Blackburn Aircraft Limited[a] – dawna brytyjska wytwórnia lotnicza działająca w latach 1910–1963, specjalizująca się w produkcji samolotów wojskowych, w szczególności na potrzeby lotnictwa morskiego[1].

Blackburn Aircraft Limited
Logo
Państwo

 Wielka Brytania

Siedziba

Brough

Data założenia

1910

Data likwidacji

1963

brak współrzędnych
Blackburn Dart
Blackburn Botha
Blackburn Buccaneer

Założycielem przedsiębiorstwa był Robert Blackburn, pionier lotnictwa, który w 1908 roku podjął prace nad skonstruowaniem własnego samolotu, a dwa lata później dokonał pierwszego udanego oblotu, choć zakończonego rozbiciem maszyny. Podczas I wojny światowej przedsiębiorstwo realizowało kontrakty rządowe na produkcję samolotów Royal Aircraft Factory B.E.2c, Sopwith Cuckoo i Sopwith Baby. Jednocześnie prowadziło prace projektowe nad własnymi konstrukcjami, które zaowocowały opracowaniem m.in. samolotów Kangaroo (1917), Swift (1920), Dart (1921), Blackburn (1921), Bluebird (1924), Velos (1925), Ripon (1925), Baffin (1932)[2]. Głównym odbiorcą było lotnictwo marynarki wojennej – Fleet Air Arm[1]. Wśród projektowanych przez Blackburn maszyn znajdowało się kilkanaście modeli łodzi latających, m.in. Iris (1925) i Perth (1932), choć żadna nie weszła do produkcji wielkoseryjnej. Zakład produkcyjny przedsiębiorstwa mieścił się pierwotnie w Leeds. W 1916 roku otwarto nowy zakład w Brough, gdzie ulokowano siedzibę spółki, a do 1932 roku przeniesiono całość prac projektowych i produkcyjnych[2].

Militaryzacja poprzedzająca wybuch II wojny światowej przyczyniła się do wznowienia produkcji samolotów w dawnym zakładzie w Leeds (1934)[1], a także otwarcia nowych fabryk w Dumbarton (1937) i Sherburn-in-Elmet (1940). W ostatnich latach przed wojną opracowane zostały samoloty: Shark (1933), Skua (1935), Roc (1936) i Botha (1936), a po jej wybuchu – Firebrand (1940). Jako podwykonawca Blackburn prowadziło także produkcję samolotów Fairey Barracuda, Short Sunderland i Fairey Swordfish[2].

Po zakończeniu wojny zakłady w Leeds i Sherburn-in-Elmet zamknięto, a fabryka w Dumbarton przestawiona została na produkcję prefabrykatów do budowy domów[2]. W zakładzie w Brough podjęto produkcję samolotów Percival Prentice. W 1949 roku Blackburn połączyło się ze spółką General Aircraft Limited, w następstwie czego rozpoczęto produkcję samolotów transportowych Beverley (1952). Ostatnim samolotem opracowanym przez Blackburn, który wszedł do produkcji seryjnej, był odrzutowy samolot szturmowy Buccaneer (1952)[2].

W 1960 roku pod naciskiem rządu brytyjskiego, zainteresowanego konsolidacją mocno rozczłonkowanego przemysłu lotniczego, Blackburn zostało przejęte przez spółkę Hawker Siddeley. Nazwa Blackburn przetrwała jako nazwa działu tego przedsiębiorstwa do 1963 roku[2].

Samoloty edytuj

Lista samolotów Blackburn, które weszły do produkcji seryjnej. W nawiasach rok oblotu i liczba wyprodukowanych egzemplarzy[2]:

Zobacz też edytuj

Uwagi edytuj

  1. Na przestrzeni lat przedsiębiorstwo kilkakrotnie zmieniało nazwę:
    • Blackburn Aeroplanes of Leeds (1910–1913),
    • Blackburn Aeroplane Company (1913–1914),
    • Blackburn Aeroplane and Motor Company (1914–1936),
    • Blackburn Aircraft Limited (1936–1949, 1958–1963),
    • Blackburn and General Aircraft Limited (1949–1958).

Przypisy edytuj

  1. a b c Blackburn Aircraft Company Air Banner. BAE Systems. [dostęp 2023-01-01]. (ang.).
  2. a b c d e f g Blackburn. British Aviation – Projects to Production. [dostęp 2023-01-01]. (ang.).