Bill Johnston

tenisista amerykański

William M. Johnston, Bill Johnston (ur. 2 listopada 1894 w San Francisco, zm. 1 maja 1946 w San Francisco) – amerykański tenisista, zwycięzca Wimbledonu i mistrzostw USA, siedmiokrotny zdobywca Pucharu Davisa.

Bill Johnston
ilustracja
Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

2 listopada 1894
San Francisco

Data i miejsce śmierci

1 maja 1946
San Francisco

Wzrost

174 cm

Gra

praworęczny, jednoręczny bekhend

Gra pojedyncza
Wimbledon

W (1923)

US Open

W (1915, 1919)

Gra podwójna
Wimbledon

W (1920)

US Open

W (1915, 1916, 1920)

Kariera tenisowa

edytuj

Johnston nauczył się grać w tenisa jako nastolatek, początkowo podpatrując graczy na publicznych kortach w San Francisco. Słynął głównie z topspinowego forhendu. Uderzenie to uchodziło za najlepszy forhend na świecie[1] do czasu występów ekwadorskiego gracza, Pancho Segury. Amerykanin skutecznie grał również wolejem.

Startując w mistrzostwach USA (obecnie US Open) osiągnął łącznie 8 finałów. Mistrzem zawodów został w latach 1915 i 1919[1]. W 1915 roku pokonał w spotkaniu o tytuł Maurice’a McLoughlina, a w edycji z 1919 roku Williama Tildena. Razem z Tildenem zmierzył się w finale w latach 1920, 1922–1925, ponosząc porażki[1]. Dla odróżnienia od rywala Johnston nazywany był Little Bill[1]. W 1916 roku przegrał finałowe spotkanie z Richardem N. Williamsem.

W grze podwójnej mistrzostw USA Johnston odniósł 3 triumfy, wszystkie z Clarencem Griffinem oraz dotarł do 1 finału. Para była najlepsza w latach 1915, 1916, 1920. W 1921 roku Johnston został zwycięzcą turnieju mikstowego, wspólnie z Mary Kendall Browne.

W 1923 roku Amerykanin wygrał Wimbledon, po pokonaniu w finale Francisa Huntera.

Johnston miał w swoim dorobku także tytuły mistrza USA na kortach ziemnych, w 1919 i 1920 roku w singlu, w 1919 roku w deblu z Samem Hardym.

Niezależnie od rywalizacji indywidualnej z Tildenem Johnston tworzył z nim skuteczny debel w Pucharze Davisa. Tych dwóch graczy decydowało o serii zwycięstw USA w Pucharze Davisa w latach 1920–1926, w tym okresie Johnston jedyną porażkę poniósł w 1923 roku z Australijczykiem Jamesem Outramem Andersonem. Zgodnie z ówczesnym regulaminem ekipa broniąca trofeum w kolejnej edycji rozgrywek występowała jedynie w finale, stając naprzeciw rywala wyłonionego z grona pretendentów. Do finału w 1920 roku Amerykanie przystępowali z pozycji pretendentów, mając na koncie zwycięstwa nad Francuzami i Brytyjczykami. W finale przeciwko Australii Johnston pokonał Geralda Pattersona i Normana Brookesa, a w parze z Tildenem zdobył także punkt deblowy. W 1921 roku w obronie Pucharu pokonał Japończyków Zenzō Shimizu i Ichiya Kumagae, w 1922 roku Australijczyków Pattersona i Johna Hawkesa, w 1923 roku Australijczyka Hawkesa (przegrał z Andersonem). W 1924 roku na pozycji drugiego singlisty Johnstona zastąpił Vincent Richards, a udział Johnstona ograniczył się do debla z Tildenem, w którym Amerykanie pokonali Pattersona i Patricka O’Harę Wooda. Kolejne trzy edycje to rywalizacja Amerykanów z Francją. W 1925 i 1926 roku Johnston w obu finałach zwyciężał z Reném Lacostem i Jeanem Borotrą, ale w 1927 roku to Francuzi zakończyli zwycięsko rywalizację. W tym finale Johnston poniósł dwie porażki, z Reném Lacostem i Henriem Cochetem, co przy porażce Tildena z Lacostem przesądziło o wyniku.

Wkrótce po nieudanym finale Pucharu Davisa w 1927 roku Johnston zakończył karierę. Od czasu służby wojskowej w czasie I wojny światowej jego zdrowie nie było w najlepszym stanie, zmarł w 1946 roku w wieku 51 lat na gruźlicę. W 1958 roku jego nazwisko wpisano do międzynarodowej tenisowej galerii sławy.

Finały w turniejach wielkoszlemowych

edytuj

Gra pojedyncza (3–6)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Zwycięzca 1. 1915 U.S. National Championships, Nowy Jork Trawiasta   Maurice McLoughlin 1:6, 6:0, 7:5, 10:8
Finalista 1. 1916 U.S. National Championships, Nowy Jork Trawiasta   Richard N. Williams 6:4, 4:6, 6:0, 2:6, 4:6
Zwycięzca 2. 1919 U.S. National Championships, Nowy Jork Trawiasta   William Tilden 6:4, 6:4, 6:3
Finalista 2. 1920 U.S. National Championships, Nowy Jork Trawiasta   William Tilden 1:6, 6:1, 5:7, 7:5, 3:6
Finalista 3. 1922 U.S. National Championships, Filadelfia Trawiasta   William Tilden 6:4, 6:3, 2:6, 3:6, 4:6
Zwycięzca 3. 1923 Wimbledon, Londyn Trawiasta   Francis Hunter 6:0, 6:3, 6:1
Finalista 4. 1923 U.S. National Championships, Filadelfia Trawiasta   William Tilden 4:6, 1:6, 4:6
Finalista 5. 1924 U.S. National Championships, Nowy Jork Trawiasta   William Tilden 1:6, 7:9, 2:6
Finalista 6. 1925 U.S. National Championships, Nowy Jork Trawiasta   William Tilden 6:4, 9:11, 3:6, 6:4, 3:6

Gra podwójna (3–1)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 1915 U.S. National Championships, Nowy Jork Trawiasta   Clarence Griffin   Tom Bundy
  Maurice McLoughlin
2:6, 6:3, 6:4, 3:6, 6:3
Zwycięzca 2. 1916 U.S. National Championships, Nowy Jork Trawiasta   Clarence Griffin   Ward Dawson
  Maurice McLoughlin
6:4, 6:3, 5:7, 6:3
Zwycięzca 3. 1920 U.S. National Championships, Nowy Jork Trawiasta   Clarence Griffin   Willis Davis
  Roland Roberts
6:2, 6:2, 6:3
Finalista 1. 1927 U.S. National Championships, Nowy Jork Trawiasta   Richard N. Williams   Francis Hunter
  William Tilden
8:10, 3:6, 3:6

Gra mieszana (1–0)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 1921 U.S. National Championships, Filadelfia Trawiasta   Mary Kendall Browne   Molla Mallory
  William Tilden
3:6, 6:4, 6:3

Przypisy

edytuj
  1. a b c d Dutkowski 1979 ↓, „Mister Tennis”, s. 65.

Bibliografia

edytuj