Bogusław Stanisław Chabros
Bogusław Stanisław Chabros, ps. Głaz (ur. 28 października 1925 w Górach Olesińskich, zm. 31 lipca 2009) – działacz społeczny i spółdzielczy, żołnierz Batalionów Chłopskich, major.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
28 października 1925 |
---|---|
Data śmierci |
31 lipca 2009 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Życiorys
edytujUrodził się jako syn Stanisława i Zofii. Przed wybuchem II wojny światowej uzyskał niepełne średnie wykształcenie.
W listopadzie 1941 włączył się w działalność konspiracyjną i wstąpił do Batalionów Chłopskich. Był łącznikiem, kurierem i kolporterem podziemnej prasy. W 1943 został oficerem łącznikowym Komendy Okręgu Lublin BCh. Pełnił również funkcję kierownika kolportażu prasy podziemnej na terenie obwodów Biłgoraj, Tomaszów Lubelski i Zamość. Pod dowództwem Zygmunta Kozaka w ramach jego oddziału specjalnego brał udział w licznych akcjach zbrojnych, między innymi w obronie wsi Barłogi i akcji na pociąg amunicyjny pod Gołębiem. Został aresztowany i uwięziony na Zamku Lubelskim w listopadzie 1943. Organizacji udało się w maju 1944 wykupić go z więzienia. Po wyjściu na wolność walczył w oddziale specjalnym pod dowództwem Jana Królika, m.in. w Kurowie w lecie 1944.
Po zakończeniu wojny studiował w Szkole Nauk Politycznych. Był działaczem społecznym i spółdzielczym. Był wiceprezesem Zarządu Głównego Ogólnopolskiego Związku Żołnierzy Batalionów Chłopskich.
Został pochowany w kwaterze żołnierzy Batalionów Chłopskich na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera 6A BCh-0-10)[1].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (4 września 2000)[2]
- Order Krzyża Grunwaldu III klasy (13 września 1946)[3]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
- Krzyż Walecznych
- Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami
- Krzyż Partyzancki
- Krzyż Batalionów Chłopskich
Przypisy
edytuj- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
- ↑ M.P. z 2000 r. nr 32, poz. 658 „za wybitne zasługi w walce o niepodległość Rzeczypospolitej Polskiej, za osiągnięcia w działalności społecznej”.
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 22, poz. 48 „za zasługi w walce z okupantem niemieckim i pracę konspiracyjną”.
Bibliografia
edytuj- Marian Wojtas: Słownik biograficzny żołnierzy Batalionów Chłopskich : IV Okręg Lublin. Lublin: Stowarzyszenie Byłych Żołnierzy Batalionów Chłopskich, 1998, s. 86. ISBN 83-85223-60-6.
- Marian Wojtas: Słownik biograficzny żołnierzy Batalionów Chłopskich. T. V. Lublin: Wydawnictwo Bestprint, 2009, s. 760. ISBN 978-8360702-72-7.