Brant (herb szlachecki)
Brant – polski herb szlachecki[1].
![]() Herb Brant | |
Typ herbu |
---|
Opis herbu
edytujOpis historyczny
edytujKasper Niesiecki blazonuje herb następująco[2]:
Jest pochodnia gorejąca, czarna w modrym polu, nie prosto stojąca, ale w prawą tarczy nachylona, na hełmie trzy pióra strusie, jedno czerwone, drugie modre, trzecie żółte.
Opis współczesny
edytujOpis skonstruowany współcześnie brzmi następująco[a]:
Na tarczy o polu ciemnobłękitnym, czarna płonąca pochodnia, skierowana na skos ogniem w prawą stronę tarczy.
W klejnocie trzy pióra strusie.
Labry herbowe ciemnobłękitne, podbite czernią.
Geneza
edytujO herbie Brant nie wspominał ani Bartosz Paprocki, ani Szymon Okolski. Kasper Niesiecki natomiast nie był pewny jego pochodzenia, nie wiedział również kiedy i komu został on po raz pierwszy przyznany[3].
Herb Brant można było zaobserwować na nagrobkach w Prusach, używał go starodawny dom Brantów, pochodzący z Pomorza[3].
Herbowni
edytujDanym herbem pieczętowały się następujące rody herbowe:
Brancewicz, Brant, Brański, Sarnowski[4]
Zobacz też
edytujUwagi
edytuj- ↑ Opis współczesny jest skonstruowany zgodnie z obecnymi zasadami heraldyki. Zobacz: Blazonowanie
Przypisy
edytuj- ↑ Dane Herbu: Brant [online], gajl.wielcy.pl [dostęp 2021-03-30] .
- ↑ Herbarz Niesieckiego [online], wielcy.pl [dostęp 2021-03-30] .
- ↑ a b Herbarz Niesieckiego [online], wielcy.pl [dostęp 2021-03-30] .
- ↑ Brant (Polska Encyklopedia Historyczno-Genealogiczna) [online], genealogia.okiem.pl [dostęp 2021-03-30] .
Bibliografia
edytuj- Juliusz Ostrowski. Księga herbowa rodów polskich. - Warszawa: Księgarnia Antykwarska B. Bolcewicza, 1897 - T. 1. - 620 stron.
- Juliusz Ostrowski. Księga herbowa rodów polskich. - Warszawa: Księgarnia Antykwarska B. Bolcewicza, 1898 - T. 2. - 380 stron.