Bolesław Ostrowski (1896–1940)
Bolesław Jan Ostrowski (ur. 19 kwietnia?/1 maja 1896 w Kijowie, zm. między 13 a 14 kwietnia 1940 w Katyniu) – kapitan administracji (artylerii) Wojska Polskiego.
kapitan administracji | |
Data i miejsce urodzenia |
1 maja 1896 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
między 13 a 14 kwietnia 1940 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1914–1940 |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Stanowiska |
oficer sztabu |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Życiorys
edytujUrodził się 1 maja 1896 roku w Kijowie, w rodzinie Wacława i Karoliny z Szymańskich[1].
Absolwent Szkoły Oficerskiej Artylerii w Odessie. Żołnierz I Korpusu Polskiego w Rosji. 19 lutego 1919 roku został przyjęty do Wojska Polskiego w stopniu podporucznika w grupie oficerów „byłych Korpusów Wschodnich i wojska rosyjskiego”[2] i otrzymał przydział do Szkoły Artylerii w Rembertowie[3]. Uczestnik wojny 1920 roku, służył w 7 dywizjonie artylerii ciężkiej i 7 pułku artylerii ciężkiej[1]. 24 czerwca 1920 roku został awansowany do stopnia porucznika artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919, służył wówczas w 7 pułku artylerii ciężkiej[4].
W 1922 roku był oficerem 4 pułku artylerii ciężkiej[5]. Awansował na kapitana ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 15 lokatą[6]. 1 kwietnia 1924 roku został odkomenderowany z 4 pułku artylerii ciężkiej na sześciomiesięczny kurs dowódców baterii w Szkole Strzelań Artylerii w Toruniu[7]. W 1925 roku został odkomenderowany do Obozu Szkolnego Artylerii[8]. W marcu 1939 roku pełnił funkcję oficera mobilizacyjnego 4 pac[9]. We wrześniu 1939 roku w Kwaterze Głównej 28 Dywizji Piechoty na stanowisku oficera sztabu dowódcy artylerii dywizyjnej[10].
W czasie kampanii wrześniowej dostał się do sowieckiej niewoli. Według stanu kwietnia 1940 roku był jeńcem kozielskiego obozu. Między 11 a 12 kwietnia 1940 roku przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD (lista z 9 kwietnia 1940)[11]. Został zamordowany między 13 a 14 kwietnia 1940 roku przez NKWD w lesie katyńskim[11]. Został zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943 roku wpis w księdze czynności pod datą 30.04.1943. Figuruje liście AM-186-767 i Komisji Technicznej PCK GARF-186-767. Przy szczątkach w mundurze kapitana znaleziono książeczkę wojskową, modlitewnik, odznakę pamiątkową, kartę pocztową, list[12][13]. Znajduje się na liście ofiar opublikowanej w Gońcu Krakowskim nr 107 i Nowym Kurierze Warszawskim nr 112.
Krewni do 1947 roku poszukiwali informacji przez Biuro Informacji i Badań Polskiego Czerwonego Krzyża w Warszawie.
Był żonaty z Marią z Matuszyńskich, z którą miał syna Jerzego[1].
5 października 2007 roku minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora[14]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i Odznaczenia
edytuj- Krzyż Walecznych dwukrotnie[15]
- Srebrny Krzyż Zasługi[16]
- Medal Zwycięstwa[17]
- Krzyż Kampanii Wrześniowej – pośmiertne 1 stycznia 1986
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 454.
- ↑ „Dziennik Rozkazów Wojskowych” (R. 2, nr 23), Warszawa, 1 marca 1919, s. 558 .
- ↑ „Dziennik Rozkazów Wojskowych” (R. 2, nr 25), Warszawa, 6 marca 1919, s. 620 .
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 7 lipca 1920, s. 554.
- ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych, Warszawa: MSWojsk., 1922, s. 203 .
- ↑ Rocznik Oficerski, Warszawa: MSWojsk., 1924, s. 746 .
- ↑ „Dziennik Personalny” (R.5, nr 31), Warszawa, 28 marca 1924, s. 161 .
- ↑ „Dziennik Personalny” (R.6, nr 7), Warszawa, 22 stycznia 1925, s. 32 .
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 751.
- ↑ Tucholski 1991 ↓, s. 183.
- ↑ a b Убиты в Калинине 2019 ↓, s. 565.
- ↑ Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943, s. 186.
- ↑ Listy katyńskie w zasobie Archiwum Państwowego w Lublinie – Archiwum Państwowe w Lublinie [online] [dostęp 2019-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-07] (pol.).
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 785.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 294.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 412.
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Убиты в Калинине, захоронены в Медном. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów Ostaszkowskiego Obozu NKWD rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). T. 1: Биограммы военнопленных А–Л. Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2019. ISBN 978-5-6041921-4-6.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.