Bogdan Rymanowski
Bogdan Rymanowski (ur. 17 października 1967 w Krakowie) – polski dziennikarz telewizyjny i radiowy.
| ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 17 października 1967 Kraków | |
| Zawód, zajęcie | dziennikarz, prezenter | |
ŻyciorysEdytuj
W latach 80. działał w Federacji Młodzieży Walczącej[1]. Absolwent Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.
Pracę dziennikarską rozpoczął w Radiu Kraków (1990) jako reporter. Potem pracował w RMF FM (1990–1997, 2001–2002), gdzie prowadził różne kilkugodzinne pasma, m.in. Radio Muzyka Fakty. W tym czasie współpracował także z TVP1 w okresie prezesury Wiesława Walendziaka (w latach 1994–1996 prowadził Puls dnia). W Telewizji Wisła prowadził Fakty. Później pracował, kolejno: w TVN (w okresie 1997–2001 prowadził czwartkową, wcześniej także piątkową Kropkę nad i oraz Fakty południe), Radiu Plus (w latach 1998–2001 prowadził audycje Twarzą w twarz oraz W samo południe), TV Puls (2001, szef i prowadzący programu informacyjnego Wydarzenia) i TVN24 (2001–2018).
We wrześniu 2003 został prezenterem weekendowych wydań Faktów TVN (na zmianę z Marcinem Pawłowskim), po zwolnieniu Tomasza Lisa od stycznia 2004 prowadził wydania w ciągu tygodnia (od września 2004 na zmianę z Justyną Pochanke). Fakty w TVN po raz ostatni poprowadził 3 marca 2006. W latach 2001–2010 był jednym z prowadzących w TVN24 magazyn publicystyczny 24 godziny. Od 23 kwietnia 2006 do 17 czerwca 2018 prowadził niedzielny program Kawa na ławę, emitowany na antenach TVN (do czerwca 2010) i TVN24[2]. Od 18 stycznia 2010 do 2 lutego 2012 prowadził także wieczorny program TVN24 Rozmowa Rymanowskiego, a od 13 lutego 2012 do 30 maja 2018 program Jeden na jeden, nadawany w ramach Poranka TVN24.
Od października 2018 prowadzi (na zmianę z Dorotą Gawryluk) Wydarzenia emitowane na antenach Polsatu i Polsat News[3], a także jest jednym z prowadzących emitowanego po nich programu publicystycznego Gość Wydarzeń (w Polsat News, od czerwca 2020 również w Polsacie).
NagrodyEdytuj
Uzyskał tytuł „Gentlemana Roku” 2005. Przyznają go czytelnicy miesięcznika „Gentleman”. W 2007 został laureatem Nagrody im. Dariusza Fikusa w kategorii „twórca w mediach”. Otrzymując tę nagrodę zaznaczył, że przekaże całą sumę pieniężną w wysokości 25 tysięcy złotych Januszowi Świtajowi, który od wielu lat heroicznie zmaga się z chorobą. Jest laureatem Wiktora 2007 w kategorii Najwyżej ceniony publicysta. 29 listopada 2008 został laureatem MediaTorów w kategorii AuTORytet. Miesięcznik „Press” przyznał mu tytuł Dziennikarza Roku 2008. 17 lutego 2011 odznaczony został Medalem „Niezłomnym w słowie”[4].
Wybrane publikacjeEdytuj
- Towarzystwo Lwa Rywina (współautor: Paweł Siennicki), Kraków: Wydawnictwo Literackie 2004.
- Ubek. Wina i skrucha, Poznań: Zysk i S-ka 2012.
- Zamach na prawdę, Kraków: Wydawnictwo M 2015 (wywiad rzeka z Małgorzatą Wassermann)[5].
- Gracze, Poznań: Zysk i S-ka 2016, s. 382, ISBN 978-83-7785-883-7.
PrzypisyEdytuj
- ↑ Piotr Semka: 25 lat Federacji Młodzieży Walczącej. rp.pl, 20 czerwca 2009. [dostęp 28 kwietnia 2018].
- ↑ Tomasz Wojtas: Bogdan Rymanowski odszedł z TVN24. wirtualnemedia.pl, 22 maja 2018. [dostęp 2 lipca 2018].
- ↑ Michał Kurdupski: Bogdan Rymanowski rozpoczyna pracę w Telewizji Polsat. „Nadawca współpracę proponował mi już od wielu lat”. wirtualnemedia.pl, 1 października 2018. [dostęp 4 października 2018].
- ↑ Medal „Niezłomnym w Słowie”. nzs1980.pl. [dostęp 28 kwietnia 2018].
- ↑ Zamach na prawdę. wydawnictwom.pl. [dostęp 28 kwietnia 2018].