster Świętych Borysa i Gleba (znajdował się u zbiegu ulicy Jubileuszowej i zaułka Jubileuszowego). Obecnie na południe od miejsca dawnej rezydencji, przy granicy Połocka, znajduje się wieś Bielczyca.

Monaster w Bielczycach w XIX w.

Bibliografia

• Encyklopedia białoruska: W 18 tomach Vol. 3: Białorusini - Woraniec / Wyd .: GP Pashkov et al. - Mińsk: BelEn, 1996. - Vol. 3. - 511 str. - 10.000 kopii. - ISBN 985-11-0068-4 (tom 3).
• Bielczyca na stronie internetowej globus.tut.by